Reis Kenia (2008)

Ergens in de Riftvallei vliegen vogels op en waarschuwen zo de antilopen dat er een jachtluipaard in de buurt is.

Geschreven door Jozef.

Traject: Nairobi, Amboseli N. P., Nyeri, Aberdares, Sweetwaters, Samburu N. P., Lake Baringo,
              Lake Bogoria, Lake Nakuru, Lake Naivasha, Masai Mara Game Reserve, Nairobi

We reisden deels in groep (6 p.) en individueel met partner als hulp bij het voortduwen van de rolstoel.
Het vliegtuigticket boekten we bij Joker Mechelen
Touroperator: AV-Tours & Safari’s uit Deventer(NL)
We vlogen met Swiss Air. Naar onze mening biedt deze maatschappij prima dienstverlening.

De vlucht heen en terug kostte € 398,00 + 245,29(taks) + 10(dossier) + 30,88(annulatie)  =  totaal € 684,17 p/p. Ter plaatse verplaatsten we ons met een 4 x 4 Toyota Landcruiser terreinwagen.

We logeerden in luxe en minder dure lodges en luxe tentenkampen.

Ter plaatse betaalden we met lokale munt (KES = Kenyan Shilling) gewisseld voor euro.
We wisselden op de luchthaven in Nairobi, 1 euro = 98 KES.

Infobron: Lonely Planet 2006

Inreisvoorwaarden: paspoort en visum
Het  paspoort  vraag  je  op  de  gemeente en het visum voor Kenia kan je opvragen bij aankomst op de luchthaven in Nairobi en kost US$ 50 p/p. De nodige formulieren zijn voorhanden.

Reisverzekering
Naast Eurocross van het ziekenfonds hebben we altijd de VAB-reisverzekering. Kostprijs € 68,40 (85,50 – 20% korting als lid Wegwijzer).

Veiligheid
Op  de  website www.diplobel.be  van  het  Ministerie  van Buitenlandse Zaken kom je te weten of een land veilig te bereizen is of niet.
Er  zijn begin 2008 stammentwisten geweest in Kenia, maar die zijn ondertussen bijgelegd en het land leeft nu in totale vrede.

Gezondheid
We  kregen  in het ITG een prikje tegen gele koorts en DTP en verder namen we Lariam als preventie tegen malaria. Van Lariam hadden we geen nevenwerkingen buiten wat diarree.
Andere gezondheidstip: Regelmatig en in de mate van het mogelijke je handen wassen.

Klimaat
Het  klimaat  was  draaglijk, ’s morgens  meestal  volop zon en na de middag veelal bewolkt en soms regen naar de avond toe.

Taal
Met Engels kom je ver en een mondje Kiswahili brengt je dichter bij de bevolking.

Fotografie/Film
Tot hiertoe nemen we nog steeds dia’s en we nemen voldoende films mee en filmen we.

Communicatie
Internet was veel te traag en weinig voorhanden en telefoon te duur.

Enkele gegevens over onszelf:
Wij zijn Jozef Somers en Marie-Claire Meesemaecker
Geboortejaar: 1941 / 1950
Kard. Cardijnstraat 52
2840 Rumst
03/888.04.56
E-mail: somers.jozef@skynet.be en somersjozef@hotmail.com
Andere reizigers mogen contact opnemen. Ik  ben  als  mindervalide  en persoon op rust meestal thuis te vinden, maar  mijn  spraak  is  niet  altijd  goed   verstaanbaar. Daarom   is   het   aangewezen   ons   te contacteren na 18u, dan kan Marie-Claire de geïnteresseerden te woord staan.

Logies: ligging en toegankelijkheid

Ik  noteer  bij  het  logies  geen  prijzen, omdat  wij  een  totaalpakket  boekten  met  logies   in volpension, alle plaatselijk transport en alle inkomgelden.

Holiday Inn(Mayfair Hotel)*****
Parksland Road, Nairobi P.O.Box 74957, Westlands, Kenya

Het  hotel  ligt  net  buiten het drukke centrum van Nairobi in een van de buiten wijken van de stad. Je  buiten  het  hotel  begeven  bij  donker, is  een  riskante  onderneming, want   Nairobi schijnt  niet  zo  heel  veilig te zijn. Het ganse complex is rolstoeltoegankelijk. Je moet er soms wel  een  ommetje  maken  om  ergens  te  geraken, maar  het is goed haalbaar mits een beetje hulp. Bij  de  hoofdingang  zijn  enkele  treden, maar  bij  de  zijingang  ligt  een  hellend vlak. Kamer 103 heeft  een  aangepaste badkamer, maar is daardoor kleiner dan de andere kamers. Wij kozen voor een gewone, omdat we er twee aparte bedden hadden.

Ol Tukai Lodge****
Amboseli National Park
Website: www.oltukailodge.com

Ol Tukai Lodge  ligt  in  het hartje van het Amboseli National Park. Van de inkom tot het park is  het  nog 20 km  op  gravel  road tot de lodge. Deze lodge is volledig rolstoeltoegankelijk en kamer 50 heeft een aangepaste badkamer met inrij douche en wandbeugels. Ze is niet al te ver verwijderd van de receptie en het restaurant.

Outspan Hotel*****
Nyeri, Aberdares
Website: www.aberdaresafarihotels.com

Het Outspan Hotel ligt net buiten Nyeri op een bosrijk domein. Het is een oud koloniaal hotel, gelegen  in  een  prachtige  tropische  tuin. Queen Elisabeth II moet hier geweest zijn, want de receptie  van  het  Treetops  Hotel, waar  zij verbleef toen zij het bericht ontving van het overlijden van haar vader en van haar koningschap, is hier gevestigd. Het ontbijt en de lunch voor gasten van het Treetops Hotel worden in het Outspan Hotel gegeven. Kamer 25 is gemakkelijk  met  een  rolstoel  te  bereiken  zonder treden. Ze is groot en de badkamer was niet aangepast, maar meer dan groot genoeg. De kamer was één van de suites in het hotel. aan het restaurant zijn enkele treden en een houten hellend vlak is voorzien.

Sweetwaters Tented Camp*****, P.O.Box 48690 Nairobi
Sweetwaters Game Reserve
Tel.: + 254/62-31970, + 254/73-4699852     Fax: + 254/62-31965
Website: www.serenahotels.com

Dit  tentenkamp  is  een  privaat  game  ranch  tegen Nanyuki en ligt te midden van dit dierenreservaat. De  luxe  tenten  met  volledig  ingerichte  badkamer  en terras zijn met een rolstoel bereikbaar  met  hulp. Om  aan de tent te komen moet een grasplein over en aan de tent is één trapje. Er ligt een smal stenen pad tot tegen de tenten, maar het is moeilijk om er op te blijven met een rolstoel. Wij hadden tent 5 en die is vrij dicht bij receptie en restaurant.

Samburu Lodge****
Samburu National Reserve
Bij Google zoeken Samburu Lodge intikken of www.wildernesslodges.com

Samburu Lodge ligt in het Samburu Game Reserve. Het complex is bijna volledig toegankelijk met  een  rolstoel. Alleen  de “crocodil  bar” is  moeilijker  bereikbaar, omdat  je er enkel kan komen  met een trap. Kamer 36 is vrij goed aangepast in de badkamer met wandbeugels naast het toilet en een instapdouche met een stenen zitje. Wij vroegen en kregen een plastieken stoel extra om in de douche te plaatsen. Kamer 36 is het dichtst bij het restaurant.

Lake Nakuru Lodge***
Booking Office
Matis Centre, Mara Road, Upper Hill, near the British High Commission
P.O.Box 70559 Nairobi, Upper Hill, Mara Road
Tel.: + 254/20-2733695/6/7     Fax: + 254/20-2733698
P.O.Box 561 Nakuru
Tel.: + 254/51-850518 en 850228     Fax: + 254/51-216250
Website: www.lakenakurulodge.com en www.lakenakurulodge.org
E-mail: lakenakurulodge@wananchi.com en reservations@wananchi.com

Het Lake Nakuru Lodge ligt in het Nakuru National Park. Het complex is volledig rolstoeltoegankelijk  gemaakt met naast de trappen ook hellende vlakken. Je moet soms wel een ommetje maken  om op de gewenste plaats te komen. Wij betrokken kamer 45, die te bereiken is zonder de  minste  oneffenheid. In  de badkamer is een inrij douche zonder wandbeugels en de lavabo stond  vrij  hoog. De  manager  is  ons  komen  vragen wat we best zouden veranderd zien. Hij heeft  het  allemaal genoteerd en beloofde zijn uiterste best te doen om zeker 1 kamer volledig aan de noden van minder mobiele personen aan te passen.

Olumara Tented Camp***
Masai Mara, Kenya
P.O.Box 16550-00100 Nairobi
Tel.: + 254/20-2363741     GSM: + 254/20-2018105     Fax: + 254/20-4180318
Website: www.olumaracamp.com
E-mail: info@olumara.com
Reservatie in Europa: + 31/570-64.03.09 en + 31/6-23261115

Het  Olumara  Tented  Camp ligt  net  buiten  het Masai Mara Game Reserve. Onze chauffeur reed  voor  mij door de droge rivier om mij tegen onze tent, Elephant, was de eerste tent tegen het  open  restaurant. Tot  hiertoe  is  het  pad  er  naartoe  heel moeilijk berijdbaar, maar het management  heeft  beterschap  beloofd. Dit  tentenkamp wordt uitgebaat door de directie van AV-Tours in Nairobi in samenwerking met het hoofdkantoor in Deventer(NL). AV-Tours heeft het  tentenkamp  pas  in  januari  2008  overgenomen  en  er is nog werk aan de winkel om het volledig in orde te maken.
Lake Naivasha Sopa Resort****
Bookings: Peponi Plaza, Peponi Road, Nairobi
                  P.O.Box 72630, 00200
                  Tel.: + 254/20-3750235     Fax: + 254/20-3751507
Website: www.sopalodges.com
E-mail: info@sopalodges.com

Het  Lake Naivasha Sopa Resort ligt aan de boorden van het Lake Naivasha. De verschillende chalets  zijn  verdeeld  in  vier slaapgelegenheden. Er werd ons de eerste gepresenteerd, maar de kamer was niet al te groot, er stond een dubbel bed en de badkamer was ook niet optimaal. We  verkozen  een  aangepast  logies  en  belandden  zo  in nummer 53. Dit was voor ons pure luxe. Zoveel weelde zijn we niet gewoon op onze reizen, maar het is wel mooi meegenomen.

Roberts Camp***
Lake Baringo, Kenya
Website: www.robertscamp.com

Het  Roberts  Camp ligt  aan  de  boorden  van het Lake Baringo. Het was voor ons een beetje een  tegenvaller. We kwamen van grote luxe in een basic logement goed voor rugzaktoeristen. Naast  de  verschillende  cottages is er de mogelijkheid tot kamperen op het domein van 5 are. Wij  logeerden  in  het  Heron  House  met 1 dubbele  kamer, een kamer met twee eenpersoons bedden  en  een  triple  kamer. Daarnaast  beschikten  we  over  twee  badkamers, een   simpel ingerichte keuken en een groot open terras. Er is mogelijkheid tot kamperen in het kamp.

Restaurants in de logementen: toegankelijkheid

Behalve in het Olumara Tented Camp en in Roberts Camp waren de maaltijden in buffetvorm, zowel  het  ontbijt, de  lunch  als het avondeten. In Ol Tukai Lodge en het Outspan Hotel werd het avondmaal aan tafel geserveerd.

Holiday Inn(Mayfair Hotel)
Het  restaurant  van  het  Holiday Inn  Hotel  is  goed  bereikbaar via hellende vlakken. Het is alleen  om het restaurant te betreden, dat je een trapje hebt. Het ontbijtbuffet en avondmaal is prima. De dranken zijn vrij duur, maar het is dan ook een hotel met standing.

Ol Tukai Lodge
Het  restaurant  van  Ol  Tukai  Lodge  is  bereikbaar via hellende vlakken naast de treden. Je moet  soms  wel  een ommetje maken en uitzien hoe je er komt, maar het lukt. Het ontbijtbuffet is  uitstekend, het avondmaal dat aan tafel geserveerd, wordt mag er best zijn. Het was allebei heel  lekker. De  lunch  wordt  buiten  in  een  overdekte  open  ruimte genuttigd en een zwarte houdt een oogje in het zeil om vraatzuchtige apen weg te jagen met een kleine katapult.
Outspan Hotel
Om  in  het  restaurant  van  het Outspan Hotel te komen, moesten wij een hele omweg maken. De kortere  weg  loopt  over  een trap. Bij de ingang tot de eetruimte zijn er enkele treden, die omzeild worden door een houten  hellend  vlak. Het  wordt telkens weggenomen om de andere gasten niet te hinderen. Het  avondmaal wordt aan tafel geserveerd en is voor iedereen gelijk, maar het is af. Het ontbijt in buffetvorm mag er best wezen.

Sweetwaters Tented Camp
Het  restaurant  van  Sweetwaters  Tented  Camp is  bereikbaar  via receptie en bar en zonder noemenswaardige  oneffenheden. De  maaltijden  in  buffetvorm zijn van de bovenste plank en slecht  voor  de  lijn. De  hoofdkelner  zorgde  er voor, dat we steeds aan dezelfde tafel konden aanschuiven.

Samburu Lodge
Het  restaurant  van  Samburu Lodge is zonder oneffenheden bereikbaar. De maaltijden, allen in  buffetvorm, zijn  prima en de service mag er best zijn. Buiten de eetruimte loopt een zwarte om de opdringerige apen weg te jagen. Zij lusten het eten van de gasten even goed.

Lake Nakuru Lodge
Het  restaurant  van Lake Nakuru Lodge is bereikbaar zonder trap. Bij de ingang ligt naast de trap  een vrij steil hellend vlak, dat je zonder hulp niet op geraakt. De hoofdkelner houdt alles en  iedereen  goed  in  de gaten. Bij het zien van de rolstoel, stelde hij onmiddellijk voor om te helpen  bij  het kiezen en het inscheppen van het eten. Hij heeft er voor gezorgd, dat we zoveel mogelijk dezelfde tafel kregen in de ruime eetzaal. De koks leveren goed werk.

Olumara Tented Camp
Het  open restaurant van het Olumara Tented Camp is moeilijk te bereiken met één begeleider vanwege  de  slechte  staat  van  het  pad  tussen  onze  tent “Elephant” en de eetruimte. In de toekomst zullen alle paden beter gelegd worden, is ons door de manager beloofd. Dan lukt het tot  tegen  het  restaurant, waar  een  trapje  is. Wanneer er voldoende gasten zijn, worden het ontbijt  en  de lunch in buffetvorm gegeven. Voor het avondmaal is de bediening aan tafel. Het is een goede keuken met afwisselend menu.

Lake Naivasha Sopa Lodge
De grote eetzaal van Lake Naivasha Sopa Lodge is bereikbaar via hellende vlakken, die naast  de  trappen  zijn  ingepland. Bij  de  buffetten  heb  je  de  keuze tussen Afrikaanse, Indische of  westerse  maaltijden. Het  ene is al wat meer gekruid dan het andere, maar alles is goed klaar gemaakt.

Roberts Camp
Vermits  de  “The  Thirsty  Goat”, het  restaurant  van  Roberts  Camp  voor  ons   moeilijk  te bereiken  was  in  het  donker, vroegen we aan de uitbaters of we het avondmaal en het ontbijt niet  konden  nuttigen  op  het  open  terras  van ons huis. Het geen we te eten kregen was niet slechts, maar we waren intussen beter gewoon.
Vluchten

Vervoer

Internationale vluchten
22/09 Brussel-Zurich 07.15u-8.25u, vliegtijd 1.15u
          Aankomst in Zurich met Airbus A319 van Swiss Air
22/09 Zurich-Nairobi Jomo Kenyatta 9.35u-18.10u, vliegtijd 7.35u
          Aankomst in Nairobi met Airbus A330-230 van Swiss Air
06/10 Nairobi-Zurich 23.25u-6.25u, vliegtijd 7.00u
          Aankomst in Zurich met Airbus A330-230 van Swiss Air
07/10 Zurich-Brussel 7.15u-8.30u, vliegtijd 1.15u
          Aankomst in Brussel met Airbus A319 van Swiss Air

Binnenlandse vlucht
04/10 Mara-Olekiembo Airstrip Masai Mara - Nairobi Wilson Airport 11u - 12.15u
          Vliegtijd 1.15u, aankomst in Nairobi Wilson Airport met Air Kenya

Arrangement in Kenia
We boekten een volledig arrangement bij AV-Tours & Safari’s
                                                                  Singel 12B
                                                                  7411 HV Deventer
                                                                  Tel.: + 31/570-64.03.00     Fax: + 31/570-64.03.09
                                                                  Website: www.av-tours.com
                                                                  E-mail: avtours-ned@planet.nl
De verantwoordelijke in Nederland is Ans Voskamp, GSM: + 31/6-23261115 enkel te gebruiken in dringende gevallen,.
In het arrangement waren alle logementen op basis van volpension, de wagen met chauffeur en alle inkomgelden voor de parken inbegrepen.

Praktische informatie

Elektriciteit
Op  gebied  van  elektriciteit  hanteren ze in Kenia de Engelse normen en daarom zijn de stop-contacten  met  drie grote platte pinnen. Een  verloopstekker is dan ook onontbeerlijk voor het gebruik  en  het  opladen  van  de batterij van elektrische toestellen zoals van een filmcamera, een  digitaal  fototoestel, scheerapparaat enz. De  gewone  ronde pinnen(dikke of dunne) kunnen  er  niet  rechtstreeks ingestoken  worden. In sommige locaties hadden wij de keuze tussen 110V en 240V.

Handbagage
De  strenge  regeling  voor  de  handbagage  blijft  van  tel, dus  zeker  geen vloeistoffen, gels, zalfjes  of  scherpe  voorwerpen in je handbagage stoppen. Aan de veiligheidscontrole valt het nogal  mee  als  rolstoelgebruiker. Ik  kan  nog wel uit mijn rolstoel, maar niet stappen zonder vaste  steun. Bij  de  controle  zeg  ik  gewoonlijk, dat ik niet kan rechtstaan en dat scheelt een heel  pak  miserie  en tijd. Ik moet nooit mijn vest of fleece uitdoen en mijn schoenen evenmin. Die worden dan met een doekje gescand.

Prentbriefkaarten en postzegels
Die  koop  je  best  in het logies waar je verblijft. Veel andere mogelijkheden zijn er niet, want de  weinige  dorpen  die  je  doorrijdt, hebben  geen  stalletjes  met  prentbriefkaarten  en  aan postzegels zou je ook niet geraken. In de lodges wordt er goed op ingespeeld en profiteert men serieus, want  de  prijzen  liggen  vrij  hoog  en het zijn standaardprijzen. Zij hebben bijna een monopolie op de verkoop van allerlei prularia..

Als rolstoegebruiker
Om aan onverwachte problemen aan de rolstoel het hoofd te bieden, neem je best wat herstellingsmateriaal  zoals gepaste sleutels, schroevendraaiers(klein formaat), eventueel plakgerief, pomp   en  reserve  binnenbanden  mee. Die  zaken  neem  je  best  niet mee in je handbagage, maar  in de bagage die je incheckt, anders moet je ze aan de veiligheidscontrole toch afgeven. Sleutels  en  schroevendraaiers  worden  beschouwd  als  wapens  en  worden   onherroepelijk verbeurd  verklaard. Op  mijn  rolstoel zitten reeds enkele jaren krypton banden(zonder lucht) en dat is voor Kenia geen overbodige  luxe. Overal zie je mooie acaciabomen en die staan vol met  lange  vlijmscherpe  stekels  en  dan  is  platrijden  heel gewoon. Ik heb het voorgehad op onze reis in Zuid-Afrika en dat was voor mij een goede les.

Praktisch
Het  meest  praktische  en gemakkelijkste voor reizen naar Kenia en voornamelijk als het gaat over  safari’s  zoals  bij  ons, is  het  wisselen van Keniaanse shillings  voor euro of US$ op de luchthaven  bij  aankomst. In  Nairobi  hadden  we er wel de gelegenheid voor, maar de lange   rij  wachtende  mensen ontneemt je al vlug de lust om het te doen. Geld uit de muur halen lukt dan  weer wel, maar we doen het meestal niet omdat er kosten zijn op deze geldtransactie. Op de luchthaven zagen we de hoogste wisselkoers voor euro’s, 1 euro was toen 98 KES.

Veiligheid
Qua  veiligheid  hebben  we  nooit  problemen  gehad. Begin  2008   zijn   er   stammentwisten geweest  in  het  noorden  van  Kenia na verkiezingen. Ondertussen is het geschil bijgelegd en leven de Kenianen in vrede naast elkaar. De veiligheid qua diefstal valt best mee. Je moet wel op  je  hoede  zijn en geen waardevolle spullen of valuta op je kamer laten. Je moet de kat niet bij de melk zetten. Ons kwam het in ieder geval over als veilig.

 
Reisroute

22/09 Vlucht Brussel via Zurich naar Nairobi

23/09 Nairobi - Amboseli Nationaal Park

24/09 Amboseli Nationaal Park

25/09 Amboseli Nationaal Park - Nyeri

26/09 Nyeri - Sweetwaters Game Reserve

27/09 Sweetwaters Game Reserve - Samburu Game Reserve

28/09 Samburu Game Reserve

29/09 Samburu Game Reserve - Lake Nakuru

30/09 Lake Nakuru

01/10 Lake Nakuru - Masai Mara Game Reserve

02/10 Masai Mara Game Reserve

03/10 Masai Mara Game Reserve

04/10 Masai Mara - Nairobi - Lake Naivasha

05/10 Lake Naivasha - Lake Baringo

06/10 Lake Baringo - Lake Bogoria-Nairobi en late avond vlucht naar Brussel via Zurich

07/10 Aankomst in Brussel rond 8.30u
Reisverslag Kenia 22/09 - 06/10/2008

Info over Kenia

De  republiek  Kenia strekt  zich  uit  over  een  oppervlakte van 582.000 km²(14 x Nederland, 19 x België). Het   land  is opgedeeld in acht provincies en telt 32.600.000 inwoners, verdeeld over meerdere stammen waarvan de Kikuyus de meest geletterden zijn. De  hoofdstad Nairobi ligt  op  1.555 m  boven  de   zeespiegel. De  twee officieel herkende landstalen zijn  Engels en Kiswahili. Daarnaast  zijn  er  nog  de lokale talen(iedere stam heeft zijn eigen taal). De  aangrenzende landen zijn in het noorden Ethiopië, in het zuiden Tanzania, in het westen Oeganda en in  het  oosten  Somalië. Kenia  kent  een doorgaans zonnig en  droog  klimaat en kent twee regenseizoenen.
Waarom Kenia: Kenia  is  al  vele  jaren één van de traditionele safari-landen. In Kenia is de toeristische infrastructuur goed uitgebouwd: er zijn uiteraard safari-operators, goede accommodaties  en  verscheidene  soorten Nationale Parken, waaronder het wereldberoemde Masai  Mara  Game  Reserve. Dwars  door  Kenia  loopt  de  Grote Slenk vallei, met  zijn vele meren. Overal kom je wild tegen, niet alleen de “Big Five”, maar ook prachtige (water)vogels.
Beste reisperiode: De  beste tijd om op safari te gaan in Kenia, is niet eenduidig aan te geven. Het  hangt  af  van  je persoonlijke voorkeur. Van juli tot oktober is het in de binnenlanden het droogst, aan  de  kust  zijn  januari  en  februari  veruit  het  droogst, maar ook zeer warm. De  grootste  regenperiodes zijn van maart tot juni en van oktober tot december. Het voordeel van  reizen in een droge periode is, dat dan de meeste wegen berijdbaar zijn. In onze herfst zijn  de  grote  horden  wild in de Masai Mara. Van april tot begin juni wordt als laagseizoen aanzien, hetgeen gunstig is voor de prijzen. Je hebt dan veel kans op tropische buien.
De parken: Een  groot  deel  van  de  Nationale  Parken  wordt  in Kenia beheerd door Kenya Wildlife  Service(KWS). Op  hun  website: www.kws.org vindt  je  meer  info  over  de  actuele tarieven. 
Het geld: De Keniaanse Shilling(KES), 1 euro = 105,233 KES(6/12/2008)

Verschillende volkstammen in Kenia
De  Kikuyus  vormen  met  een  bevolking van 4,5 miljoen of 21%  de  grootste Etnische  gemeenschap  van  Kenia. Zij  kwamen  in  het  land  tijdens de grote Bantoe migratie, zowat  vier  eeuwen  geleden. Hun gebied wordt ook wel eens omschreven  als  Kikuyuland  of  Bantoeland. Het  ligt grotendeels in de Grote Riftvallei. De Kikuyus konden  zich succesvol over Centraal Kenia verspreiden door een combinatie van gemengde huwelijken, aankopen en broederschappen met  de  autochtone  bevolking. Zij  bezitten  enige verwantschap met stammen uit  de   omgeving  van  Kamba, Meru, Embu  en de Chuka. De stichter van de stam  was  een zekere Gikuyu. De spreektaal van dit volk kreeg ook zijn naam.
De Kikuyus zijn de meest ontwikkelde en geletterde van alle stammen in Kenia.

De  Masai  wonen  in  het zuiden van het land en zijn  waarschijnlijk de meest beroemde  stam  van Kenia. Zij vormen echter slechts 2% van de totale bevolking. Zij  kwamen  zo’n 1000 jaar geleden uit de regio, die nu Soedan heet en zijn een nomadisch volk. Zij leven van melk(in een kalebas) en bloed van  hun groot  vee(koeien) en  vlees  van  hun klein vee(geiten en schapen). Het is nog altijd een herdersvol, trots op oeroude tradities. Zo is het aantal stuks vee dat ze  bezitten  het  belangrijkste  voor  hen, niet de hoeveelheid melk of vlees die dieren opleveren. Ook het bezit van land interesseert de Masai niet. De Masai leven voornamelijk in de Masai Mara en de Serengeti.
De  Samburus  wonen  in  het  noorden  van  Kenia  en zijn wat cultuur en taal betreft  verwant aan de Masai. Dit herdersvolk woont nog steeds zoals vroeger en  ook  de  levensstijl  is nog maar nauwelijks veranderd. De rijkdom van een familie  wordt afgemeten aan het aantal runderen, geiten, schapen en kamelen dat  men  bezit. De  naam  Samburu  komt van het Maa woord o-sampurumpuri, wat vlinder betekent. De Samburus zijn een trots volk, die hun cultuur trachten te  bewaren. Meestal  dragen  ze  felrode  kleren  met een aantal sieraden erbij. Zij  zijn  nauw  verwant  met  de  Masai. Dit vind je terug in zang en dans van beide  volkeren. Er  wordt  gezongen  en  gedanst  als  voorbereiding voor een oorlog, voor  een  overwinning, of  om  hun  vee  te  vereren. Net  als de Masai  trachten  de  Samburu  krijgers  tijdens  het  dansen  ook  zo  hoog mogelijk te springen. Het zijn nomaden, die  met  hun vee (koeien, geiten en schapen) door het land trekken.

De  Turkanas   wonen  in  Noordwest  Kenia  en  vormen  de  tweede grootste groep  halfnomaden, na  de  Masai. Zij  zwerven  nog  steeds  tussen  het Lake Turkana  en  de  Grote  Riftvallei  langs  de grens met Oeganda. De  Turkanas bestaan  uit  de   Nimonia, die  in  bosgebieden  wonen  en  de  Nocuro, die de savannes  bewonen. De  stammen  zijn weer onderverdeeld in ca. 20 clans, de “ategerin”. Tot  de  Turkanas  behoort ook het El Molo-volk, dat bij de volkstelling van 1979 uit maar 538 leden bestond en daarmee het kleinste volk van Kenia  is. Zij  vertegenwoordigen  ca. 1,3%  van  de  bevolking. De   Turkana noemen  zichzelf “Volk van de Grijze Stier, verwijzend  naar de zeboe, die zij domesticeerden. Maa, de Masai taal is aan hun Ng’aturk(w)ana verwant.

De  Swahili (ook  Waswahili) zijn  de  kunstmensen. Zij  zijn  de  moslims  van Kenia. De  naam  komt van het Arabische woord “sawahil”, waarmee gewoon de  kustbewoners bedoeld worden. Met  Swahili  worden in Kenia en Tanzania drie  bevolkingsgroepen  aangewezen. Swahili  is  geen  stam, maar   een   omschrijving van verschillende rassen, die dezelfde taal spreken.

Buiten deze zijn er nog meerdere stammen waaronder Chewa, Kamba, Kalenjin, Luhya en Luo.

Reisverslag

Maandag 22/09 Brussel - Zurich – Nairobi

Het  was  vandaag  vroeg  op  te staan, want tegen 5u hadden wij de taxi besteld om ons naar  Brussels  Airport  te brengen. Er was omzeggens geen verkeer en dus geen files richting Brussel  en  in een half uurtje waren we ter plaatse. Het inchecken ging vrij vlot, op het geven na  van  de  plaatsen  voor  de  lange  afstandsvlucht. De baliebediende kon niet in het scherm  van  de  luchthaven  van  Zurich en daardoor kon de dame de juiste plaatsen niet geven. Haar  uitleg  was, ze  doen dat in Zurich wel. Marie-Claire ging even figuurlijk de lucht in, maar het had geen zin om er hier verder over door te gaan. De dame achter de balie heeft wel getracht om  een  goede  plaats te blokkeren, maar ze kon niets beloven. De veiligheidscontrole verliep  vlot, al  moet  ik  zeggen  dat  die  mensen  hoe  langer  hoe  belachelijker beginnen doen. Een modale  reiziger  mag  nog  met  moeite  iets  van kleren aanhouden, terwijl ik in mijn rolstoel doorga  zonder  iets  uit  te  trekken of zelfs recht te staan. Het zou niet gemakkelijk zijn en tijd vergen, maar  wanneer zij mij zeggen, regels zijn regels, dan hoef ik mij er ook aan te houden. Er wordt wel altijd gevraagd of ik kan recht staan en ik antwoord dan steeds neen.

          De  korte  vlucht  naar Zurich verliep naar behoren, maar we landden wel iets later dan voorzien. Dat  is  geen probleem wanneer je over voldoende tijd beschikt. Normaal hadden we juist  1.10u  om  uit  te  stappen, naar  de  andere  terminal  te  gaan  en  de  volgende  gate  te bereiken. Nu was die tijd ingekort tot hooguit 35 minuten. We zagen het even niet zitten, maar mijn  assistent  stelde  ons  gerust. We  hebben ruimschoots de tijd om er te komen, zei hij. Hij nam  ons mee in enkele liften tot we bij de shuttletrein uitkwamen, die ons in geen tijd naar de vertrekhal  voor  de  langere  vluchten  bracht. Toen  we  de  gate  naderden, zagen  we dat de inscheping reeds begonnen was. Er zat niets anders op dan te wachten tot iedereen aan boord was. Ik  werd  dan  tot  tegen  de  deur  van  het  toestel  gereden en dan overgezet in een smal rolstoeltje, om  zo op mijn plaats gedeponeerd te worden. De purser had de fax vanuit Brussel ontvangen  en  zij  had  de  stoel  voor  mij  geblokkeerd, zodanig dat er niemand mocht plaats nemen. Dat was een hele geruststelling, want op die manier wordt de rugleuning voor mij niet achteruitgelegd en kan ik, als het nodig is, vrij uit de rij stappen met wat hulp wel te verstaan.

          De  langeafstandsvlucht  verliep  naar  behoren  zonder  al  te  veel  turbulenties  en  we landden  vrij stipt op tijd om 18.15u in Nairobi. Na de formaliteiten voor het visum konden we via de passencontrole naar de bagageband en ja, onze bagage was er. We hadden er nochtans voor  gevreesd, omdat  de  tussentijd  in Zurich zo kort was. Het moet niet altijd tegengaan. In gezelschap van een kruier trokken we naar het wisselkantoor op de luchthaven, want morgenvroeg  verlieten  we  voor  veertien dagen de bewoonde wereld en hadden we nog weinig kans om  euro’s  om  te  zetten  in  Keniaanse Shillings(KES). Bij  het  buitenkomen  was het zoeken geblazen  naar  een  zwarte met een bord met onze namen. Vrij vlug had Tony, onze chauffeur voor  een  tiental  dagen, ons in de gaten. De rolstoel merkt iedereen vlug op. Hij had nog een ander  heerschap  bij  zich  en  die  zou  ons  naar het Mayfair Hotel(Holiday Inn) in Nairobi voeren. Hijzelf  moest  nog  blijven, want  even  na  ons  zouden  twee  koppels  uit  Nederland aankomen  en  die  moest  hij  dan weer bij ons brengen voor kennismaking en briefing samen met  Mr. David  van  AV-Tours in Nairobi. Om 21u zaten we gezellig samen buiten te genieten van een drink als welkom in Kenia. De vier Nederlanders zouden met ons een tiental dagen op safari  vertrekken. Na   de kennismaking doken we onder de lakens, want het zou morgen weer vroeg te vertrekken zijn.

Dinsdag 23/09 Nairobi - Amboseli National Park

          Na  een  uitgebreid  en  goed ontbijtbuffet vertrokken we om 8.15u voor een korte stadsrondrit  door  Nairobi. Zo  kwamen we voorbij een pleintje waar een afgebakende ruimte voor rokers  is  ingericht. Roken  in  het openbaar is in Kenia niet toegelaten, vandaar dat de overheid  op  bepaalde  plaatsen, zeker  in  Nairobi, zulke  lokalen  opzet  en  die zijn de ganse dag overbezet. Tony, onze chauffeur/gids, noemde dit kleine halfopen lokaal een treinwagon en ja, het  heeft  er  iets  van  weg. Op  roken  in  het  openbaar  staan  strenge  straffen in Kenia van KES 50.000(+/- € 510) of  een  gevangenisstraf van zes maanden of beide samen. Dan moeten rokers  in  België  nog  niet  al  te  veel  klagen. Na  de  korte rit door Nairobi, verlieten we de hoofdstad  richting Amboseli National Park. Het  duurde  wel  even  eer we er echt uit waren, want  het  verkeer  zit  er  de  ganse  dag in een knoop en het verloopt er hectisch. Eens buiten Nairobi  zaten  we  pas  helemaal  in de file. Al het vervoer van noord naar zuid en omgekeerd
moet  over  deze  tot hiertoe smalle weg. De internationale luchthaven Jomo Kenyatta ligt ook langs  deze  weg  en  al  het  verkeer  daar naartoe moet hier dus ook over. Tot Namanga is de weg  goed  tot  redelijk, met  hier  en  daar putten in de weg zodat je soms moet slalommen. In Namanga  is  de  grenspost  met  Tanzania  en  veel  vrachtverkeer staat  hier in lange rijen te wachten  om  de  grens  over  te steken. Vanaf  hier gaat de geasfalteerde weg over in off-road van  de  bovenste  plank, maar  dan  net  andersom. Je  rijdt  de  ganse  tijd  precies  over  een wasbord, want  zo  lijkt  de “gravel road” wel. Je  wordt de ganse tijd dooreen geschud op de vele  putten  en bulten. De afstand over deze miserabele weg is 60 km tot de ingangspoort van het park en dan volgen er nog 20 km om Ol Tukai Lodge te bereiken.

          Rond 14.30u  kwamen  wij  aan  bij  de  lodge  in  het Amboseli National Park en na het inchecken  en  een  welkom drink, werd  het  hoog tijd om te gaan genieten van een uitgebreid lunchbuffet. Terwijl  we  zaten te eten, werd buiten door een zwarte de wacht gehouden om de vraatzuchtige  en  agressieve  baboons(bavianen) op  afstand  te houden. Hij deed dat met een soort  mussenschieter, waarmee  hij  steentjes  naar de apen schoot. Iets voor 16u was het tijd voor  koffie  of  thee  met  cake  en daarna trokken we er op uit voor onze eerste gamedrive tot ongeveer 18.30u. In  de  open  grasvlakte  zagen  we  voor  het eerst gnoes, zebra’s, olifanten, neushoorns, slapende leeuwen, wrattenzwijnen en kraanvogels. Ik vond onze eerste gamedrive niet  zo  speciaal  en  de  zonsondergang  ook  niet. Er  was  weinig of geen verkleuring van de lucht. Tegen 19.30u  hadden  we afgesproken om samen te gaan dineren. Er is een keuzemenu met bediening aan tafel.

In  Nairobi  zijn  we  vertrokken  onder  een gesloten wolkendek, dat tegen de middag volledig open  getrokken  was en dan hadden we volop zon. Bij aankomst in Ol Tukai Lodge lag de top van de Kilimanjaro in de mist en rond 18.15u was hij vrij te zien.

Woensdag 24/09 Amboseli National Park

Het Nationaal Park Amboseli verwierf begin van de 20e eeuw faam door verhalen  over  Ernest  Hemingway’s   reservaat, maar   werd   in  1974 officieel  als  nationaal  park herkend.  Amboseli gedijt in de  Grote Rift (Grote Slenk), is 3.810 km²  groot en ligt op een hoogte van 1.150 m. De  Kilimanjaro  zie  je  op  vele  plaatsen opduiken, hij is 5.895 m hoog. Hij lijkt  maar  een  heuvel, maar  hij  gaat  dan  ook  maar  heel  geleidelijk bergop. Amboseli is een vrij plat en stoffig  park met een adembenemend zicht  op  de  Kilimanjaro. Het  zijn  voornamelijk  savannes  met acaciabomen en moerassen. De waterbokken, antilopen, buffels, gnoes, zebra’s, maar  vooral  de  grote  kudden  olifanten, die  dagelijks naar het moeras trekken  voor  voedsel  en  voor  hun  dagelijks  badritueel, zijn   boeiend. Exotische  watervogels, pelikanen  en de visarend maken dit park tot een “must” voor de vogelliefhebber.

Om 6.30u  werd  het  startsein  gegeven  voor  onze  eerste  ochtend  gamedrive in het Amboseli Natinaal Park. Op  de ochtend safari spotten we hetzelfde wild als de avond tevoren  plus  enkele  hyena’s  en  menige  soorten  vogels waar onder de Goliathreiger(reuzenreiger). Tegen 9.30u  waren  we  terug  in  de lodge voor het ontbijt. Het was hier nog meer uitgebreid dan  de  dag  tevoren  in Nairobi in het Mayfair Hotel. Na dit alles kregen we tijd om op adem te  komen  en  van de rust van de lodge te genieten tot de lunchtijd aanbrak. Al dat eten is niet zo  goed  voor  de  lijn, maar het is niet het ganse jaar kermis. De namiddag gamedrive startte weer  rond 16u, om  te  eindigen rond 18.30u, of  juist voor het donker werd. De safari verliep zoals  de  twee  vorige, maar  nu  ontmoetten  we  er een cheeta. We vernamen van Tony, onze chauffeur, dat  hij  normaal  gezien  terug  in  de  lodge  moet zijn ten laatste om 18.30u en hij trachtte  zich  goed  aan deze regels te houden. Bij terugkomst was het tijd voor een wasbeurt, want  het  Amboseli  wildpark is een heet en stoffig park en we vertoefden er toch enkele uren. Tegen 20u  hadden  we  met  onze  Hollandse medereizigers afgesproken om aan tafel te gaan om te dineren.

Het  werd  een  zonnige  dag, maar  naar  de  avond  toe  kwam  de bewolking opzetten. In het Amboseli  wildpark  merkten  we  regelmatig  kleine  tornado’s. Amboseli is het Kiswahili van tornado volgens Tony.

Donderdag 25/09 Amboseli - Nyeri - Aberdares

          Het  werd  vandaag  ook  weer  vroeg  dag, want we hadden een lange rit voor de boeg. Klokslag 7u  werd  verzamelen  geblazen  op  de  parking  en  na  het  inladen  van de bagage, konden  we  op  weg. Via  Namanga en Nairobi, waar we in het Boulevard Hotel een sanitaire   stop  hielden. Voorbij  Nairobi  veranderde  het  landschap. Het  werd  meer  heuvelachtig  en tropisch. We  stevenden  nu  af  op  de  Castle  Forest  Lodge. De  twee  Nederlandse  koppels zouden  hier  verblijven  en  er  morgen  een  natuurwandeling  maken  in  de  uitlopers van de Mount Kenya(5.199 m). Met  een  rolstoel  was  dit  niet  haalbaar. De  verschillende  chalets liggen  verspreid  over  het domein en zijn enkel bereikbaar via een hobbelig grasveld. Na een late  lunch  om  15u  in   Castle Forest Lodge   vertrokken  wij  twee samen met Tony naar het Outspan Hotel  in  Nyeri. Dit  hotel  was  voor  ons  een  meer  geschikte  locatie. Het  is   een koloniaal  hotel  en  ligt  in een prachtige tropische tuin met mooie vogels. Queen Elisabeth II verbleef  hier  toen  ze  het  bericht  ontving  van  het  overlijden  van  haar  vader en van haar koningschap. Baden  Powel  verbleef er een ganse tijd en zijn gewezen verblijven kunnen, mits betaling  van  KES 300 p/p,  door  de gasten van het hotel bezocht worden. Hij is er gestorven en ligt in Nyeri begraven.

          Onderweg  naar  Nyeri  hielden  we  een  stop  op de wekelijkse markt van Karatina. De Kenianen  beweren  dat  deze markt de tweede grootste markt is van Afrika. Chauvinisme leeft dus  overal ter wereld en niet alleen in Antwerpen. Naast een grote 2e handsmarkt met kleding en  schoeisel  is er een grote groenten- en fruitmarkt. De Kenianen beweren dat deze markt de grootste  is  van  Afrika, kwestie  van chauvinisme kan het tellen. Tony had ons verwittigd, dat   de  plaatselijke  bevolking, volgens  hem althans, niet is opgezet met het nemen van foto’s. We hebben  het geprobeerd en steeds vooraf beleefd gevraagd of we een kiekje mochten nemen en in  de  meeste  gevallen  viel  het best mee. Soms waren we wel genoodzaakt een kleinigheid te kopen  op het kleine kraampje van de zwarte, maar beter dat dan gewoon geld geven voor een foto. Tony  had  ons ook goed op het hart gedrukt, dat we moesten opletten voor zakkenrollers en  gauwdieven, maar  we  hebben  er  geen problemen mee gehad. We ontmoetten alleen heel vriendelijke  mensen, die  mijn  rolstoel  bekeken  als  was  het  iets  bovennatuurlijk. Op  zo’n plaatselijke  markt  is  het altijd een bonte mengeling van kleuren en de zwarten staan goed in felle  kleuren, wat  dan  weer  prachtige  foto’s  oplevert. Na een klein uurtje hielden we het er voor  bekeken  en  gingen  terug richting auto, waar Tony geduldig op ons zat te wachten. Van Karatina  naar Nyeri  is  geen  al  te  grote afstand en na een rit van een goede drie kwart uur kwamen  we in het Outspan Hotel aan. Bij het binnen gaan stond de welkom drink klaar en na het  invullen  van het gastenregister, konden we ons op de kamer installeren. Veel rondneuzen in  de  prachtige tuin zat er vandaag niet meer in, want het werd al snel donker. Het enige wat we  konden  doen, was  ons wat opfrissen, iets anders aantrekken en ons klaar maken voor het avondmaal.

We  kregen  vandaag  de  ganse  dag  de  zon  te  zien  met hier en daar een wit wolkje aan het firmament. Van regen was geen spraak.

Vrijdag 26/09 Nyeri - Nanyuki - Sweetwaters

          Na  het  ontbijt  was  het  wachten  op  de  komst van Tony. Hij moest van Castle Forest Lodge  komen  en  het  is  ongeveer een uur rijden. Om 9.45u konden we in het Outspan Hotel vertrekken  richting  Sweetwaters Tented Camp. De  rit was maar gewoon en we kwamen dan ook  vrij  vroeg  aan  in  het privaat kamp Sweetwaters Game Reserve. Het tentenkamp ligt op een hoogte van 2.270 m. Om 11.30u konden wij er de welkom drink in ontvangst nemen en het gastenregister  invullen, waarna  we  onze luxe tent konden betrekken. Net buiten de afsluiting van  het  tentenkamp  is  een  kleine waterpoel, waar de dieren regelmatig, maar voornamelijk tegen  zonsondergang, komen  om  hun dorst te lessen. Onmiddellijk na de lunch gingen we op tocht   naar het Jane Goodall’s Chimpansee Sanctuary. Hier genieten bedreigde en verwaarloosde  chimpansees  een  speciale bescherming. Er zijn momenteel 45 chimpansees in ondergebracht. Normaal leven zij niet in  Kenia, maar in Oeganda, waar ze mishandeld worden  en  waar  zelfs  lichaamsdelen  geamputeerd  worden  om  te   verkopen. Ze   leven   hier   wel   in gevangenschap, maar  zijn  er  nog  altijd  beter af dan in hun normale habitat. Ze hebben een groot domein om in te leven en voelen zich waarschijnlijk niet  gevangen. Na de apen kwamen andere  dieren te voorschijn op de daarop volgende gamedrive. We spotten giraffen, impala’s, bosbokken, een  witte neushoorn, een zadelbekooievaar, grandgazellen, waterbokken, een kori  bustard  of  kori trap (de zwaarste vliegende vogel), oryxen, een maraboe ooievaar en buffels. Bij  terugkomst  in  het  tentenkamp  konden we genieten van het zicht op 12 giraffen, die in de poel  kwamen  drinken. Tegen  de  tijd  dat  het  echt  donker  werd, dropen  ze  allen  af in het wildpark. Voor  ons  werd  het  nu  stilaan  tijd  voor  een wasbeurt, waarna we het restaurant opzochten voor een overheerlijke maaltijd in buffetvorm.

De  ganse  dag  kregen  we  overvloedig  de  zon  te  zien, maar tegen zonsondergang kwam er toch bewolking opzetten.

Zaterdag 27/09 Nanyuki - Samburu Game Reserve

          Tony  was  gisteren  na onze gamedrive nog vertrokken naar Castle Forest Lodge om er te  overnachten en om vandaag onze Nederlandse medereizigers mee te brengen. Tegen 9.30u verscheen  onze  chauffeur alleen op de parking. De Hollanders had hij, willens nillens, bij de ingang  van  het park moeten achter laten. Bij het betreden van een wildpark, al was het maar vijf  meter  of vijf minuten, moet door de toeristen US$ 40 inkom per persoon betaald worden. Buiten  het  Sweetwaters Tented Camp  wordt  het  landschap  heuvelachtig  en  we  dalen   tot +/- 1.500 m. In  Isiolo  maakte  Tony  noodgedwongen  een  stop  aan  een   politiecheckpoint. Marie-Claire  maakte  van de gelegenheid gebruik om enkele prachtige kiekjes te schieten van de  plaatselijke bevolking. Er zijn hier veel Ethiopiërs(moslims) en er staat een mooie moskee. In   Isiolo  gaat  de verharde asfaltweg, de “Highway to Ethiopië”, over in een zeer hobbelige grintweg naar het Samburu National Reserve - Buffalo Springs.

                 Dit wildpark is 165 km² groot en ligt op een hoogte tussen 800 en 1.200 m. Het is één van de mooiste parken van Kenia. Het heeft een droog en woest Semiwoestijn  landschap. Je  vindt er acacia’s, palmbomen en tamarinden. Het heeft, naast de Masai Mara, de grootste concentratie van alle soorten wild. Bijzondere diersoorten zijn: Grevy-zebra, netgiraf, Beisa oryx, Somalische struisvogel en gerenuk.

We  waren  net in het wildpark toen twee leeuwinnen ons pad kruisten. We konden naderen tot op  enkele  meters. Op  de  weg  naar  de  Samburu Lodge konden we nog menig wild spotten. Deze  lodge  ligt  aan  de  oever  van  de  Uwaso  Nyiro(bruine  rivier) en  op  de oever liggen  bijna constant krokodillen te luieren in de zon.

          Tegen 13u  kwamen  we  aan in de Samburu Lodge. Na de welkom drink en het invullen van  het gastenregister konden we met de bagage naar de kamer. Bij de eerste aanblik oogt de lodge  ietwat  uitgeleefd, maar de inplanting midden de bush zal er voor een groot deel tussen zitten. Na  installatie  in  onze luxe kamer kwamen we allen samen in het open restaurant voor een   uitgebreide  lunch. Tegen  16u  was  het  dan  weer  de  hoogste  tijd  voor  de  namiddag gamedrive. Op  deze  safari  spotten we olifanten, netgiraffen, kirk’s dik diks, koedoes, oryxen, impala’s, gazellen, waterbokken, buffels, Grevy-zebra’s, velvet  monkeys(fluwelen  apen),  een Jackson  neushoornvogel, een  goochelaarsarend, de  Somalische struisvogel en enkele slanke gerenuks. Bij de start van de gamedrive kregen we een flinke tropische bui te verwerken en de grijze  wolken  bleven  boven  ons  hoofd  hangen. Het  was soms te donker om mooie foto’s te kunnen  maken, zeker  van  dieren die zich in het lover van de bomen schuilhouden. We waren terug  in de lodge rond 18.45u, waar we om 19u de voedselworp voor de krokodillen, door het personeel  van de lodge, konden gadeslaan. De logge dieren blijken goed te weten wanneer ze vers  vlees  toegeworpen  krijgen. Tegen  die tijd, juist na zonsondergang, ligt de plek naast de “crocodile bar” volgestouwd  met  dieren. Zij  laten  geen  brokje  vlees  onberoerd, want   bij iedere worp van vers vlees gaan hun muilen wagenwijd open. 

We  genoten van een deugddoend zonnetje tot rond 16u, dan kregen we een tropische bui over ons heen.

Zondag 28/09 Samburu Game Reserve - Buffalo Springs

          Na  een  vroege(6u) kop  koffie  beproefden  we  ons  geluk  op  de  ochtend safari in het Samburu  Game  Reserve. Om  6.30u  startte Tony  zijn 4 x4 en trokken wij de wijde natuur in. We  hebben  op  deze  gamedrive  omzeggens   niets   nieuws   gezien. Om  9.15u   konden   we aanschuiven voor het ontbijt, waarna we om 10.30u terug vertrokken voor een bezoek aan een Samburu-dorp. We kregen er een goede uiteenzetting, in het Engels, over de levenswijze en de gebruiken  van  de  Samburu’s. Deze  volkeren stammen af van de Masai. De kinderen zongen voor ons in het openluchtschooltje in het Kiswahili en daarna in het Engels. Marie-Claire had een  zak  snoep voor hen mee, die gretig werd aangenomen en zelfs door de volwassenen werd geplunderd. Het  waren  ook  net  kleine  kinderen, die  vechten  voor  een  snoepje. Tegen   de middag  zat  dit bezoek er op en keerden we terug naar Samburu Lodge, waar we allen samen aan  tafel  gingen  rond 13.30u  voor  de lunch. We hadden Tony gevraagd om iets vroeger op gamedrive te vertrekken en zo gebeurde het. Om 15.30u werd het startsein gegeven in de hoop nu iets meer dieren te kunnen observeren dan op de morgen safari. We konden Grevy-zebra’s, netgiraffen, spiesbokken  en  enkele gerenuks spotten. De  gerenuk is een rank en sierlijk dier, min  of  meer  een kruising tussen een giraf en een gazelle. De gerenuk heeft hetzelfde lichaam als  een  gazelle, maar  de  nek  is veel langer. Dit is nodig om aan de bovenste jonge blaadjes van  de  struiken  te  kunnen. Veelal  staan ze dan nog op hun achterste poten om nog hoger te kunnen  af  eten. We  besloten  de  dag  bij  het “Upper River Circuit”, vanwaar  je  een  mooi uitzicht  hebt  over  de Matthew Range. Het is gelegen op één van de weinige heuveltjes in het Samburu  Game  Reserve  en  je hebt er een overzicht over het wildpark. Wanneer iedereen er zowat  was  op uitgekeken, keerden we terug naar de lodge voor het avondeten en daarna was het bedtijd.

We  konden  de  ganse  dag genieten van een deugddoend tropen zonnetje, want we zaten toch op of juist naast de evenaar.
Maandag 29/09 Samburu Game Reserve - Lake Nakuru National Park

          Na  een vroeg ontbijt vertrokken wij om 7u voor een lange maar schitterende rit over de Aberdares Mountains  met  prachtige  vergezichten. Toen  we  de eerste maal aan de evenaar voorbij  kwamen, hielden  we  er  halt  om  er de nodige kiekjes te nemen. De Kenianen buiten deze  plek uit met menige souvenirstalletjes. Door de opdringerige verkopers worden aanvankelijk  woekerprijzen  gevraagd voor waarschijnlijk nep ebbenhouten beeldjes en na een tijdje  willen  de  zwarten  zelfs  ruilen  voor  enkele balpennen en enkele euro muntstukken. Na  deze  rook- en  plaspauze  zetten we de tocht verder om te stoppen bij de Thompson watervallen op  de  Ewaso  Nyiro  rivier  in Nyahurruru. Het water stort zich met donderend  geraas 75 meter  naar beneden. Hier werd terug een sanitaire stop ingelast en konden we onze dorst lessen. De  verdere  rit  liep  langs  koffie- en  theeplantages  en  door  de  vruchtbare  “Subukia  Valley” richting  Nakuru. Voor  we  naar  het  Lake Nakuru gingen, maakten we een ommetje om onze Nederlandse  vrienden te droppen in het Maili Saba Camp. Dit kamp lukte voor ons helemaal niet, want  het  kamp  ligt tegen de flank van een heuvel en was met een rolstoel moeilijk haalbaar. Voor  de  modale  reiziger  is  dit  een  aangewezen  plaats  om de prachtige natuur in te trekken. Van  het  Maili  Saba  Camp  reden  we regelrecht naar het Lake Nakuru en de nabij gelegen Lake Nakuru Lodge.           

          We  kwamen in de lodge toe rond 14.45u en na het incheck ritueel haastten we ons naar het  restaurant voor een uitgebreide lunch. Na een deugddoend eetmaal namen we onze intrek in  de  kamer  en  ordenden  al  onze  spullen  in de vrij grote ruimte. Wanneer al onze spullen op  de  kamer  netjes  gedeponeerd  waren, gingen we op verkenning in de prachtige tropische tuin, want  de  rest  van de dag konden we vrij besteden. In de tuin groeien veel “euphobia’s”, een  bepaalde  soort  cactus  die  uitgroeien  tot ware bomen. Het sap van deze planten kan bij aanraking met de ogen, blindheid veroorzaken. Het complex is bijna helemaal rolstoeltoegankelijk. Aan  de  koffiebar  heb  je  een  mooi  uitzicht  over  het  wildpark. Er  is gratis koffie te verkrijgen  van  15u tot 17u, daarna  worden  de  koffiekannen  en de tassen weggenomen. We kregen hier een flinke tropische bui te verwerken. Tegen 19.30u werd het stilaan tijd voor  het
avondmaal. Naast de trap ligt een vrij steil hellend vlak, dat zonder hulp niet kan overwonnen worden. De  hoofdkelner  liep, van  het  ogenblik  dat  hij  de  rolstoel zag, om te helpen bij de keuze  van  het  buffet. Er  lag  te  veel  om  het  allemaal  naar binnen te werken en het zag er allemaal  even lekker uit. De desserts konden we moeilijk overslaan, maar dat zijn de grootste dikmakers. We  namen voorlopig afscheid van de vriendelijke kelner en woonden nog een kort optreden  bij  van  enkele  lenige zwarten, die hun kunsten tentoon spreidden. Nadien werd het bedtijd.

Overdag was het weer prachtig, maar tegen zonsondergang kwamen donkere wolken opzetten en kregen we een flinke tropische bui over ons heen.
Dinsdag 30/09 Lake Nakuru National Park

                 Het  Lake  Nakuru  is 188 km²  groot  en  ligt op een hoogte van 1.750 m.
Het is een sodameer, wereldberoemd om zijn miljoenen roze  flamingo’s, pelikanen, ibissen  en  aalscholvers. Het  heeft tevens een rijk “wildlife”: impala’s, buffels, waterbokken, Rotschildgiraffen  en  de  witte en zwarte neushoorn. Boven op “Baboon Cliff” heeft men een mooi uitzicht op het meer.

          Na  het  ontbijtbuffet was het wachten geblazen op de Hollanders. Tony was gisteren na onze  gamedrive  nog  vertrokken  om te overnachten in dezelfde lodge als onze noorderburen.
Om  9.45u  konden  we  met  zijn  allen  er op uit trekken voor de volgende gamedrive, dit keer rond  het  Lake Nakuru. Bij  aankomst  aan  de grote plas merkten we een roze gordel aan de oevers  van  het  meer. Twee  miljoen  flamingo’s  baadden  kwetterend  in  het  zilte water. Zij huizen  hier  omdat  zij  in  het  meer  de nodige algen aantreffen, die zij als hoofdbestanddeel gebruiken om zich te voeden. Wanneer we verder trekken, ontmoetten we een massa pelikanen en  enkele  maraboe ooievaars  naast  de  flamingo’s. Nog verder lag een kudde buffels vredig te  herkauwen, een  zwarte en een witte neushoorn kruisten ons pad en voor de rest spotten we in  de  buurt  van  de vele gele acaciabomen elanden, waterbokken en visarenden. Als slot van de  morgen  gamedrive  reed  Tony ons naar Baboon Cliff, van waar je een mooi uitzicht hebt over  het  meer. Nu werd het tijd om terug te keren naar de lodge voor de lunch, die we namen om  13.30u. Om  14.30u waren we terug present om aan de namiddag uitstap te beginnen. We maakten  een  tocht  naar  de  kleine Makalya Falls. Onderweg trachtten we dieren te spotten, maar  het  werd  bijna  een  maat  voor  niets. Buiten  een  buizerd en enkele Rotschildgiraffen zagen  we  niets  spectaculairs  op  deze  rit. De  Rotschildgiraffe  of  Giraffa  Camelopardalis Rotschild  is  iets  anders gevlekt dan de netgiraffe en de bruine kleur is een beetje lichter dan zijn  soortgenoten  in andere wildparken, maar wij, als leken, zien het verschil niet. We waren vroeg  terug  in  het  kamp, omdat onze reisgezellen nog een heel eind te gaan hadden om hun lodge   te  bereiken. Er  was  nu wat tijd om te relaxen in deze prachtige omgeving. Ik had me, na  onze  wandeling  in  de  resort, net  neergezet op  het  terras voor de kamer en de deur niet gesloten, toen  een  aap  de  kamer  binnen  glipte. In geen tijd nam hij een bordje waarop een cake lag, onder versheidfolie, mee naar buiten, trok de folie open en at de cake op. We kregen er  ook bezoek van de manager, die van ons wou weten welke verbeteringen hij in de toekomst kon  aanbrengen  om  personen in een rolstoel veilig te kunnen herbergen. Hij is vast besloten  om  de  aanpassingen  te doen  en naar zijn zeggen, had hij reeds een goed adres in België om  het  nodige materiaal te bestellen. Wanneer deze uiteenzetting ten einde was, werd het tijd om  het  restaurant op te zoeken, waar onze hulp vlug kwam toegesneld en hij had er voor gezorgd  dat  we  aan  dezelfde  tafel  konden  plaatsnemen. Wanneer  we   de   voortreffelijke   maaltijd  verorberd  hadden, maakten  we  nog  een  optreden  mee  van  een groepje gospelsingers. We hebben bij verschillende liedjes aan Helmut Lotti gedacht.

We  kregen  de zon te zien tot 14.45u en dan trok de hemel dicht en bij het vertrek uit de lodge kregen  we  een  buitje  over ons heen. Later werd het terug beter, maar de zon kregen we niet meer te zien.

Woensdag 01/10 Lake Nakuru - Masai Mara Game Reserve

          Onze  metgezellen  waren  vrij vroeg(7u) in hun lodge vertrokken en ze hadden er 1.30u over  gedaan om tot bij ons te komen. Op die manier konden wij in alle rust het ontbijt nemen. Rond  8.30u arriveerden onze noorderburen aan de Lake Nakuru Lodge en was het inladen en wegwezen, want  we  hadden  een  vrij  lange  rit  voor  de  boeg  naar het bekendste wildpark van  Kenia, het  Masai Mara Game Reserve. Door  een  wisselend  landschap  kwamen  we in Narok, waar  we  een  koffie- en  sanitaire  stop  hielden, om  daarna  door  te  rijden  tot   het Olumara  Tented  Camp. Dit  tentenkamp  wordt   beheerd   door   AV-Tours  &  Safari’s   uit Deventer  in  Nederland en de uitbating wordt verzorgd door het management in Nairobi, met name  door  een  zekere  Mr. David. Het  kamp ligt net buiten het Masai Mara Game Reserve. We  waren  ter  plaatse  rond 14.45u en de lunch wachtte er op ons. Nadat we ons buikje rond gegeten  hadden, werd  het inchecken geregeld en kon ieder naar zijn luxe ingerichte tent. Wij logeerden  in de eerste tent tegen het restaurant, “Elephant” genaamd. Die was het dichtst bij het  open  restaurant  gelegen. Naast  een  grote  slaapruimte  beschikten we over een volledig uitgeruste badkamer met douche en toilet en achteraan een groot overdekt terras. In het kamp is  er  elektriciteit  via  een  generator  van 18.30u tot 23.30u. Als je na dit uur nog licht nodig hebt, moet  je  de  noodtoorts  gebruiken, of  een  oplaadbare lamp vragen, als je aan de voorhanden zijnde middelen niet voldoende hebt. De ganse nacht lopen zwarten rond het kamp om naderend wild  tegen te houden en weg te jagen met hun toortsen. 

          Tegen 16u  waren  we  allen  paraat  om  aan  de eerste gamedrive in de Masai Mara te  beginnen. Op  de  rit  door de bijna vlakke savanne spotten we omzeggens niets. In het hogere gras  merkten we twee leeuwen, die lui van het waterzonnetje lagen te genieten. Iets verder op zaten  twee  jonge  luipaarden  te  wachten tot hun  moeder zou terug komen met een prooi. Ze zijn  toch  zo  schattig, zeker  wanneer  ze  klein  zijn. Het  was op dat moment te donker om te fotograferen. De  zon had zich achter het wolkendek verscholen en de luipaardjes zaten tussen  het  lover  van  een  boom. Filmen  lukte nog net en met een digitaal toestel zou het ook gelukt zijn. We  waren  terug  in  het tentenkamp net voor zonsondergang rond 18.15u. Tegen 19.30u  hadden we het  avondmaal gevraagd, dat in buffetvorm werd aangeboden.

We  hadden  volop  zon  tot  15.30u  en  daarna, bij  de  start van de gamedrive, trok de hemel dicht en af en toe kregen we regen over ons heen. Het werd dan te donker voor foto’s.

Donderdag 02/10 Masai Mara Game Reserve

                 De Masai Mara Game Reserve is 1.800 km²  groot  en ligt op een hoogte tussen  1.500  en  2.000 m  en  is  het  mooiste  wildpark  van  Kenia  met heuvels, uitgestrekte  savannes, kopjes(granieten rotsformaties) en diepe, altijd  met  water  gevulde  kloven. Men  heeft  er  de  meeste kans om de “Big  five”  te   kunnen  observeren. Hier  heeft  twee  maal  per  jaar  de “crossing” van  duizenden  gnoes(wildebeest) en  zebra’s  plaats, die  de Mara  rivier  oversteken, wat  een  adembenemend  schouwspel oplevert.
De Mara  rivier  krioelt van de krokodillen en nijlpaarden. In  de Masai Mara kan je prachtige zonsondergangen zien.
          Na  het  ontbijt  vertrokken  we  om  8.30u  voor  een ganse dag gamedrive met picknick ergens  in  de  Mara  onder  een  boom. Op  deze  safari spotten we peuzelende gieren aan een bijna  afgegeten  karkas  van  een  dood  dier, olifanten  met kleintjes, een leeuwenfamilie, een luipaard  in  het  struikgewas en  zijn  prooi(een  gazelle) verborgen hoog in een boom en drie jonge cheeta’s. Voor het overige spotten we nog topi’s, waarvan er altijd een op een heuveltje de  wacht  houdt, terwijl de anderen rustig grazen, hartebeesten(de horens zijn in de vorm van een  hart), nijlpaarden  in  de  Mara rivier, Masai giraffen, zebra’s en grote kuddes gnoes aan de  oever  en  in  de  omgeving van de Mara rivier. Het oversteken van de Mara rivier door de  gnoes  hebben  we niet kunnen meemaken. Rond de middag parkeerde Tony zijn wagen op een open  plek  onder  een  alleenstaande  acaciaboom, haalde  twee dozen uit de wagen en begon met  het  open  spreiden van  reisdekens onder de boom. Hij vroeg om te gaan zitten en startte met  het  uitdelen  van  de  meegebrachte  lunchboxen. We  twijfelden  een  ogenblik    aan   de veiligheid  op deze plek, maar Tony stelde ons gerust. In de wijde omgeving was er geen enkel dier te bespeuren en als er toch een zou opduiken, zouden we het van heel ver zien aankomen. 

          In  de  late  namiddag  en  op  de  terugweg naar het tentenkamp hield Tony halt bij een Masai-dorp. Voor  ons  twee  was dit dorp niet zo speciaal en we twijfelen er zelfs sterk aan of deze zwarten hier nog echt wonen. Volgens de persoon die de rondleiding gaf, wonen en leven ze  hier wel degelijk. Ze voorzien in hun onderhoud door de opbrengst van hun dieren, koeien, geiten  en  schapen. Binnen  de omheining van acaciatakken krioelde het van de vliegen, maar wat  wil  je, alom  verspreid liggen droge en verse drollen te stinken en de vliegen komen daar op  af. De kinderen hun aangezicht zaten vol met dat ongedierte en zij blijken er geen last van te  hebben. Het  is niet te verwonderen dat de kleintjes ontstekingen opdoen aan hun ogen. Wij moesten  niets  anders doen dan met de armen de vliegen proberen weg te jagen, maar zonder veel  resultaat. De  weinige  hutten  van takken bestreken met klei gemengd met koeiendrek en bedekt  met  plastiek  en  takken  en  bestreken met een dikkere laag van de stinkende smurrie, hebben  enkel  een  laag  smal  deurtje  en  geen  verluchting  of verlichting. De kleine ruimten binnen  ruiken  vernuft  en  zijn, voor  ons westerlingen, heel warm. Op het einde van de rondleiding  legden  de  vrouwen  hun  handgemaakte  prularia  tentoon, in  de hoop het een en het ander  te  kunnen  verkopen. We  namen  afscheid van de goedlachse zwarten en keerden huiswaarts. Na een opfrisbeurt gingen we allen samen aan tafel. Ditmaal was er geen buffet, want wij waren met zijn zessen de enige gasten in het kamp. Na de maaltijd trokken we ons terug in onze tent en kropen onder de lakens, want morgen was het weer vroeg dag.

We  kregen  volop zon tot rond 17u, dan werd het zwaar bewolkt en tegen 18u vielen de eerste regendruppels.

Vrijdag 03/10 Masai Mara Game Reserve

          We  namen ’s morgens  afscheid  van  Rob en Ada, één van de Nederlandse koppels, die vrij  vroeg moesten vertrekken naar de airstrip voor hun vlucht naar Malindi. Kiki en Wouter, het   andere  koppel, zouden  later  met Tony vertrekken naar Wilson Airport in Nairobi. Voor we  op  gamedrive  vertrokken, namen  we  ook  van hen afscheid. Het tweede koppel ging nog enkele dagen uitrusten aan de kust in  Zanzibar. Om 9u  startte Laurens, de tweede chauffeur, zijn wagen  en  weg  waren  we, op  zoek  naar  enig groot wild. We kregen naast hyena’s, een visarend, een  slaperige  leeuw die na enige tijd zijn muil wijd open deed en eens brulde, witte ooievaars en nijlpaarden in de Talek rivier te zien. Op de terugweg naar het kamp merkten we enkele  Masai  vrouwen  op  wandel  naar of van hun geitenkudde. Om 12.15u waren we terug voor de lunch, die voor ons twee werd bereid.

          Om 13.45u  zijn  we terug op pad gegaan, met de wagen weliswaar want te voet zouden we  niet  ver  lopen. Dan  ben je vlug een goede prooi voor de leeuwen en de buffels zouden je ook wel een kopje kleiner maken. Nu hadden we vrij vlug prijs met een leeuwenfamilie, die lui in  het  zonnetje  lagen  te  genieten van hun verorberde maaltijd. Iets verder op zagen we drie hijgende  cheeta’s, die  net  een jonge gnoe te grazen hadden genomen. Laurens beweerde dat de  dieren nog lang zouden blijven nahijgen eer zij aan hun maaltijd begonnen en reed verder op  zoek naar ander wild. Dat kwam te voorschijn in de vorm van een kudde olifanten met hun jongen  en  nijlpaarden  in  de Mara rivier bij een oversteekplaats van de gnoes. Toen keerden we  op  onze  stappen  terug naar de plaats waar we de cheeta’s gezien hadden. Het geluk was niet  met  ons, want  ze  hadden  hun  deel van de gnoe reeds verorberd en nu was het de beurt aan  de  gieren. Van  het resterende trokken zij met hun bek hele stukken vlees van het karkas, terwijl ze de beenderen met hun klauwen stevig tegen hielden. Even later verscheen een hyena op  het  toneel  en  naarmate  die  dichterbij  kwam, dropen  de  gieren af en nam de hyena het kreng  mee, om  het  verder  weg  helemaal  af  te  knabbelen. Op  die  manier  krijgt ieder zijn gading, wordt  het  wildbestand  op  natuurlijke  wijze  in  stand   gehouden   en   tegelijkertijd geëlimineerd  en  de  natuur  op biologische wijze gezuiverd. Van de dode dieren resten alleen nog  het  skelet, dat na verloop van tijd vergaat. Op de terugweg naar het tentenkamp kruisten jakhalzen  met  hun  jongen  ons  pad. We  waren net voor donker terug thuis en na een opfrisbeurt  werden  we  door  een  van  de  zwarte  bewakers  van  het  kamp  naar  het   restaurant geholpen. We  hadden nu een zee van ruimte, want het kamp was voor ons beiden alleen open. Laurens  heeft  samen  met  ons het avondmaal genomen en op die manier konden we hem een beetje beter leren kennen.

Bijna de ganse dag scheen de zon overvloedig. Pas rond 16u dat de bewolking kwam opzetten en de regen bleef nu ook weer niet uit, maar gelukkig geen grote hoeveelheden.

Zaterdag 04/10 Masai Mara Game Reserve - Nairobi - Lake Naivasha

          Het  was  vandaag onze laatste dag in de Masai Mara en wilden er tot de laatste minuut alles  uitpersen om toch zoveel mogelijk dieren te spotten. Na een vroeg ontbijt startten we om 8u voor de laatste en korte rit in de Mara. Veel hoop hadden we er niet meer op gesteld, maar je  weet  maar  nooit. We  kregen  nog  niets  noemenswaardig  in  het vizier, tot we een kudde gnoes  op  een  rijtje  bemerkten. Laurens  zei, hier  in  de  buurt  moeten  leeuwen  zijn en zijn woorden  waren  nog  niet  koud  of  we zagen inderdaad een ganse familie, Koning leeuw met enkele  leeuwinnen  en  enkele  welpen. Ze lagen er nogal slaperig bij zoals gewoonlijk na een goede  vleesmaaltijd. De  leeuw  trok zijn muil wijd open, liet zijn vlijmscherpe tanden zien en brulde  naar  zijn kroost. Hij is waarlijk de koning van de wildernis. Laurens vertelde ons, dat de  leeuwinnen  voor  hem  op  het  wild  jagen. Koning  leeuw  krijgt dan de eerste keuze, dan volgen  de  leeuwinnen  en  het restant is voor de kleintjes. Later zagen we nog een stel gieren stukken  vlees  van  het  karkas  van  een  achtergelaten  dier trekken en oppeuzelen. Hetzelfde tafereel  speelde  zich  weer  af  als de dag tevoren. Een hyena verscheen ten tonele, de gieren dropen  af  en hij nam het karkas mee om het op een veilige plek verder af te knabbelen. Rond 9.45u  maakte  Laurens  aanstalten  om  naar  de Mara Intrepids Airstrip te rijden. Onderweg zagen we nog enkele hippo’s(nijlpaarden) badend in de Talek rivier.

          Om 10u  stonden  we  paraat  aan  de  airstrip, om de vlucht te halen van 11u. De maatschappij Air Kenya heeft liefst dat de passagiers één uur op voorhand ter plekke zijn. Het was er  vrij  druk  en  de  landrovers en andere Jeeps reden af en aan om toeristen te brengen of te komen  ophalen. Tegen 11.15u  landde  het vliegtuig van Air Kenya en mochten we instappen. De  gewone  passagiers  wel, maar  ik  moest  tot  het  laatste  wachten, omdat er drie mannen nodig  waren om mij in de rolstoel in het toestel te hijsen. Ik kreeg de zit tegenover de deur en moest dus niet ver strompelen. Wanneer er vermoed was dat iedereen aan boord was, werd er  twee  maal  geteld  door  de  hostess, zette de piloot het vliegtuig in beweging en gingen we de lucht  in  voor  welgeteld  vijf  minuten. Er  was  geen  defect aan het toestel, maar deze dienst werkt  zoals  een  lijnbus  en  heeft  meerdere  haltes. We  kwamen  nu aan op de Mara Serena Airstrip, waar sommige passagiers uitstapten en andere weer op. De vlucht werd verder gezet voor  zeven  minuten. De laatste halte in de Mara is op de Mara Keekerok Airstrip. Vanaf hier ging  het  regelrecht  naar Nairobi, om er 35 minuten later te landen op Wilson Airport. Daar stond  Jack, de  chauffeur  voor  de  twee  laatste  dagen  in   Kenia, ons   op   te   wachten. Na  ontvangst  van  de  bagage  buiten  de  luchthaven  startten we de rit via Nairobi stad naar het Lake Naivasha. Om  15.30u  konden  we  in  de   Naivasha Sopa Lodge  aan  onze  late lunch beginnen. Het ware voor ons beter geweest, dat we de lunch in Nairobi hadden mogen nemen, dan  was  het  een heel stuk vroeger geweest. Soms was de regeling niet piekfijn in orde, maar wat doe je eraan.

          Na  onze lunch, er restte niet veel van het buffet, konden we eindelijk inchecken en naar onze  kamer  gaan. In  de  eerste  bungalow had men voor ons gereserveerd. Het was dicht bij het  hoofdgebouw  met  receptie  en restaurant, maar de kamer was niet naar behoren. Ze was groot  genoeg, maar  er stond een kingsize dubbel bed en dat wilden we niet. Voor de rest was in  de  badkamer  niets  aangepast  en  we  vernamen  het  nu  pas, er  zijn  enkele  kamers met aangepaste  badkamer. Het  was  wel een heel eind te gaan naar de nieuwe locatie(kamer 53), maar  ze was veel groter, had twin bedden en een aangepaste badkamer met een bredere deur dan  normaal. Het  was  voor  ons  pure  luxe. Wanneer  onze spullen goed en wel in de kamer gedeponeerd  waren, zijn  we  met  Jack tot aan de waterkant gereden. Met de rolstoel was het bijna  niet  haalbaar en de weg was lang. Er kwam nog bij, dat de weergoden ons niet gunstig gezind  waren, want  het  was  weer  eens  beginnen  regenen. Bij  terugkomst  aan  de   kamer hebben  we  zo  goed  en  zo  kwaad  het  kon, de resort uitgekamd. Bij valavond zijn we in het hoofdgebouw  binnengegaan  en  een  babbel  gehad  met   een, in   Kenia   wonende, Indische familie. Het  was  weekend  en zij verbleven hier twee dagen. Onder een grote paraplu zijn we terug  naar  de  kamer  gerend, om  ons  om  te  kleden  en  om  te kunnen gaan dineren. In het restaurant  wist  je  niet  waar  je eerst moest toetasten. Er was keuze te over en er waren veel Indisch getinte gerechten bij.
We  startten  de  dag  met zon en het bleef zo tot 15u, dan werd het betrokken met lichte regen. Later  op  de  dag, toen  we goed en wel gesetteld waren in Naivasha Sopa Lodge, regende het een  ganse  tijd pijpenstelen. We konden er zelfs met enkele paraplu’s boven onze hoofden niet door.

Zondag 05/10 Lake Naivasha - Lake Bogoria - Lake Baringo

                 Het Lake Bogoria is 107 km² groot en ligt op een hoogte van +/- 1.600 m. Het is een sodameer in het vulkanisch berggebied van de Grote Slenk met de  Loburu  warmwaterbronnen en spuitende geisers, termietenheuvels in schoorsteenvorm, witte flamingo’s en visarenden.

          Na  het  ontbijt  en  het uitchecken konden we om 8u vertrekken naar het Lake Bogoria. Onder  een loodzware hemel hebben we de rit afgehaspeld. Bij aankomst aan het meer was de hemel iets lichter geworden en liet een waterzonnetje zich even zien. De boorden van het meer zijn  lichtjes  roze getint door de witte flamingo’s(minder hevig roze dan de roze soortgenoten bij  het  Lake Nakuru). Je  kunt  de  flamingo’s niet zo dicht naderen als aan het Nakuru meer, maar  het  is  toch spectaculair. Hun aantal is ook veel minder en op meerdere plaatsen zagen we  de  kadavers  van  vogels, die  zich  waarschijnlijk  te  dicht  bij  de  hete  geisers gewaagd hebben, daardoor  deels  verbrand  zijn   en   aan   hun   verwondingen   bezweken. Naast   de flamingo’s  huizen  er  visarenden. Het  sodameer, de  hete  bronnen  en  de  spuitende geisers trekken  niet alleen de  flamingo’s  aan, maar ook veel kijklustigen. We mogen niet klagen, we hoorden  er  ook  bij. Uitstappen  om de geisers te bewonderen zat er voor mij niet in. Je moet er  eerst  over  enkele  keien  en  dan  belandt  je  in  vrij mul zand, waarop je met een rolstoel moeilijk  kunt rijden. In  de  buurt  van  het  Lake Bogoria tref  je ook veel termietenheuvels in schoorsteenvorm  aan. Jack  is  met  de  wagen  tot  het  einde van het meer gereden en op zijn stappen terug gekeerd.

          Nu  vatten  we de tocht aan naar het Lake Baringo. Dit meer is eveneens gelegen op de Grote Slenk hoogvlakte. Met wat geluk zie je er kolonies ijsvogeltjes(Kingfishers), nijlpaarden en  zeker  krokodillen  en  de  visarenden  zitten in de bomen te wachten op vissen, die door de zwarten  in  het water worden gegooid. Wanneer we in de buurt van het meer kwamen, is Jack onmiddellijk  naar  het  Roberts Camp gereden. Wij vonden het veel te vroeg om hier nu reeds te moeten verblijven. Het was amper 16.30u en we konden hier nergens naartoe. Ans, de grote baas  van AV-Tours, had  wel  de  tip  gegeven, dat  we  eventueel een korte wandeling konden maken  naar  het nabije dorp van de Pokot stam. Het dorp was op loopafstand en op verharde weg, maar  ze  had  er  waarschijnlijk  niet aan gedacht, dat de weg vrij steil omhoog loopt en dan  is  het met een rolstoel geen gemakkelijke klus en zeker niet ontspannend. Jack ging naar de  receptie  en  er  kwam  iemand  mee  om  de  weg te tonen. Wanneer Jack stopte, zeiden we tegen  mekaar, moeten  we  hier  de  nacht  doorbrengen. We  hadden  dan  nog  niets   gezien. Marie-Claire  is  uitgestapt  en heeft het logement gekeurd. Het kon voor ons helemaal niet. In de  kleine  kamer  stonden  twee  hoge  bedden, het toilet en de badkamer was een eind van de kamer verwijderd en aan de deuren was een vrij hoge overstap. Na lang beraadslagen zijn we tot  een  akkoord  gekomen  met  de  persoon  in kwestie en zijn we in het Heron House terecht gekomen. Dit  was  nog  het  beste  waar  we  hier konden belanden. We konden er beschikken over  enkele  kamers, twee  badkamers  en  twee  toiletten. Daarnaast   hadden   we   nog   een zitplaats  en  een groot open terras. Marie-Claire gaf het ook onvoldoende, het was pas nadat ik  het  gezien had en zij mijn visie hoorde, dat ze het in orde vond. Het was heel veel soberder dan  gisteren  in  Naivasha, maar  het leek vrij netjes en de mensen waren vriendelijk. Wat wil je nog meer. Het enige probleem dat nog restte, was het restaurant van het kamp. Hoe konden we  dat  oplossen, want  het  was  een  heel eind te klimmen en in het stikdonker. De oplossing kwam  er  vlug. Het  restaurant  zou  ons  een  menukaart  bezorgen, wij  konden  onze    keuze neerpennen en het restaurant zou wel zorgen dat de maaltijd bij ons afgeleverd werd.

Maandag 06/10 Lake Baringo - Nairobi - Brussel

                 Het Lake Baringo is een zoetwatermeer in het noorden van de Rift Vallei in  Kenia. Het grote bruinrood geschakeerde Baringomeer is een oase in het  vulkanische  landschap, ingesloten  tussen  de  Tugen  Hills en het Laikipia  plateau. Het  meer  is  geliefd  door  vogelliefhebbers, omdat er meer dan 450 vogelsoorten aanwezig zijn.

          Na  het  bestellen  van  het  ontbijt, trok Marie-Claire er op uit, om nog enkele kiekjes te maken  aan  de boorden van het meer. Het Roberts Camp geeft uit op het Baringomeer en ons logies  lag  er  dan  ook vlak bij. Ze hoorde ergens in de struiken gegrom en bij nader toezien, was  het een nijlpaard dat protesteerde. Iets verder lag dan weer een krokodil te zonnen op de oever. Ze  is dan maar op haar stappen teruggekeerd en we hebben ons ontbijt opgegeten. Om 8.30u  zijn  we  met  al  onze  spullen  in  het  Roberts Camp  vertrokken in de richting van een kleine  aanlegsteiger  voor  een  boottocht  op het meer. Ik zag het bootje aan de oever van het meer  liggen  en  dacht: hoe  gaat  men  hier  te  werk  gaan  om mij veilig en wel in het kleine vaartuig te krijgen en op welke manier kan ik er zitten. Normaal hebben zulke bootjes wel een zitplank  maar  geen  rugleuning. Zo  was  het   ook   hier. Geen  nood, zeiden   de   aanwezige zwarten, we  hijsen u met rolstoel en al in de boot. Met man en macht werd er gewerkt om mij in  mijn  rolstoel  aan  boord van het smalle bootje te krijgen en ja, het is hen gelukt. Wanneer Marie-Claire  goed  en  wel  in  de  boot  gesetteld  was, startte  de bootsman de motor en weg waren  wij  voor een boottocht op het Lake Baringo van meer dan twee uur. De bedoeling van deze  boottrip  was, om  zoveel  mogelijk  vogels  te  kunnen  observeren. In  de  buurt  van het Baringomeer  leven  meer  dan  450 vogelsoorten  waaronder  de  visarend  en de kleine maar prachtige  ijsvogeltjes(Kingfisher). Het  geluk  was  echter  niet   met   ons, want   we   hebben omzeggens  geen vogels kunnen ontwaren. Waarschijnlijk hadden we enkele uren vroeger aan de  boottocht  moeten beginnen, maar dat had Jack moeten weten en ons hiervan op de hoogte brengen. Voor de vogels, groot of klein, wordt het na enkele uren zonneschijn ook te warm om  onbeschut  rond  te vliegen. Hier en daar merkten we nog enkele exemplaren “Kingfishers” of ijsvogeltjes  in hun prachtige kleuren. Krokodillen merk je enkel, wanneer je niet te ver van de oever vaart, maar de nijlpaarden kunnen haast overal opduiken. Na een eindje varen legde de bootsman  aan  een  klein eilandje aan. Marie-Claire ging met de gids mee het eiland op naar het  bovenop  gelegen  dorp. De  weinige  zwarten  die  er  wonen, leven   uitsluitend   van   de visvangst. Zij  wonen  in  schamele  hutten  en  kennen  geen  enkel  comfort. Ik  heb  alles van Marie-Claire  moeten  vernemen, want  voor  mij  lukte  het  niet  om  mee  te  gaan  naar   het negerdorp. Het eilandje is woeste natuur en dan kan je met een rolstoel niet veel aanvangen.

          Toen  we verder voeren, ontmoetten we twee vissers in hun balsa bootjes. De gids vroeg  hen  om enkele vissen klaar te maken en de mannen stopten stukjes balsahout in de bek van de vissen. Ik  heb  gedacht, Michel Van Den Bosch  van Gaia  heeft  hier nog werk. De bedoeling was, de  vissen  in  de  buurt van de visarenden in het water te gooien en zij duiken dan op het water  af  om  de  vis  in  de  vlucht  mee  op te pikken. Zo gebeurde het, onze gids floot op zijn vingers, terwijl zwaaiend met de vis, om  daarna de vis in het water te gooien. Door het stukje balsahout  in  de  bek  van  de  vis, blijft  die  bovendrijven en is het voor de visarend een koud kunstje  om zijn prooi op te pikken. In duikvlucht kwam de visarend op de vis af en je moest al vlug  zijn  om  hem  te  volgen  en om te zien  hoe  hij het aan boord legt. Na enkele visworpen keerden  we  terug  naar  de  aanlegsteiger en  zat  deze boottocht er voor ons op. Jack had de wagen dichter bij het meer gereden en zo was  ik vlug op het droge. Van hieruit vertrokken we voor een bezoek aan een dorp van de  Turkana-stam. Het dorp is ietwat opgezet en de zwarten lijken  gewoon om toeristen in hun midden  te hebben. Hun hutten zijn desalniettemin ook heel schamel. Lange  tijd  zijn  we er niet verbleven. Na een korte zangstonde en een danspasje van een klein groepje zwarten, hebben we  afscheid  genomen  en  zetten  we  onze  weg  verder.

          We  hadden, voor  ons  vertrek naar Nairobi, nog  een primitief dorp in ons achterhoofd namelijk  van  de  Pokot-stam. Hier  was  het  heel  andere  koek. We  zagen  aan  de   weinige  aanwezige zwarten, dat ze niet gewoon zijn toeristen te  ontvangen en dan zeker niet eentje  in  een   rolstoel. Zo’n   voertuig  hadden  ze  waarschijnlijk nog nooit gezien, laat staan dat ze er reeds  over  gehoord  hebben. Onmiddellijk  waren  enkele  zwarte vrouwen, het waren eerder jonge meisjes en twee iets oudere vrouwen, bereid om te poseren voor een  foto. Alle  vrouwen  droegen  meerdere  halssnoeren, die  de  schijn  gaven  één  enkele  veelkleurige  schijf te zijn. Lange  oorringen  horen  ook  bij  de  outfit van de  zwarte vrouwen en dat is niet alleen bij de Pokots, maar  ook  bij  andere  stammen  in  Kenia. Daardoor   hebben  veel  zwarte  vrouwen  lange oorlellen en dikwijls zitten er grote gaten in dit ooronderdeel. Zij  leven hier voornamelijk  van  de  opbrengst van het land en van hun kleinvee, schapen  en  geiten. Toevallig  kwam er  een  vrouw  toe  in  het dorp. Zij kwam recht van het veld en ze was zeker niet opgezet. Een  foto van haar leverde zowat één van de betere resultaten van Keniaanse stammen.

          Na  deze  twee  minderheidsdorpen vatten wij definitief de terugtocht aan naar Nairobi. Onderweg vroegen we enkele keren aan Jack om te stoppen voor een foto, maar het bleek hem te  veel  en  reed gewoon door. Toen de klim uit de Grote Slenk ten einde was, heeft hij bij één van  de  viewpoints  toch  halt  gehouden. Een  mooi  uitzicht  op de vallei hadden we hier niet echt, maar  het  was  wel  een uitgelezen gelegenheid om enkele straatbeelden op de gevoelige plaat  vast  te  leggen. We  kwamen  in  Nairobi  in  het  Mayfair Hotel toe rond 17.15u zonder onderweg  iets  te  kunnen  eten  en  het  water dat we nog mee hadden van het Roberts Camp, hebben  we  tot  de  laatste  druppel  opgedronken. Door  AV-Tours  was  er in dit hotel tijd en een  plaats  voorzien  om  ons  nog  een  laatste  maal  op te frissen en om andere kledij aan te trekken  voor  de  terugvlucht  naar huis. In het Mayfair Hotel beweerde de persoon achter de balie van niets te weten en na een ellenlange discussie met Jack, onze chauffeur, is het toch in orde gekomen en konden we voor een opfrisbeurt en het veranderen van kledij over een kamer beschikken. Wanneer we het kort hielden, was het gebruik van de kamer vrij. We ondervonden aan Jack dat hij van ons af wilde. We vroegen om in Nairobi aan een restaurant te stoppen en zijn  uitleg  was: het  gaat  veel  te  veel  tijd in beslag nemen eer jullie de maaltijd geserveerd krijgen  en  ik  weet  niet precies hoelang ik over het traject naar de internationale luchthaven zal  doen. Hij  had  wel voor een stuk gelijk, maar het kwam bij ons niet goed over. Tegen 20u parkeerde  hij  zijn  voertuig  aan  de  ingang  van  de luchthaven en ging onmiddellijk mee de vertrekhal  binnen. Na  het  inchecken  en de passencontrole zochten wij het restaurant van de luchthaven  op, om  eindelijk  iets  tussen  de  kiezen  te  kunnen  steken. Om  22.45u startte de inscheping en bijna stipt op tijd zette de grote vogel zich in beweging.

Dinsdag 07/10 Aankomst in Zurich en verder door naar Brussel

          De  vlucht naar Zurich verliep naar behoren en we landden er enkele minuten later dan voorzien. Vermits  we  ook  hier  weer  een  begeleider  mee  kregen, ging  de transfer naar de andere  terminal  en  naar  de  volgende  gate  vrij vlot. Het was lift in en lift uit en dan met de shuttle-trein  naar  de  andere  terminal. We  kwamen  goed  op  tijd  bij  de  gate toe. Toen de  boarding  zou starten, nam de assistent ons als eerste mee naar de ingang van het vliegtuig en zo  hoort  het  ook. In  Brussel  zijn we op het voorziene uur toegekomen na een vlucht van een klein  uurtje. Met de assistent haalden we de bagage op en gingen tot in de aankomsthal. Hier was  het uitkijken naar de taximan, die ons zou ophalen. Na enkele minuten hadden we hem in het  oog. Hij  nam  de  kar met de valiezen voor zijn rekening, laadde de bagage en de rolstoel en in een goed half uur waren we in Terhagen op onze vertrouwde stek.  

                                                         ----------------------------

Chauffeurs en gidsen

Op onze veertiendaagse reis in Kenia hadden we de ganse tijd een wagen(4x4) met chauffeur, die tegelijkertijd ook gids was.

Tony, onze  eerste  driver en een Kikuyu, kregen we voor een tiental dagen als chauffeur/gids. Naar  onze mening was hij de beste van de drie, die we op onze reis in Kenia hadden. Hij kent veel  van  de  dieren, is  geduldig  en blijft staan om te fotograferen zolang als nodig voor zijn gasten. Hij  heeft  steeds tijd genoeg. Geïnteresseerde personen kunnen eventueel rechtstreeks bij  hem  terecht. Hij  heeft  een  eigen  wagen(4x4) en  zijn  prijs  is US$ 100 per dag  voor de wagen(all-in) + 1.500 KES(+/- € 15,35) per  dag voor de chauffeur(maaltijden en logies). Dit zijn  prijzen  van oktober 2008. Hoe zij verder zullen evolueren, is een open vraag. Ik kan hem ten stelligste aanbevelen. Zijn e-mail is:
tony.waruingi@yahoo.com of tony_waruingi@yahoo.com of tony.warvingi@yahoo.com
Ik ben van geen van de drie e-mailadressen zeker. Als je hem tracht te mailen en de mail komt niet terug, dan heb je de juiste beet.

Laurens  was  onze  tweede  chauffeur/gids. Hij  kent  veel  van de dieren, van hun manier van leven  en  hoe  zij  soms  reageren. Hij heeft één grote fout, hij heeft geen geduld. Hij zou zelfs verder  rijden  wanneer  je  nog  volop bezig bent met filmen of fotograferen. Voor het overige heb ik geen slecht woord over hem.

Jack, onze  derde  en  laatste  chauffeur, was  de minste van de drie. Hij zat passief achter zijn stuur en kende schijnbaar weinig van fauna en flora. Hij was ook de minst vriendelijke van de drie  en  bij  het instappen in de toch vrij hoge wagen, kon ik op weinig hulp van hem rekenen. Hem zal ik zeker niet aanbevelen.

                                                        ----------------------------

Conclusie 

De veertiendaagse reis in een meevaller geworden qua gamedrives. We hebben de “Big Five” meer  dan  eens  kunnen  spotten. Van de wisselende natuur hebben we eveneens genoten. Dat we  bijna  iedere  dag een tropische buitje te verwerken kregen, zal wel niet abnormaal zijn op de  evenaar. De  reisorganisatie AV-Tours & Safari’s  kan  ik   alleen maar warm aanbevelen. Soms  was  de  regeling  niet  zoals  wij  het wensten, maar er werd rekening gehouden met de verlangens  van  drie  koppels  en  die  liepen soms ietwat uit elkaar. Wij reizen normaal altijd onder  ons  twee, maar  Kenia  hebben  we  in  groep  willen doen, om de prijs te drukken. Een veertiendaagse  safari  op  individuele  basis  is  haast  onbetaalbaar, zeker  als je wil of moet (door bepaalde beperkingen) reizen  zoals  wij. In  de  mate  van het mogelijke zullen wij in de toekomst  trachten  niet  meer  in  groep  te reizen, om geen misverstanden meer te creëren op reis. Nu  was  één  van  de twee koppels louter naar Kenia gekomen om kiekjes te schieten van dieren. Er leven in Kenia ook mensen.

Hoe goed vond je dit reisverslag?: 
Gemiddeld: 5 (1 stem)