Met gezin naar de Ardeche

Geschreven door Lien.

In 2023 gingen we met z’n 4 op reis naar de Ardèche. Onderweg logeerden we zowel op de doorrit als in de terugrit in de Bourgogne. Wij zijn Lien en Thomas, beiden actief rolstoelgebruikers die beperkt kunnen stappen. Onze kinderen zijn Ina, (10 jaar) en Jona (5 jaar). De meeste uitstapjes doen wij met ons 5de wiel (freewheel), dit helpt ons enorm op oneffen ondergrond.

Air de Baralle

(tussen Rijsel en Reims) 
Tijd voor ons ontbijt aan een bereikbare picknickbank. Rustig hier, en een toegankelijk toilet, let op, wij zaten eerst in de douches.  Er is ook een peuter-glijbaantje. 
We logeren via  AirBnB in Saint Genoux de Scisse bij Fiona en Peter in de Bourgogne (90 euro per nacht - Villa op de begane grond in de Mâconnais –  AirBnB- Gehele accommodatie: woning in Saint-Gengoux-de-Scissé, Frankrijk – Villa Bassy)
Het huisje staat op de site gemarkeerd als toegankelijk, bij navraag blijkt dat ook zo te zijn. Bij aankomst zien we dat het toch niet zo toegankelijk is als we gedacht hadden. De ingang is niet via de deuren, maar wel via schuiframen. Het ene schuifraam is met een kleine drempel, en langs de oprit (kiezels, maar hard, voor ons oké). Het advies is echter om deze rolluik bij warm weer dicht te houden (en dus enkel te openen als je langs daar binnen wil). De tweede ingang is langs het schuifraam achteraan, hier is echter een klassiek schuifraam met drempel (dus omhoog en weer naar beneden). Fiona kan echter onmiddellijk de pijnpunten benoemen. Ze toont ons de achteringang, en duidt onmiddellijk op de drempel, en vertelt dat het vooraan beter zal zijn. Ze toont ons ook het slot van het schuifraam, maar zegt zelf dat dat te hoog voor ons zit, en dat we dus niet moeten sluiten (je kan wel van binnenuit sluiten). In het huisje kunnen we vlot overal bij. De badkamer is ruim genoeg met een manuele rolstoel. Er is een handgreep in de douche, die een lage douchebak is (dus geen inloop), er is wel een douchestoel (zonder leuning) voorzien. 
Het toilet is te klein om met de rolstoel in te kunnen. Het ligt ook op het einde van de gang. Met een bocht van 90 graden kan je wel tot voor het toilet raken (deur open). Ook in het toilet zie ik handgrepen.
Fiona benoemt zelf dat de onderrijdbare lavabo in de badkamer voor kinderen te hoog kan zijn (en voor kleine rolstoelgebruikers ook ), er staat een opstapje klaar!
De keuken is niet voorzien voor rolstoelgebruikers, de vaatwas zit op hoogte, fornuis niet onderrijdbaar, glazen, tassen,… in hoge kasten,… koffiezet op hoogte,…
Buiten is er ook een terrastafel. Daarvoor ga je eerst door het harde grind, en daarna door een meter of 2 hellend terras. Bereikbaar, maar om zo zelf vanuit de rolstoel de tafel te dekken, is toch een heel karwei. 

Zoals alle eerder geschreven reviews zijn ook wij zeer tevreden van het verblijf bij Fiona. We verblijven er 2 nachten, om dan ’s morgens in de vroegte naar de Ardèche door te rijden.

Wandeling langs la voie verte

Dit is een route voor fietsers, waar vroeger de oude spoorweg liep, ze is volledig geasfalteerd! We parkeren ons aan de speciaal hiervoor voorziene parking van Cluny en wandelen door tot aan de afslag van Massily. Zeer haalbare wandeling, maar achteraf bekeken hadden we gerust na 3 km kunnen omkeren in plaats van na de meer dan 7 km. Want na 3 km hadden we de verschillende landschappen gezien: zicht op de stad Cluny, een holle weg, … 
’s Avonds gaan we terug om iets in Cluny te gaan eten. Cluny blijkt mooi vlak te zijn. We parkeren ons nabij de voetgangersstraat, en eten iets in La Nation (21 Rue Lamartine). Hier is het toilet gelijkvloers, en relatief ruim. Wel een klein opstapje om op het voetpad te raken (enkele cm, voor ons haalbaar). 

En dan nu naar de Ardèche

Onderweg naar onze camping stoppen we bij klimpark Aquarock Aventure in Saint-Michel-de-Chabrillanoux,. We weten het ondertussen wel… Niet toegankelijk voor rolstoelgebruikers, bergop bergaf, slechte ondergrond… Maar het paradijs voor de kinderen. Ook voor onze Jona al leuke parcours (-1m20cm) en Ina zoeft de Eyrieux over met een zip-line! 250 meter! Jiehaa! Anders dan vorig jaar kunnen we met de rolstoel nog veel minder bij Jona raken om te helpen. Hier moet je eigenlijk echt te voet mee stappen/ klimmen (of hem laten doen, en hulp van een andere ouder vragen voor de zip-lines). Voor Ina is het dan weer beter. Na elke route komt ze weer op een soort hoofdpad waar we haar weer kunnen ontmoeten. Ze hoort papa zelfs tot aan de overkant van de rivier roepen als ze vastzit… (gelukkig schoot de volgende haar ter hulp) Dit is echt een heel mooi domein, het moet prachtig zijn om daar te klimmen, volgens mij veel meer te zien dan gebruikelijk tussen de bomen in zo’n parcours. 

We hebben het aangepaste huisje op camping Le Grand Terre in Ruoms. Zeer vlotte bediening aan de receptie, met lage balies! Het huisje zelf heeft een onderrijdbaar werkblad, microgolf op het werkblad (niet onderrijdbaar), onderrijdbaar gasfornuis. Borden, glazen,… in de kast bovenaan. Frigo met erboven diepvriesvak. 
De 2 persoonsslaapkamer is rechts van het bed goed bereikbaar. Op deze plaats staat ook de kast, er is een draaicirkel mogelijk. De kinderkamer met 2 enkele bedden is niet voorzien zoals op het prentje online, maar het zijn effectief 2 enkele beden, die een 30 cm van elkaar staan. Hier kan je dus onmogelijk met een rolstoel de kamer binnen.
De badkamer is een klassieke badkamer voor een mobilhome. Er staat een plastiek stoeltje zonder armleuningen of rugleuning. Maar wie dit wil kan gewoon een plastiek tuinstoel van op het terras nemen. Ruim terras. Onze minpunten aan het huisje: er is geen thermostatische kraan in de douche, wat maakt dat de temperatuur niet stabiel blijft. En ons grootste minpunt zijn de matrassen, die zijn echt ontzettend hard. 
Het huisje is op de camping perfect gelegen. Bij het speelpleintje, vlakbij het zwembad, en het winkeltje, het restaurant en het onthaal,… En dit allemaal op vlakke ondergrond! De wegen op de camping zijn hard aangereden grint, met hier en daar een steentje dat uitsteekt, maar het rijdt vrij vlot. De auto mag iedereen gewoon bij zijn plek parkeren. Bij ons huisje was er trouwens wel plaats voor 3 auto’s. 
Om naar de rivier te gaan is het wat moeilijker, de weg is minder effen (meer stenen op de weg, zanderiger), en uiteraard naar beneden, wat vooral op de terugweg niet zo ideaal is. We besluiten om met de auto te gaan (we vragen hiervoor toestemming, maar eigenlijk staan er nergens verbodsborden). De eerste keer parkeren we ons op het gras en stappen dan met onze krukken tot aan het water. De tweede keer rijden we door tot enkele meters van het water. Niet doen! We hadden hulp van een 4x4 nodig om er weer weg te raken, want onze auto slipte door!! 

De normale ingang naar het zwembad is via een soort voetbad met water (geen drempels) en een deur die kinderen niet kunnen openen (en dus ook hoge bediening vanuit de rolstoel). Op verzoek opent de toezichthouder van het zwembad, een andere deur (bij het terras van de bar), waar dan wel een trapje van 10 cm is. 
Het winkeltje heeft smalle gangen, waar in het begin kleine karretjes staan, die de gang halveren, waardoor je met een rolstoel eigenlijk niet meer door kan (met onze smalle lukte het net).

Uitstapjes

- Kano-tocht: Het hoort bij de Ardèche, een kano-tocht op de gelijknamige rivier. Onze Jona kan echter nog niet zwemmen, en de kanotochten zijn alleen voor kinderen + 7 jaar die wel kunnen zwemmen! Na wat opzoekwerk komen we bij de gegidste tochten uit! Eerst vinden we Kayacorde (maar na telefonisch contact, hun adres in Aubenas blijkt enkel een postbus te zijn), zien ze het niet zitten om ons mee te nemen. Het gaat dan niet om Jona, maar wel om de rolstoelgebruikers! Jammer. Uiteindelijk kunnen we gewoon bij de kajakstand op onze camping boeken. Daar betaal ik 152 euro om met z’n 4,7 km te gaan kajakken. We vertrekken wel in Vallon Pont d’arc (base nautique du pont d’arc). Dit is echt volledig ontoegankelijk, we worden eerst met een busje naar het water gebracht, daar moeten we nog een helling (met in het midden een soort kloofje door er steeds de kano’s door te slepen), naar het water. Eens uit de boot, opnieuw een moeilijke helling omhoog. De gids geeft ons een arm, en neemt ons met plezier mee. Dus volledig ontoegankelijk, maar de wil was er wel! Voor ons 4 een mooie ervaring! Jona moest mee op de boot van de gids (omdat hij niet kan zwemmen). Wij hadden een tweepersoons-en en éénpersoonsboot, en wisselden op de pauzemomenten eens van boot. De gids vertelde ons enkele weetjes: bijvoorbeeld de tak zonder boomschors: die duidt op de aanwezigheid van bevers. Hij plukte ook een bloemetje (sapiniere), de kinderen, mochten hiermee hun handen wassen, hij wou aantonen dat het schuimde en als zeep werkt! Het was ook de gids die ons telkens vertelde hoe we moesten varen: links van die rotsblok, … Ging zelf tot zijn heupen in het water staan om ons te tonen hoe we moesten varen (zette zijn boot met de niet-zwemmende kinderen dan even aan de kant). Op die manier viel er niemand in het water!
- Grotte de chauvet 2: deze nagebouwde grot, met muurschilderijen sprak ook tot de verbeelding van onze kinderen. Zelfs onze Jona beluisterde de Nederlandstalige uitleg volledig! Dit domein is trouwens heel erg toegankelijk! Enkel bij uitkijkpunt is de betonnen balustrade erg hoog voor jonge kinderen. Wij deden het park met ons 5de wiel, en in de grot was dat eigenlijk erg hinderlijk, we waren te lang voor de mede-bezoekers. 

- Vogué: Hier parkeren we ons op de brug nabij de dienst voor toerisme. Vogué heeft mooie hellende historische straatjes en trappen, voor ons dus niet haalbaar, maar we kunnen wel lang de waterkant een glimp van het dorpje opsnuiven. We eten er ook in La falaise, een hotel in Vogué. Er ligt een helling naar het terras, eentje naar binnen en er is een een aangepast toilet. Wel vreemd is dat de hellinkjes onbereikbaar zijn, ze zetten vanalles in de weg, maar zonder vragen doen ze deze zaken vlot weg van zodra ze zien dat het nodig is! We steken de brug waarop we geparkeerd staan over en gaan naar links (richting Voie verte) 0,5 km. Daar kunnen we links de verlichte tunnel inwandelen (heerlijk koel), en rechts wandelen we er over de viaduct. 
- Balazuc: hier laat de wachter die het dorpje verkeersvrij moet houden ons vlot door (aan de andere kant kan je trouwens zo het dorpje binnen), we parkeren in het dorpje, maar meer dan enkele tientallen meters hebben we daar met de rolstoel niet gewandeld, de kinderen gingen wel op verkenning in een middeleeuws ‘trappenstraatje’;
- Joyeuse: Dit dorpje houden ze echt verkeersvrij. Het is erg hellend, en overal waar we wilden parkeren, startte het met een helling naar beneden. We zijn zo weer vertrokken. 
- Largentierre: hier wilden we de avondmarkt meepikken, maar eigenlijk was het niet echt de moeite, ook al kwam Ina wel met twee mooie vlechten terug thuis. We eten er pizza in l’inattendu (rue du marechal suchet 7), het toilet zou hier niet in de categorie niet-aangepast vallen. Je moet een trapje van een 10 cm doen om de zaak binnen te raken, en het toilet is vrij smal. Het is echter heel erg diep, waardoor je wel met de rolstoel voor het toilet kan blijven staan. Maar de deur moet je dus achter je eigen rug sluiten (je kan er niet draaien). Dit dorpje heeft trouwens ook mooie trappen, maar eigenlijk hebben wij het gevoel dat we met een ommetje toch een aantal straatjes kunnen bewandelen. Wel zeer vervelende stenen-ondergrond. Ons 5de wiel was hier echt een meerwaarde.
- Autoroute gorge de l’ardèche (we starten in Vallon pont d’arc). Het valt ons op dat hier heel veel van de uitzichtpunten rolstoeltoegankelijk gemaakt zijn. Bij de belangrijkste (pont d’arc), moet je wel even zoeken naar de parkeerplaatsen (parking 3), ze zijn uiteindelijk op het niveau van de busparking (dus meer op straatniveau dan de andere). Helemaal op het einde van de autoroute rijden we naar het strand van St-Martin d’Ardèche. We kunnen hier parkeren, en dan via matten tot aan de waterlijn rijden! Er is ook een aangepast mobiel toilet (in mijn herinnering klein) die wel door de redder geopend moet worden, dus deze zal zeker niet de klok rond open zijn. Het is heel leuk dat we hier zo vlot tot bij het water kunnen.

- Na het strand van St-Martin d’Ardèche willen we ook nog Aiguèze zien. Dit dorpje is net buiten de Ardèche (in de Gard), maar zou ook de moeite waard zijn. We parkeren ons in het dorpje zelf, op de enige parkeerplaats, en kuieren door de straatjes (de meest hellende laten we over, maar we zien toch mooie stukken).
- Ruoms: Hier hadden wij het gevoel dat het middeleeuwse stuk van het stadje het meest toegankelijk van alle gedane stadjes is! De straatjes zijn maar licht hellend, en het was er ongelooflijk rustig (van zodra je weg van de winkeltjes gaat). 
- Vallon Pont d’Arc, dit is met kop en schouders het meest toeristische stadje dat we deden. Gezellig met zijn terrasjes en toeristenwinkeltjes. Ook hier hellende straten, maar wel haalbaar. We eten iets in Tom Pouce (place armand puaux 7). Er is hier maar 1 toilet (zoals wel vaker) maar wel toegankelijk. Voor de slechtzienden: opgelet de helling aan het toilet is niet goed aangeduid en heeft aan de zijkant een klein drempeltje. 
- Bois de Païolive. Internet belooft dat je dat je hier zelfs met een buggy niets kan doen. En ze houden zich echt wel aan hun belofte. Dit zijn geen paden, maar wel keien en rotsen naast elkaar. Wij parkeren ons bij L’ours et le Lion. Hier nemen de kinderen het ‘pad’, en wij wandelen op de straat. Ook vanop de straat kunnen we beer en de leeuw aanschouwen. Hier raken we in de buurt ook op de route van de Dolmens, ook hier een aangepast uitkijkpunt (in Grospierres), en op het plan staat dat er ook in Ruoms eentje is.

- We eten ook nog eens in Le Roadster, Route de Ruoms in Pradons. Ook hier maar 1 toilet, maar wel toegankelijk. De mosseltjes waren hier echt lekker. 

Tussenstop in Mâcon, We eten in Les Copains d’Abort, Hier een drempeltje om binnen te komen (omhoog omlaag, maar veel lager dan een schuifraam), daarna een lang en eerder smal toilet. De deur zit wel opzij, dus die kan je rechts naast je sluiten. Je moet wel weer je rolstoel voor het toilet laten staan. De lavabo zit vrij hoog op de linker kant, ik denk dat die onderrijdbaar was, maar ik weet niet zeker of de ruimte groot genoeg is om er effectief onder te draaien. 

En dan door naar Chalon sur Sâone. We logeren in het Ibis Style hotel, op een industrieterrein boven de stad. Er zijn kamers met een tussendeur naar een tweede kamer. Zo ook één van de aangepaste kamers. Maar kennelijk is de kamer voorbij de tussendeur al verhuurd, dus krijgen we twee tweepersoonskamers schuin tegenover elkaar. De aangepaste kamer heeft een badkamertje, met douche. Deze douche start met een vrij steile helling van een 20 cm naar beneden, en daar kan je dan zitten om te douchen. Het is een opklapbare douchezit, met opklapbare handbeugel. De lavabo is onderrijdbaar, maar heel erg hoog. De hotelkamer gaat open met een zware pompdeur. 
Het bed is heerlijk zacht! Deze kamer was voor ons helemaal prima, maar met een elektronische rolstoel lijkt het ons zeker een kunstje om de badkamer vlot te gebruiken. Tot bij het bed raken, moet dan wel weer haalbaar zijn, naast het bed is een draaicirkel. Het ontbijtbuffet bereiken doe je met een lichte helling. Eens boven is alles vlak, maar we vonden het wel erg druk. We zien bij het onthaal (hoge balie) al de logo’s van toegankelijkheid uithangen. Ook aan de deur hangt uit dat je zeker hulp mag vragen, dat ze je graag helpen,… De opmerkingen die we over het ontbijt lazen vinden wij niet zo terecht. Er waren inderdaad koude eieren, eens die op waren werden ze aangevuld. De mensen aan de tafel achter ons hoorden we 4 zachtgekookte eitjes bestellen, en die werden op hun vraag bereid en geleverd. Er waren potjes uit koek waarin je choco, confituur,… kon scheppen om naar je tafel mee te doen,… De kaas is inderdaad van een blok te snijden evenals de boter, het brood of stokbrood,… Maar dat deert ons niet. Een cola in de bar kost effectief 5 euro (zoals ik in de reviews las), ik bestel me dus een Picon vin blanc, dat lijkt mij zijn 5,5 euro meer waard  De fitness bereiken kan je enkel door een trede te doen. Het zwembad kan je dan weer zonder tredes bereiken, maar het kinderslot is zo veilig dat ik het niet zonder hulp open kreeg . Het zwembad begint met 90 cm, en is op het einde 2,5m diep. 

Het restaurant van het hotel blijkt inderdaad gesloten (zondagavond), we kunnen er wel voor 14,5 euro een pizza bestellen, ze pakken uit dat deze binnen de 2 minuten klaar is… Ik hoor de receptionist vertellen, dat ze ze zo kopen en gewoon opwarmen. Dank je wel, wij gaan de stad in. Heel fijne ervaring, sommige straten zijn licht hellend, maar dit valt na de Ardèche allemaal reuze mee. Bovendien is er een straattheaterfestival bezig: ‘Chalon dans la Rue’. Voor ons geheel toevallig dat we een stukje van de laatste avond van dit festival meepikken, maar een leuke meevaller. We eindigen deze avond met 29 graden, tegen na het ontbijt de volgende morgen laden we onze auto in de regen in!

Straks nog een weekje verlof thuis, maar het zal een natte week zijn!