Oman (2008)

Geschreven door Jozef.

Streek: Het noorden en het zuiden
Traject: Muttrah, Sohar, Nizwa, Al Minitrib, Sur, Muscat, Salalah, Muttrah

Ik reisde met mijn partner als onmisbare hulp bij het hanteren en voortduwen van de rolstoel.
Enkel de internationale vlucht boekten we bij een reisagent.

Inleiding

Transport

- heen en terug naar de bestemming: het vliegtuig en het kostte € 451,98 p/p taksen inbegrepen
- ter plaatse: een 4x4 met chauffeur kostte RO 55 per dag 200 km vrij en 80 baisa per extra km              
                   boven de 200 km per dag, petrol en het slapen van de chauffeur niet inbegrepen.
                   In Salalah huurden we een Nissan Tiida/Automatic het kostte RO 13 + 2                 
                   verzekering per dag zonder benzine,  200 km per dag vrij en 50 baisa per extra km
                   De bus van Muscat naar Salalah kostte RO 7 p/p voor een rit van 12u
                                Het vliegtuig Salalah-Muscat kostte RO 33 + 2 taks p/p

Logies

We kozen voor een hotel waar mogelijk, anders een appartement.
Ik kan moeilijk voor ander logies kiezen, want ik heb een kamer nodig met badkamer en toilet.

Geldzaken

De reis kostte € 1.667,00 p/p
Het prijspeil in Oman is normaal tot vrij duur. Eten en drank zijn goedkoop, logies is duur en autohuur met chauffeur(4x4) zijn heel duur.

Infobronnen

De reisgidsen van Elmar 1997  en  Bradt 2007  waren  goed  qua  info  over het sultanaat, maar de prijzen van het logies zijn achterhaald.
We  hadden  geen kaartmateriaal  mee en we redden ons in het zuiden met een kaart die kregen van een toeristische dienst. Verder raadpleegden we het recent reisverslag bij Wegwijzer Reisinfo (OM19) van Jozef Van Tendeloo & Anita Rongé.
Uit de Bradt reisgids haalden we de touroperators  en  sommige  hotels  met  hun website en op die manier trachten we vast voet aan wal te zetten, maar in Oman loopt dat niet van een leien dakje. Blijkbaar hebben zij tijd in overvloed.
Enkele websites: www.rop.gov.om officiële website van het Sultanaat Oman
                            www.destinationoman.com website met toeristische info
                            www.pamuscat.com website met algemene info           

Inreisvoorwaarden

Paspoort haalden we op de gemeente en het visum bij aankomst op de luchthaven 
                                  Seeb International(Muscat).
Visum kost RO 6 p/p, dit is 30 dagen geldig.Dit neemt slechts enkele ogenblikken in beslag en hangt af van de rij wachtende toeristen voor u. Voor het visum is een geldig paspoort vereist, meer niet.

Reisverzekering

Naast  Eurocross  van  het ziekenfonds nemen we steeds de VAB-reisverzekering zonder wagen.
Kostprijs € 68,40(85,50 - 20% korting als lid van Wegwijzer)

Veiligheid

We  gingen  van  de  idee  uit  dat  Oman  een veilig land is en we kunnen het nu beamen. Er is geen of  heel  weinig criminaliteit en als het er al is, wordt het in de kiem gesmoord.

Gezondheid

We hebben steeds Imodium, Priciasol(neusdruppels), Aspro,  lippenzalf, enkele pleisters en een ontsmettingsmiddel mee in de reisapotheek.

Klimaat

De  eerste  dagen  was  het  vrij koel en winderig, maar vanaf de derde dag hadden we een schitterend weer, niet al te warm, zonnig en droog.

Taal

In Oman spreekt de overgrote meerderheid een mondje Engels. Alleen in de kleinere dorpjes vormt dat een probleem.

Fotografie

Wij nemen nog steeds dia’s, die zijn volgens ons nog altijd zuiverder dan digitale foto’s.
Tips in dat verband: neem voldoende voorraad mee, want ter plaatse zijn diafilms niet verkrijgbaar.

Communicatie

Telefoon is duur en internet cafe’s zijn weinig te vinden. Prijs 100 baisa/uur voor internet.

Enkele gegevens over ons:

We zijn man en vrouw, geboren resp. in 1941 en 1950
Onze adresgegevens: Jozef Somers en Marie-Claire Meesemaecker
Kard. Cardijnstraat 52
2840 Terhagen(Rumst)
Telefoon: 03/888.04.56
E-mail: somers.jozef@skynet.be en somersjozef@hotmail.com
Geïnteresseerden mogen steeds met ons contact opnemen. Ik ben als mindervalide en persoon op rust veelal thuis, maar mijn spraak is niet altijd goed verstaanbaar. Daarom is het best is om ons te contacteren na 18u, dan kan mijn echtgenote de geïnteresseerden te woord staan.

Logies: adres, prijs en toegankelijkheid

De opgegeven toegankelijkheid van de hotels en van de restaurants zijn voornamelijk bedoeld voor  rolstoelgebruikers of  voor  minder  mobiele  personen, die  nog  enkele  stappen kunnen zetten, zij  het met hulpmiddelen of met de hulp van derden. De algemene gegevens tellen even goed voor de modale reiziger.
 
               Naseem Hotel
               Corniche, Muttrah, Muscat, Sultanate of Oman
               P.O.Box 360 Jibroo, Postcode 114
               Tel.: 00968/27412418          Fax: 00968/27412419

Het hotel is tegen het museum, aan de Corniche, tegen de fish roundabount en op loopafstand van  de souq van Muttrah. We betaalden cash RO 20 per nacht voor een grote kamer met twee eenpersoonsbedden en  met  een vrij gemakkelijke badkamer met ligbad en toilet, taksen inbegrepen. Het  ontbijt  is  niet inbegrepen en  kost  RO 1,2 p/p. Om in het hotel te komen moet je enkele  treden  doen. Je  begint  beneden  en  je  hebt  er  twee, dan volgen er vier maal één en telkens ligt er een iets  te  smal  hellend  vlak. Dat  is er gelegd om gemakkelijk met de bagage binnen te kunnen. Aan  de  ingang  is  er  nog  een laatste obstakel van één opstap en verder is het vlak tot bij de grote lift en daarna tot bij de kamer.

In  Sohar  logeerden  we samen met onze chauffeur in een appartement tegen het rondpunt getooid  met  een  grote  wereldbol, die ’s avonds  verlicht  is, op  weg  naar het Green Oasis Hotel. Ik heb er geen naam of adres van.

Voor  het  appartement  met 2 kamers  en 2 badkamers betaalden we cash RO 20, taksen inbegrepen. Voor het ontbijt moesten we zelf instaan en Zaid, onze chauffeur, bracht ons naar een coffee  shop  in de buurt. Bij de ingang ligt er een hellend vlak en binnen zijn er geen oneffenheden  tot  bij  en in het appartement. Het was wel wat uitgeleefd, maar de lakens en de handdoeken waren proper.
           
               Majan Guest House L.L.C.
               Op de baan Nizwa - Muscat tussen RA Firq en RA Al-Hashar
               P.O.Box: 1262 Nizwa, Postcode 611, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/25431910, 12          Fax: 00968/25431911          GSM: 00968/99453884
               Website: www.majangh.com
               E-mail: majangh@omantel.net.om

We  betaalden  cash RO 20 per  nacht  voor  een grote kamer met twee eenpersoonsbedden en een redelijk gemakkelijke  badkamer, ontbijt  en  taksen inbegrepen. Bij de inkom ligt een steil hellend  vlak  en  het  is  binnen  vlak  tot bij de trap. Een lift is er in dit logies niet en ik moest telkens beroep doen op vrijwilligers om mij naar boven of beneden te dragen. Daarom namen we het ontbijt op de kamer.

               Oriental Nights Rest House
               P.O.Box: 84 Bidiya, Postcode 421, Sultanate of Oman
               GSM: 00968/9906215          Fax: 00968/24493836
               Website: www.onrh.net
               E-mail: onrh@onrh.net

Dit  logies  is tegen Al Minitrib, maar ligt te midden van niets. We betaalden cash RO 18 voor een  grote  kamer  met  twee  eenpersoonsbedden  en  een  gemakkelijke  badkamer, een   goed ontbijt en taksen inbegrepen. Bij de inkom zijn een tiental treden en verder zijn alle kamers op het  gelijkvloers. De  manage gaf ons een extra grote kamer, zo voelden we ons gemakkelijker want  we  moeten  steeds  rekening houden  met de rolstoel. De manager, een Indiër, komt zijn gasten  entertainen  bij  het  avondmaal. Dit  verblijf  is  een  aanrader  voor  wie  niet  in  een woestijnkamp kan of wil  logeren. Het is dan ook nog een heel stuk  goedkoper, maar het heeft niet de charmes van slapen in de zandduinen.

               Ras Al Hadd Beach Hotel
               P.O.Box: 400 Sur, Postcode 411, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/99373306, 99376989          Fax: 00968/99314002
               E-mail: surbhtl@omantel.net.om

Dit  hotel  ligt aan de oceaan, maar ver van de bewoonde wereld verwijderd. Noodgedwongen zijn  we  hier  naartoe  gekomen, omdat een kamp niet ver van het schildpaddenstrand met een rolstoel  niet  te  doen was. Het is een karakterloos logies, maar het biedt meer mogelijkheden en  er  is  een  grote  lift. Bij  de  inkom  ligt een vrij steil hellend vlak. We betaalden RO 29,30 voor  een  grote  kamer  met een kingsize bed  en een gemakkelijke badkamer. Buiten het hotel valt er weinig of niets te beleven.

               Al-Jumhour Hotel Appartments
               P.O.Box: 991 Sur, Postcode 411, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/25544414, 54          Fax: 00968/25544090
               Website: www.sur-inn.com

Dit  logies  ligt  in het volle centrum van Sur. We zijn hier beland omdat de voorhanden zijnde hotels  of  te duur ofwel niet netjes waren voor hun prijs. We betaalden cash RO 25 voor 2 kamers en 2 badkamers, taksen  inbegrepen. Voor het ontbijt moesten we hier zelf instaan, maar er  zijn  genoeg  goede  restaurants  in  de buurt. Bij de inkom zijn er een vijftal treden en er is geen  hellend  vlak. Het  werd weer heffen om mij in mijn rolstoel naar boven of naar beneden te krijgen.

                Al-Hanaa Hotel
               23rd July Street, P.O.Box: 194, Postcode 211, Salalah, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/23298305, 6, 7          Fax: 00968/23291894
               E-mail: msarawas@omantel.net.om

Dit hotel ligt in één van de drukke straten van Salalah. We opteerden dan ook voor een kamer in  de  zijstraat  en  we  kregen  nr. 24 toegewezen. De kamer is groot, maar de badkamer was voor  mij moeilijk. Ze was niet al te groot en dat is dikwijls een pluspunt, maar ze had een opstap  van  wel 25 cm  en ik kon mij moeilijk ergens aan vasthouden. We betaalden cash RO 13 voor  de  kamer met twee eenpersoonsbedden, een goed en verzorgd ontbijt en taksen inbegrepen. Bij  de  inkom  is  er  één enkel trapje, maar de begeleider moet opletten voor uitschuiven want  de  mat  voor  de  deur  glijdt  gemakkelijk  weg. Er  is een heel korte lift, waar ik alleen zonder de beensteunen in kon.
Restaurants: adres, prijs en toegankelijkheid

               SaiSeas Al Rafee Restaurant
               Corniche, Muttrah, P.O.Box 83, Postcode 114, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/24713949, 33          Fax: 00968/24713938          GSM: 00968/92199823
               E-mail: saiseas@yahoo.com en saiseas@gmail.com

Het  restaurant  is niet zo heel ver van de hoofdingang van de souq in Mutrah. Voor een voortreffelijke  Chinese  maaltijd betaalden we RO 5,800 soft drinks inbegrepen. Bij de ingang van het  restaurant  zijn  er  heel wat treden, maar de Indische kelners staan paraat om je boven te dragen. Het  is  er goed, gezellig, niet duur en je hebt uitzicht op de haven van Muttrah. Het is een aanrader in Muttrah.

               Al Badiyeh Restaurant
               Taxi Stand Corniche, Muttrah, P.O.Box: 982, Postcode 113, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/738165          Fax: 00968/736068

Dit  fastfood  restaurant  is  tegen  de  hoofdingang  van  de  souq. We  betaalden  er voor een doorsnee  maaltijd  RO 1,700. Het  is  er gezellig tafelen op het terras voor het restaurant. De manager doet  meer  dan  moeite om je aan zijn tafel te krijgen. De restaurants verderop doen hetzelfde en wie het luidst roept, wint dikwijls maar niet altijd..

               Marina Hotel
               Corniche, Muttrah, P.O.Box 500, Postcode 114, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/24713100, 24714343          Fax: 00968/24714666
               E-mail: marina2@omantel.net.om

Het  restaurant  ligt  tegen  de  vismarkt  van  Muttrah en is op de hoogste verdieping, waar je komt  met een lift. We betaalden RO 8,451 vrij veel voor wat we op ons bord kregen, maar het is  een  hotel van een iets hogere categorie. Het is er echter niet aan te zien. Bij de ingang zijn een  tiental treden, die met de hulp van enkele hulpvaardige Omani’s vlug overwonnen waren. Gezellig  kan  je  het  er  niet  echt  noemen, maar op het buiten terras heb je wel een prachtig uitzicht op de ganse haven.

               Golden Goal Restaurant
               Al-Waqaiba Road, Sohar, P.O.Box 230, Postcode 311, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/26843900

Het  restaurant is in het centrum van Sohar. We betaalden RO 5,900 voor een goede maaltijd, soft  drinks inbegrepen voor drie personen. Voor zover ik het mij nog herinner, is er maar één trapje bij het binnenkomen van het restaurant.

               Spicy Village Restaurant
               P.O.Box 767, Postcode 111 Nizwa, Sultanate of Oman
               Tel/fax: 00968/25431694
               E-mail: spicyn@omantel.net.om

Dit  restaurant  is  gelegen  tegen  het  rondpunt, waar  de  lijnbussen  hun  halte  hebben. We betaalden  RO 6,800 voor  de  maaltijd, dranken inbegrepen voor drie personen. Bij de inkom van het restaurant is er één trapje.
               Ras Al Hadd Beach Hotel(adres zie bij logies)

We  betaalden  RO 5 voor  een  simpel  avondmaal  voor ons twee, drank inbegrepen. Het restaurant van het hotel is op het gelijkvloers en bereikbaar met een lift.

               Sur Beach Restaurant
               P.O.Box: 271, Postcode 411, Sur, Sultanate of Oman
               Tel.: 00968/25541396, 25542661          GSM: 00968/99742576, 99074756

Het  restaurant  is  in  volle  centrum  van  Sur  en  op  amper 100 m  van onze residentie. Ons avondeten  werd  door  Zaid, onze chauffeur, betaald en daarom ken ik het bedrag niet. Om er in  te  komen  zijn  er  drie  treden, die  met  de hulp van Zaid en een hulpvaardige kelner vlug overwonnen waren.

               Crown Plaza Resort
               Al Khandaq Street, 211 Salalah, Sultanate of Oman
               P.O.Box: 870
               Tel.: 00968/23235333          Fax: 00968/23235137
           
Het  Crown  Plaza  Resort  is  een  domein  even buiten Salalah en heeft een privaat strand en enkele  openlucht  zwembaden. We  betaalden  er  voor een kleine lunch RO 7,300, wat veel is voor  ons, maar we wilden eens chic doen. Het openluchtrestaurant is gemakkelijk bereikbaar met  een  rolstoel. Waar  nodig liggen er hellende vlakken en anders is er een lift beschikbaar. Het  hotel  is  volledig  rolstoeltoegankelijk, maar  ik  ben  er  naar het “zogezegd aangepast” toilet geweest. Het  toilet  is  verhoogd  en er zijn handgrepen, maar de rolstoel kon er niet in, of de deur kon niet dicht doen. Dat zijn dan de vijf sterren hotels.  

               Chinese Cascade
               23rd July Street next to N.B.O. Main, 211 Salalah, Sultante of Oman
               P.O.Box: 2747
               Tel.: 00968/23289844

We  betaalden  RO 5,750 voor  een  heel  smakelijke  Chinese maaltijd, soft drinks inbegrepen voor ons twee. Bij de inkom van het restaurant is er één trapje en verder is het totaal vlak.

Vluchten en busreizen

Internationale vluchten

03/02 Brussel - Abu Dhabi 11.10u - 20.30u, vliegtijd 6.20u
          Aankomst Abu Dhabi Terminal 1 met Airbus Industrie A330-200 van Etihad Airways,
          vluchtnummer EY 58
03/02 Abu Dhabi - Muscat 21.50u - 22.45u, vliegtijd 0.55u
          Aankomst Seeb International met Airbus Industrie A330-200van Etihad Airways,
          vluchtnummer EY 388
19/02 Muscat - Abu Dhabi 23.45u-00.40u, vliegtijd 0.55u
          Aankomst op Abu Dhabi Terminal 1 met Airbus Industrie A 330-200 van Etihad
          Airways, vluchtnummer EY 381
20/02 Abu Dhabi - Brussel 02.45u - 07.00u, vliegtijd 7.15u
          Aankomst in Brussel met Airbus Industrie A 330-200 van Etihad Airways,
          vluchtnummer EY 57

Binnenlandse vlucht

19/02 Salalah - Muscat 18.00u - 19.10u, vliegtijd 1.10u
          Aankomst Seeb International met Oman Air, vluchtnummer WY 0516

Busreis

Op 15/02 namen  we  de  bus  Muscat(Ruwi) - Salalah. We  deden het traject met Salalah Line Transport van SABA en we betaalden hiervoor OR 7 p/p. De dag voordien gingen we naar het busstation  om de plaatsen te bespreken en de kaartjes te kopen. Als je de bus wil nemen, ga je best enkele  dagen tevoren naar het busstation om zeker te zijn dat je mee kunt. Wij hadden de bijna laatste plaatsen op de bus.

Kosten van het transport ter plaatse

Taxi van de luchthaven Seeb International naar Naseem Hotel in Muttrah             RO     5
Taxi naar de grote moskee Sultan Qaboos in Muscat en terug                                 RO     7
Taxi van Muttrah naar Muscat                                                                                  RO     1
Taxi van Muscat naar Muttrah                                                                                  RO     1
Autohuur met chauffeur voor acht dagen                                                                  RO 440
We huurden deze 4x4 terreinwagen bij: Mr. Nishad van Thrifty Car Rental
                                                                Onderafdeling van Orient Holidays
                                                                Website: www.thriftyoman.com
                                                                E-mail: haditha@omantel.net.om

We regelden de huur van de wagen met chauffeur via e-mail, maar je kan het even goed op de luchthaven  in  Muscat  bij  aankomst. Natuurlijk  kan het dan zijn dat er niet onmiddellijk een chauffeur  beschikbaar  is, maar het spaart de moeite van veel over en weer geschrijf en het is vrij moeilijk om iets definitiefs te bemachtigen bij de touroperators via mail. Er wordt nauwelijks  op mails geantwoord. Het huren van een wagen zonder chauffeur, gewoon of 4x4, kan je  gemakkelijk  bij  aankomst  op de luchthaven regelen. De tarieven liggen bij ieder agentschap rond  dezelfde  prijs  en de voorwaarden zijn overal gelijk. Bij Thrifty Car Rental was de prijs per dag RO 55 zonder benzine en 200 km per dag vrij. Iedere km erboven wordt gerekend aan 80 Baisa. Het logies van de chauffeur is niet in de prijs begrepen.
Benzine verbruik voor de acht dagen(519 liter)                                                        RO   63,700
In die acht dagen kregen we 1.600 km vrij en we deden er 2.150 km,
wat een meerkost betekende van 550 x RO 0.080 =                                                  RO   44
Taxi naar het busstation in Ruwi en terug                                                                 RO     2
Bus ticket van Muscat naar Salalah per persoon                                                      RO     7
Taxi naar het busstation in Ruwi                                                                               RO     1,500
Taxi van de bushalte in Salalah naar het Al-Hanaa Hotel                                        RO    1
Autohuur in Salalah(Nissan Tiida Automatic) RO 13 + 2 verzekering per dag,
we namen de wagen voor drie dagen en kregen 200 km vrij per dag 15 x 3 =         RO  45
We huurden de wagen bij: AST Car Rental & Tours
                                           Website: www.astoman.com
                                           E-mail: reservation@astoman.com en info@astoman.com

De Car Rental AST heeft zijn hoofdkantoor in de 23rd July Street en een balie op
de luchthaven van Salalah. Het is niet bemand tussen 13u en 16u, hun lunchpauze.
We deden +/- 200 km meer aan RO 0.050 =                                                             RO  10
We tankten in totaal 53,50 liter en het kostte                                                             RO   6,400
Daar kunnen we bij ons in België maar van dromen, maar benzine is in Oman
nu eenmaal goedkoper dan water.
Vlucht van Salalah naar Seeb International in Muscat RO 34 + 2 taks p/p =          RO  36

Praktische informatie

Electriciteit

De  stopcontacten in  Oman zijn van het Engelse 3-polige systeem. Het voltage ligt tussen 220 en 240 Volt wisselstroom. Een verloopstekker met drie platte pinnen is dus onontbeerlijk.

Handbagage

De  strenge  regels  voor  de handbagage zijn nog niet versoepeld. Dus geen vloeistoffen, geen gels  of  zalfjes  van meer dan 100 ml en geen scherpe voorwerpen, zelfs geen klein nagelknippertje in je handbagage stoppen of het wordt je onverbiddelijk afgenomen.

Prentbriefkaarten en postzegels

Prentbriefkaarten en de erbij horende postzegels zijn te koop in vele stalletjes in de souq van Muttrah en bij de voornaamste bezienswaardigheden.

Enkele prijzen

Wisselkoers: 1 euro = op de luchthaven Seeb International Muscat RO 0,501
                                    bij een moneychanger aan de Corniche in Muttrah RO 0,540
                                    bij een moneychanger in de souk van Muttrah RO 0,550
Super benzine Biasa 112/L, Diesel Baisa 122/L
Mineraal water ½ L 150 Baisa
Frisdranken per blikje 150 Baisa

Als rolstoelgebruiker

Om  onverwachte  problemen  te  kunnen  oplossen, is  het aangewezen herstelmateriaal zoals sleutels, schroevendraaiers(klein formaat), plakgerief  en  pomp  mee   te   nemen. Die   zaken steek  je  best  in de bagage die je incheckt. Zulke dingen horen tegenwoordig niet in de handbagage. Ze  worden  beschouwd  als  wapens. In  de  mate van het mogelijke neem ik een klein wieltje  mee  als  reserve, ze  gaan  toch  zo gemakkelijk stuk. Op mijn rolstoel zitten de laatste jaren krypton banden(zonder lucht) en dan heb je het probleem van platrijden niet meer.

Praktisch en veilig

Een  internationaal rijbewijs is vereist, wanneer je in Oman zelf met een wagen wil rijden. Dit document  moet je aanvragen op het gemeentehuis van je gemeente. Er wordt rechts  gereden. De  maximum  snelheid  op  dubbele  wegen  is 120 km/u  en  op  de kleinere wegen 100 km/u, behalve  waar  anders  aangegeven. Er  staan, her  en  der  verspreid, flitscamera’s   zoals   in  België   geborgen  in  vogelkooitjes. De wegen zijn over het algemeen prima en de grintwegen liggen  meestal  tamelijk  goed. Een  4x4  terreinwagen  is  enkel  nodig  voor  de wadi’s en de zandwoestijn.

Oman  is  een betrekkelijk veilig land met weinig of geen criminaliteit. In de grote centra moet je wel op je hoede zijn voor zakkenrollers. Je moet er als vrouw niet met al je juwelen lopen te pronken, dan heb je in onze westerse wereld ook problemen.

Qua  hygiëne  moet  je  geen  speciale  voorzorgen nemen. Oman is op gebied van hygiëne vrij veilig en correct. Dat neemt  niet  weg dat de openbare toiletten er niet altijd netjes bij liggen. In bijna  gans  Azië  is  het niet de gewoonte om toiletpapier te gebruiken. In ieder toilet is een sproeisysteem  voorzien en daarmee spoelen zij hun achterwerk schoon. Dat brengt natuurlijk overvloedig water  mee  en  wij, als  geciviliseerde  mensen, vinden  zulks  allesbehalve netjes. Hoe zij het doen met hun lange kleren, weet ik niet. Als zij gewoon stappen, zeker de vrouwen, slepen hun lange zwarte kleren over de grond. Wat moet dat zijn bij regen.

Enkele typische benamingen uit Oman

Dijdaj  is  het  lang  en  meestal wit kleed van de mannen. De naam van hun mutsje heb ik niet kunnen achterhalen.
Khanjar  is  de  versierde  kromme  dolk  die  de  mannen dragen bij feestelijkheden. Sommige oudere mannen dragen hun khanjar dagelijks.
Falaj is de waterbevoorrading en het bevloeiingsysteem.

Reisroute

03/02 Brussel - Muscat
04/02 Muttrah s.s. en bezoek souq
05/02 Muscat s.s.
06/02 Muscat - Sohar
07/02 Sohar - Nizwa
08/02 Nizwa en uitstap in de omgeving
09/02 Uitstap in de omgeving van Nizwa
10/02 Nizwa - Al Minitrib
11/02 Al Minitrib - Ras-al-Hadd
12/02 Ras-al-Hadd - Sur
13/02 Sur - Muttrah
14/02 Muttrah
15/02 Muttrah via Ruwi naar Salalah met de lijnbus(12u)
16/02 Salalah s.s.
17/02 Salalah: oost toer
18/02 Salalah: noord toer
19/02 Salalah: west toer en namiddag vlucht naar Muscat en aansluitend vlucht naar Brussel
20/02 Aankomst om 7u in Brussel

Bezienswaardigheden: inkom en toegankelijkheid

Muttrah souq: Gratis en je kunt er in zonder oneffenheden.
Vismarkt in Muttrah: Gratis en er is een opstap om er in te komen.

Muscat:
Muscat  bezoeken is  gratis, want  je  kunt  nergens  binnen. De straten lopen vrij gemakkelijk, maar  hier  en daar loopt de weg wel aardig op en dan is het niet alleen hard duwen, maar de persoon in de rolstoel moet dan meehelpen met de hoepels.
Grote moskee Sultan Qaboos:
De  Grote  moskee  van Sultan Qaboos is vrij te bezoeken voor iedereen. Er wordt geen inkom gevraagd. Je moet maar op één  zaak letten, je kleding. Mannen in short en vrouwen met blote armen  en  benen  worden  geweigerd. Vrouwen moeten een hoofddoek dragen, zonder kom je er als vrouw niet in. Bij de ingang staan vrouwelijke security en die helpen wel een handje om de  lap  stof degelijk vast te maken. Bij de ingang van de moskee zijn er enkele treden, maar je wordt  onmiddellijk  opgevangen  en  naar  een zijdeur gebracht waarlangs je binnen kunt via een  hellend  vlak. Het loont om de verre verplaatsing te maken. Het is ook de enige moskee in Oman waar je als niet moslim binnen mag.

Nakhl Fort: Inkom RO 0,500. Moeilijk te doen met een rolstoel wegens de trappen.
Rustdaq Fort: Geen  inkom. Je  kan gemakkelijk tot op de binnenkoer, maar het fort heeft veel
                        trappen.
Al Hasm Fort: Geen inkom. Niet te doen met een rolstoel wegens trappen.
Ibri Fort: Geen inkom. Hier en daar is er een opstapje. De binnenkoer is bezaaid met grint.
Tanuf: Geen inkom. De ruïnes van Tanuf zijn moeilijk of zelfs niet te doen.
Jabrin Castle: Inkom RO 0,500. Het fort sluit om 16u. Het is deels te doen met een rolstoel.
Bahla Fort: Gesloten voor restauratie.
Nizwa Geitenmarkt: Geen inkom. De geitenmarkt is te doen met wat hulp. Het marktplein ligt
                                  bezaaid met een laag grint.
Nizwa Fort: Inkom RO 0,500. Het fort is deels te doen, alleen de beneden kamers zijn te doen.
                     De boven verdieping is te bereiken via trappen.
Nizwa souq: Geen inkom. De souq is goed te doen met een beetje hulp.
Jebel Akhdar met Diana Point: Het  Diana  Point is niet te doen met een rolstoel. Je kan aan
                                                    het uitzichtpunt alleen geraken met een 4x4 terreinwagen.
Het dorp Al Ain: Geen inkom. Het dorp is niet te doen.
Het dorp Bani Habib: Geen inkom. Het dorp is niet te doen wegens trappen(90 treden).
Birkit al Mauz: Geen inkom. Het is moeilijk tot omzeggens niet te doen.
Het dorp Nakhr: Geen inkom. Nakhr is niet te doen. Je moet over losliggende keien om bij de
                             enkele huizen te komen.
Het dorp Al Hamra: Geen  inkom. Al  Hamra  is   deels  te  doen, enkel  de  hoofdstraten. Alle
                                   zijstraatjes lopen bergop en liggen erbarmelijk slecht.
Het dorp Mizwah: Geen inkom.
Wadi Bani Awf: Je hebt enkel een zicht op het dorp. Het bezoeken lukt niet met een rolstoel.
Manah: Geen inkom. Het is heel gemakkelijk te bezoeken met wat hulp.
Sinaw: Geen inkom. De souq van Sinaw is te doen met hulp.
Ibra: Geen inkom voor de oude en verlaten stad. Ibra bezoeken lukt met wat hulp.
Al Moudayrib: Geen inkom. Al Moudayrib is te doen met hulp.
Al Khabil: Geen inkom. Al Khabil is te doen met hulp.

Al Minitrib:
De zandduinen: Geen  inkom. Rijden  met  een  rolstoel  in het mulle woestijnzand is moeilijk, zelfs met meerdere begeleiders. De meeste afstand leg je af in een 4x4.                
De bedoeïenen: Geen inkom. Het is moeilijk om in de bedoeïenentent te geraken. Je hebt minstens drie personen nodig om je veilig ter plekke te brengen en dan nog best gedragen. In de tent lukt het iets beter, maar niet zonder hulp.

Zeeschildpaddenstrand van Ras-al-Jinz:
De  inkom  tot het zeeschildpaddenstrand is RO 1. Je moet wel op voorhand, best in de namiddag, je  plaats reserveren en betalen, anders kom je er niet in. De kassa is om 21u, het uur dat de  rondleiding  op  het strand begint, gesloten. Met een rolstoel is deze avondwandeling helemaal  niet  te  doen. Het strand ligt niet effen en je loopt van de ene put(nest van de schildpadden) naar de andere en dat allemaal in het stikdonker. De gids heeft wel een toorts mee.

Ayayh(oud Sur): Geen  inkom. Oud  Sur  is  te  doen  met hulp. De straten liggen er niet altijd netjes en op sommige plaatsen loopt de weg flink op.
Sur: Geen inkom. De stad Sur is goed te doen met wat hulp.
Scheepvaartmuseum in Sur:
Er  wordt  geen  inkom  gevraagd. Om  in  het museum te komen, heb je een drietal treden. De doorgangen  zijn  niet  overal  breed  genoeg  voor  een  rolstoel. Het  loont  in  ieder geval de moeite om het te bezoeken.

Mausoleum Bibi Miriam in Qalhat: Hier  is  het  alleen  te  doen  om een fotostop. Het is een ruïne en het enige restant van een voormalige stad.
Wadi Tiwi: Geen inkom en je rijdt er door, maar een 4x4 terreinwagen is hier nodig.
Wadi Shab:
Geen  inkom. Er  is  een  verplichte  parking  bij het ingaan van de wadi. Vanaf daar volgt een lange  wandeling(+/- 1 uur) over  een pad dat niet altijd even goed ligt. Met een rolstoel is het niet te doen. Je moet van de wadi genieten van op de parking.
Fins: Geen inkom om het witte zandstrand te bewonderen. Je ziet het van uit de wagen.
Bimah sinkholes: Geen  inkom. Je  kunt  de  krater  zien  van  boven  de  trappen, die naar de diepte leiden.
Salalah:
Al Haffa: Geen inkom. De goud- en wierook souq zijn goed te doen met hulp.
Al Balit: Inkom ??? Wij  hebben  de  archeologische  site  niet  bezocht, maar  voor zover we konden zien, is het goed haalbaar met een rolstoel. De site is vrij uitgestrekt.
Ayn Razat: Geen  inkom. Ik  ben  op  de  parking  gebleven, want het is moeilijk of zelfs niet te doen met een rolstoel wegens treden en steile paden.
Taqa Fort: Inkom RO 0,500. Alleen het beneden deel is te doen.
Sanharam ruïnes, Khor Rorwi, Paleis van Koningin Sheba: (8u – 14u)
Inkom  RO 1. De  ruïnes  zijn  moeilijk te bezoeken wegens de treden en de minder goede staat van de grintpaden. Ik heb de site van op de parking trachten te observeren.
Mohammed Ali’s Tomb: Geen inkom. Je  ziet  de  tombe van op een afstand en het is een hele karwei om er bij te komen.
Nabi Ayoub(Job’s graftombe): Geen inkom. Het  bezoek aan de graftombe van Job is te doen met hulp. Je hebt hier en daar een opstapje.
Mughsail Blowholes: Geen inkom. De  Blowholes  zijn niet te doen wegens steile hellingen en treden.

Algemene info over Oman

Oman  is  gelegen in het oostelijk deel van het Arabisch schiereiland. Met de komst van Sultan Qaboos bin  Said  in 1970 is  het  land  opengesteld  voor  buitenlandse  toeristen en  is  Oman  op veel fronten gemoderniseerd zonder veel van haar authenticiteit te verliezen.
Staatshoofd: Zijne Koninklijke Hoogheid Sultan Qaboos bin Said
Oman  is  een  sultanaat. De sultan is staatshoofd en tevens premier, minister van Buitenlandse Zaken en van Defensie.
Oppervlakte: 309.500 km²
Bevolking: Ongeveer 2,5  miljoen inwoners, waarvan  1,5 miljoen Omani’s en voor het  overige Indiërs, Pakistani  en overgebleven inwoners van Zanzibar. Gezien de oppervlakte van het land  is  Oman  één  van  de  minst dichtbevolkte landen ter wereld. Er wonen omgerekend 4 inwoners per km².
Hoofdstad: Muscat
Grote steden: Salalah, Nizwa, Sur en Sohar
Munteenheid: Rial Omani(RO) die bestaat uit 1.000 Baisas = +/- 2 euro
Tijdverschil: in de zomer +2 en in de winter +3
Klimaat: Het  klimaat  is  over  het  algemeen  warm  en  droog, maar  varieert wel in de verschillende regio’s. In  de  kustgebieden  is  het in de zomermaanden heet met een hoge luchtvochtigheid, landinwaarts is het in die periode erg droog. In het gebergte en in de Dhofar regio(zuiden) is het klimaat het ganse jaar vrij mild.

Wist u dat

Het meest kostbare parfum ter wereld, Amouage, in Oman gemaakt wordt?
Oman ruim 10 keer zo groot is als België?
Het grootste aaneengesloten woestijngebied ter wereld door Oman loopt?
Oman één van de grootste kraamkamers ter wereld is voor zeeschildpadden?
Oman zowel een woestijnklimaat als een subtropisch en een tropisch klimaat heeft?
In Oman een liter water duurder is dan een liter benzine?
Muscat  niet  alleen  de  kleinste, maar  ook één van de mooiste en warmste hoofdsteden ter wereld is?

Kamperen

In  Oman  zijn  geen  officiële  campings, maar  wild kamperen is toegestaan. Op bepaalde toeristische  plaatsen  zijn  er  wel  voorzieningen  zoals aan het schildpadden strand. Ga zeker niet kamperen in de  droge rivierbeddingen van de droge  wadi’s als er sprake is van regen, ze overstromen bij de minste regenval en het water sleurt alles mee op zijn weg.

Luchthaventaks

Op   alle   vertrekkende   internationale   vluchten   is   luchthaventaks  verschuldigd  ten  bedrage  van RO 5(+/- € 10). Voor nationale vluchten en kinderen onder 2 jaar telt dit niet.

Nationale feestdagen

1 jan., 11 jan.(feest   van  de  opoffering), 31 jan.(Islamitisch  Nieuwjaar), 11 april(Geboorte   van   de  profeet), 22 aug.(Hemelvaart profeet), 18 nov.(Nationale dag), 19 nov.(Verjaardag Sultan Qaboos).

Fotografie

Het  is  verboden  militaire  en  civiele  vliegvelden  en  militaire en officiële gebouwen te fotograferen. Voor  het  nemen  van  foto’s  van  personen  en  dan  voornamelijk  van  vrouwen, vraag  je  best eerst toestemming aan de  betrokken persoon. Een 300mm zoom-lens doet in die gevallen wonderen.

Personen in een rolstoel

De  meeste  supermarkten  en winkelcentra in Oman beschikken over rolstoeltoegangen, automatische deuren en liften en op veel plaatsen zijn parkeerplaatsen voor mindervaliden.

Reisverslag Sultanaat Oman van 3 tot 19/2/2008

De  reis  naar  Oman was maar iets meer dan 14 dagen, maar de voorbereiding heeft zeker zo lang  geduurd als voor een reis van vier weken. We hebben meerdere mails verzonden om een wagen(4x4) met  chauffeur  te kunnen inhuren en we hebben maar van enkele verhuurbureaus een  antwoord  gekregen. We  gaven telkens de gewenste route op en voor het merendeel werd  de  route  gewijzigd  en trachtten zij ons ook logies aan te smeren. Ze verkopen liefst volledige pakketten, all-in  tours  met  transport en logies inbegrepen. Als ze dan ook nog vernamen dat ik  rolstoelgebruiker ben, kon  het  voor  hen niet anders dan in vijf sterren hotels logeren, wat wij  zeker  nooit  zoeken. Dat joeg de  prijs nog een heel stuk hoger en de toegankelijkheid van die hotels is niet altijd beter. We kregen hoge prijzen binnengestuurd, maar ze  lagen allemaal een  stuk hoger dan bij Thrifty Cars. Wat we niet konden opmaken uit de gegevens van Thrifty was, dat  de  benzine  en  het logies van de chauffeur niet in de dagprijs voor de  autohuur met  chauffeur  begrepen  was. Als we daarna alles bij mekaar telden, kwamen we ongeveer op een bedrag gelijk aan dat van andere Car Rentals.

Zondag 03/02 Brussel via Abu Dhabi naar Muscat(Seeb International Airport)

Vermits  de  vlucht  naar  Abu  Dhabi  pas  om 11.10u  was, moesten  we niet echt vroeg uit de veren. We  hadden  Thierry, onze  jongste spruit, gevraagd om tegen 8.30u bij ons te zijn voor het  vertrek  naar  Brussels Airport. Het was zondag en dan heb je op de E 19 richting Brussel geen  files  en  op  een goede 20 minuten waren we present en kon het inchecken beginnen. De man  achter  de  balie deed moeilijk wanneer we vroegen naar plaatsen op de eerste rij achter de  scheiding  tussen  business  en  economy. We hebben het er maar bij gelaten en we zouden wel  zien  aan  de gate. Tegen de tijd van de boarding kwam hij ons zelf tegemoet. Hij had een betere plaats op de kop kunnen tikken, zei hij. Het was inderdaad een betere, want we belandden in business en dat vroegen we zelfs niet, maar het was graag meegenomen.

Stipt  op tijd zette de piloot het stalen gevaarte in beweging en na een goede vlucht van 6.30u, landden  we  in  Abu  Dhabi. In  Brussel  hadden  we er nog maar eens op gedrukt, dat ik mijn rolstoel zeker moest hebben bij het uitstappen aan het vliegtuig in Abu Dhabi. Voor de zoveelste keer  kwam er weer  niets  van  in huis. Ik moest maar in een exemplaar van de luchthaven plaats nemen. De mijne werd rechtstreeks versast naar het volgende toestel, werd beweerd. Ik heb  maar toegestemd, want er kwam toch geen schot in de zaak en de bemanning deed er ook geen zier aan. Het was blijkbaar hun probleem niet.

Toen  het  tijd  werd om naar het volgende vliegtuig te gaan, zagen we dat het met een aangepaste  bus  was  en  als  ik er goed en wel had plaats genomen, zag ik mijn rolwagen naast mij staan. Er  was  wel  iets  stuk, maar  het  was  mijn gerief. Voor het verlaten van de bus ben ik overgestapt  tegen  de  zin van mijn begeleider. Van de bus ging het naar een hoger-lager, die nog  lang  moest  wachten eer ik naar boven mocht. Normaal ga je als mindervalide als eerste in  het  vliegtuig  en  indien  mogelijk  zit  ik  dan  zo  ver mogelijk vooraan. Hier was het juist andersom. We  werden  als  laatste in het toestel toegelaten en mijn plaats was ergens achteraan. Het kwam er nu niet op, het was maar een vluchtje van een klein uur.

Bij aankomst in Muscat begon de miserie pas echt. Marie-Claire vroeg aan de hostessen naar mijn  rolstoel  en  ze  hoorden het precies donderen in Keulen. Oh, die was waarschijnlijk niet mee. Later  bleek  het  inderdaad  zo  te zijn, maar wat nu. Er werd veel over en weer gepraat, maar  er  gebeurde niets. Marie-Claire  stelde  dan voor om met de rolstoel van de luchthaven naar  het  hotel te gaan en morgen zouden we die dan wel terug inleveren, na het brengen van mijn  exemplaar. Maar  dat  was  iets  te  veel  gevraagd. Deze  rolwagen  is  eigendom van de luchthaven  en  die  mag  hier  onder  geen  beding  weg. Ik mocht er wel mee tot aan een taxi, maar daar stopte de service. Waarschijnlijk zagen zij het nut van een rolstoel voor mij niet in. Als  argument  gaven  ze  op, dat  deze  stoel niet samen plooide. Daar ken ik toevallig genoeg van  af, om  onmiddellijk te zien dat het wel zou gaan. Ik zag onderaan de rolstoel het kruis en dat was voor mij voldoende. Ik reed met het vehikel tot bij een zitbank, stapte er uit en plooide het stalen ros samen. Dan was het plots OK en  konden  wij  vertrekken en binnen het half uur stonden  we  aan  het  Naseem Hotel, waar  we  hadden laten reserveren door Mr. Nishad van Thrifty Car Rental(Al Haditha). De rit met de taxi lieten we wel door de luchthaven betalen.

Maandag 04/02 Mutrah

Voor  we  aan  tafel  gingen  voor  het  ontbijt, vroegen we aan de receptionist of hij al bericht gekregen had van de luchthaven in verband met mijn rolstoel, maar zijn antwoord was nee. Ik bleef  dan  maar rondtoeren in een ouderwets vehikel, waar ik niet gemakkelijk in zat en waar ik  met  moeite uit kon, want de remmen deden het niet meer. Na het ontbijt was Mr. Nishad in het  hotel  om  een  groot  voorschot te innen voor de achtdaagse toer en we wilden bij hem de vlucht  retour  boeken  naar  Salalah. Het  zou  allemaal  in  orde komen. Hij kon dat voor ons boeken, beweerde hij.

Na  de  papiermolen  te  hebben verwerkt, trokken we op verkenning in Muttrah. Het hotel ligt aan de rotonde aan de vismarkt en aan de Corniche en daar vindt je allerlei zaken. Zo stapten we  een  wisselkantoor  binnen  en  vroegen  eerst  naar  de  koers. Hier  was  de   wisselkoers € 1 = RO 0,550. Dit  leek  ons  aannemelijk  en  we  wisselden  ineens  genoeg. We wandelden verder  en  we  belandden een eerste keer in de souq. Lang konden we er niet blijven, want om 13u  sluiten  alle winkels voor hun middagpauze en dat tot 16u. Na sluitingstijd ging het terug richting  hotel, om  te  zien  of  mijn  rolstoel  reeds  gebracht  was. Op  het ogenblik dat we er aankwamen, zagen  we  aan  de  andere  kant  van  de  straat  een  man met mijn rolstoel naar het  hotel  komen. We hebben hem onmiddellijk van koers doen veranderen en ik kon eindelijk in mijn getrouwe gezel plaats nemen.

Met  nieuwe  moed  en  in  een  degelijke  rolstoel  konden  we  nu  op stap. We wandelden   de promenade  van  de  Corniche  af  tot  aan  de  souq, die we met een tweede bezoek vereerden. Voor  het  avondmaal  kozen  we het restaurant SaiSeas Al Rafee niet zo heel ver van de souq, maar je moet er wel met een trap naar boven.

Het was in Muttrah zonnig, maar er blies een koude wind. Het werd niet warmer dan 17°.

Dinsdag 05/02 Muscat

Om 9.30u  vertrokken  we  met  een  taxi  naar Ghubra voor bezoek aan de Grote moskee van Sultan Qaboos. Het  is  een  juweeltje  van  een moskee op een mooi en heel verzorgd domein. Het  is  een  imposant gebouw en de grote luchter in het centrum van de koepel doet de tempel nog  meer  schitteren. Als man volstaat het een lange broek te dragen, de vrouwen moeten hun armen  en  benen  bedekken  en  een hoofddoek dragen om er in te mogen. Bij de ingang staan vrouwen  die  wel  een handje toesteken om de hoofddoek op een degelijke manier aan te doen en  te  knopen. Er  zijn  menige  treden  bij  de ingang van de moskee, maar bij het zien van de rolstoel werden we onmiddellijk opgevangen en omgeleid naar een zijingang, waar je via  een hellend  vlak  de  moskee  kunt betreden. De ganse binnen oppervlakte is bedekt met één groot tapijt. Na  het bezoek aan de grote moskee lieten we ons door de taxi afzetten aan de vismarkt in Muttrah. Er  worden  allerhande  vissoorten  aangeboden, die  in  hun  geheel  of  in moten worden verkocht. Kuisen en fileren wordt ter plaatse op aanvraag gedaan.

Nu  gingen  we  op  zoek  naar een taxi en aan de souq staan die regelmatig meer dan genoeg. We  wilden  naar  Muscat  city, maar  de  vraagprijs  van  de  taximannen was vrij hoog. Voor minder  dan  RO 5 wou geen van hen zich verplaatsen. Een van de taximannen gaf ons de hint om  aan  de  overkant  van  de  baan  te  gaan staan en daar een taxi te doen stoppen. Een taxi nemen  op  de  taxistand  is duurder dan wanneer je er een langs de baan chartert. Dat wisten we  dan  ook  weer. We  konden  uiteindelijk  overeen  komen  voor  RO 1 om  ons  te  droppen achteraan  het  Al Alam Palace, het  paleis  van  Sultan  Qaboos. Hier  heb  je   een   prachtig uitzicht  op  het  Merani Fort  en  het Jahili Fort. Beiden zijn zij voor het publiek niet toegankelijk. Het Merani Fort  is militair domein en het Jahili Fort is een gevangenis. Van het paleis en  van  de  forten is het toegelaten om  foto’s te nemen. Het Jahili Fort leent er hem het beste voor. Na  een  uitgebreide  fotosessie verlieten we dit stukje Muscat en gingen de hoofdingang inspecteren. Hier  zie  je  pas  de  pracht  van  het  paleis van de Sultan. In het midden van het grote  hekken  hangt  in  koper  het  schild van de sultan, versiert met twee gekruiste khanjars (Omani dolken) en  daarboven  een  kroon. Voor  het  paleis  is  een  grote  esplanade met aan beide   zijden  officiële  gebouwen. Het  ganse  plein  is  autovrij  op   uitzondering   van   twee doorgangen.

We  hebben  in  de  binnenstad  nog  wat  rond  getoerd, hebben  in  een restaurant onze lunch genomen en we zijn weergekeerd naar Muttrah. Het duurde wel even voor we een taxi vonden en  de  man  vroeg weer eens een woeker prijs. Voor RO 5 zou hij ons wegdoen naar Muttrah. We kenden ondertussen de juiste prijs en na  wat afpingelen, was hij akkoord voor RO 1 zoals het  hoort. Rond 16u  waren  we  terug  aan  het hotel, waar we het fotomateriaal op de kamer dropten  en  na een kleine opfrisbeurt keerden we voor de derde keer terug naar de souq. Veel  anders  valt  er  in  Muttrah  ook  niet  te  beleven  en  je  ziet er altijd wel iets nieuw. Voor het avondmaal  kozen  we het restaurant van het Marina Hotel. Het is er betrekkelijk goed en niet overdreven duur.

De zon was de ganse dag van de partij, maar in Mutrah blies er een koude wind.

Woensdag 06/02 Muscat - Sohar

We  hadden  Nishad  gevraagd om de chauffeur tegen 8.30u naar het hotel te laten komen. We wilden  op  tijd  kunnen  vertrekken op  onze 10-daagse toer in Noord-Oman. Toen we naar de ontbijttafel  gingen, zagen  we  een  man  in  lange  witte « dijdaj » met  een wit mutsje op zijn hoofd  in  het  salon  aan  de  receptie zitten. Nadien bleek het Zaid, onze chauffeur te zijn. Hij was  dus  goed  op tijd en zo hoort het. De eerste stop was in Barka met de bedoeling het Fort te  bezoeken. Onze  toer startte  niet  zoals  gepland, want het fort in Barka is voor het publiek gesloten  wegens  restauratiewerken. Gelukkig  is  de  vis- en  groentemarkt   vlak  bij  het  fort gelegen. Je vindt er allerhande vissoorten groot en klein. De groentemarkt was ook de moeite. In  Barka  verlieten  we  de  kust en trokken het binnenland in om af te stevenen op Nakhl. We brachten  er  een  bezoek  aan  het  fort, Marie-Claire alleen, want ik kon er weinig gaan doen wegens de vele trappen. De  warmwaterbronnen  in  Nakhl  stellen niet veel voor en zijn, naar onze  mening,  geen  stop  waard. Van  Nakhl  zetten  wij  onze  weg  voort  via  de Wadi Bani Kharous  met  het  dorp Al Mahsahal, een oud lemen dorp in Jemenitische stijl, naar Rustaq. We  bezochten  er  het  imposante  en  mooi  gerestaureerde fort. Hier  kon  ik  mee  tot  op  de binnenkoer. Dit fort is ongeveer zoals het Nakhl fort, maar je bent er en je wil het dan ook met een bezoek vereren. Nu  volgde  het  Al  Hazm  Fort. Verder viel er op de weg tussen Al Hazm en  Sohar  weinig  te  beleven en we waren dan  ook vrij vroeg op onze bestemming. Het enige probleem in Sohar was slaapgelegenheid vinden, die prijselijk en  daarbij ook nog netjes was. We hebben het moeten doen met een appartement. Op die manier spaarden we op ons budget, want we moesten telkens ook voor slapen zorgen voor de chauffeur. Het fort van Sohar wilden we vandaag nog bezoeken, dat was tijd gespaard voor morgen, maar we kwamen van een kale reis  terug. Het  fort  is  gesloten  wegens schilderwerken. Volgens Zaid gebeurt het ieder jaar opnieuw. Er wordt dan ook alleen maar waterverf gebruikt en die regent er vlug weer af.

Het was de ganse dag zonnig, maar toch maar 18° tot 20° warm.

Donderdag 07/02 Sohar - Nizwa

Om 8.30u  zijn  we  gestart en van Sohar reden we via de Wadi Hibi, Yanqul en Al Dariz naar Ibri  over de  weg 08. De  ganse  rit  heb je mooie panorama’s op de omliggende heuvels. Het landschap  is  grotendeels  dor. In  het  regenseizoen staan  sommige  delen van de weg onder water  en  dan  is  dit  deel  van Oman niet bereikbaar met een gewone wagen. Dan is een 4x4 absoluut  noodzakelijk. Het Ibri Fort is een imposant bouwwerk en is mooi gerestaureerd. De grote  binnenkoer is  moeilijk berijdbaar door de dikke laag grint. Gelukkig is er een wandelweg  in  bakstenen  tegels  aangelegd. Op die manier kon ik mij nog iets bewegen. De beneden verdieping  heb  ik  kunnen  bezoeken, maar naar boven lukte het niet door de trappen. Je kan zelfs  tot  op  de   kantelen  komen. We  kregen  er  een  muzikale hulde van enkele plaatselijke muzikanten. De  vrijdag  moskee  is  taboe  voor niet moslims. Ibri ligt in een vruchtbare oase.  In  de  omgeving vindt  je meerdere Beehive tombes  in  de heuvels. Het zijn in vroegere tijden opgerichte bakstenen  torentjes en ze dienden als begraafplaats. Van op afstand lijken het wel broodoventjes. Ze  zijn  ontdekt  in 1988. Nadien  kwamen  we  via  Wadi  Al  Ain  bij  kleinere graven  en  die  zijn  meer intact dan  de  eersten die we zagen. Ze zijn te bereiken via de wadi of de rivierbeddingen hiervoor is een 4x4 onontbeerlijk. Onderweg heb je regelmatig nog echt typische  dorpjes. De ganse weg heb je weinig of geen begroeiing enkel hier en daar een klein struikje en wat verdord gras, maar overal kom je grazende dromedarissen tegen. 

Aan  de  laatste  graven  hebben  we rechtsomkeer gemaakt en stevenden nu af Jabrin met het machtige  bastion Jabrin Castle. Het is gebouwd in 1675 en gerestaureerd in 1983. Het wordt ook  Palace  of  Imam  Bilarab  bin  Sultan, Qasr Jabrin  genoemd. Het  is een van de mooiste voorbeelden    van    Omaanse    architectuur   met   de    ornamentele    plafondschilderingen, stucco-decoraties  en  spitsboogvensters. Het deed dienst als residentie en was geen versterkte burcht. Van  Jabrin  ging  het  naar Bahla, met eerst een fotostop van het fort boven het dorp. Het  imposante  gebouw  is  reeds  jaren  in  restauratie  en  dus  niet te bezoeken. Bahla is het centrum  van  de  pottenbakkers. We  wilden  een  pottenbakkerij bezoeken, maar hadden geen rekening  gehouden  met  sluitingen. Het was donderdag namiddag en dan zijn heel veel zaken in  Oman  reeds  dicht, want  morgen  is  het  vrijdag en hun vrije dag. We vertoefden nog een poos in het dorp en trachtten een glimp op te vangen van de souq. Als laatste was het de beurt aan  Tanuf. We  dwaalden rond in deze verlaten stad met lemen huizen. De overheid tracht de nog rechtstaande huizen of de resten ervan instant te houden voor de vele toeristen.    

Bij  aankomst  in  Nizwa was de boodschap degelijk logement vinden tegen een redelijke prijs. We gaven aan Zaid het Al Diyar Hotel op, omdat we deze locatie van andere reizigers hadden gekregen  als degelijk en niet duur. Zij betaalden er vorig jaar(2007) RO 25 voor een dubbele  kamer  met ontbijt. Voor hetzelfde werd nu zomaar RO 35 gevraagd en dat vonden wij te veel. In  de  andere  hotels waren de prijzen ook meer dan hoog genoeg. Het Falaj Hotel viel helemaal  buiten  categorie  voor ons, maar het Safari Hotel viel mee in prijs(RO 25), maar de lift  was  defect  en  langs  de  trap  was  het  onmogelijk. We kozen ten einde raad voor het Majan Guesthouse. De  kamers  zijn  ook  boven  en  er  is  geen  lift, maar  we  konden  het Zaid niet aandoen  om nog enkele rondjes te rijden. We hadden alle hotels gezien. Met de hulp van Zaid en twee andere personen werd ik telkens op en af de trap gedragen. Je zou kunnen denken wat een luxe, maar ik ga nog steeds liefst op eigen houtje naar de kamer.

De ganse dag konden we profiteren we van een deugddoende zon bij 20°.

Vrijdag 08/02 Nizwa en omgeving

Onze bedoeling was om de ganse dag te spenderen in Nizwa. We wilden zeker niks missen van de geitenmarkt en daarom vertrokken we uit het hotel om 7.45u naar het centrum van de stad. De aanvoer en het presenteren van de dieren  op de markt moesten we goed kunnen volgen en de  geiten  vormen  de  hoofdbrok. De  kleine  vierpoters  worden  getoond en van kop tot teen gekeurd  en betast door de kooplustigen. Het zijn voornamelijk de gemaskerde vrouwen die er blijkbaar  de  meeste  kennis van hebben. De aanbieders roepen om het luidst door elkaar. Na een  defilé  van  de  geiten  van  een  goede  twee uur, volgen de runderen. Die zijn niet in zo’n groot  aantal te keur en  te koop. Tegen de middag is het hele zootje opgeschept en zie je geen dieren  meer  op  de  marktplaats. Toen  werd  het  tijd  voor  het  fort, want dat sluit vandaag, vrijdag, om 11u. Het  is  een mooi gerestaureerd fort, waar ik ook weer maar een klein deeltje kon  van  zien  door  de  vele  trappen, maar ik vond het al niettemin prachtig. Ik stond er voor sommige  toeristen  als  een attractie, want er zijn menige foto’s van mij in de rolstoel geschoten  en  dan  voornamelijk  door  Japanners. Ik  ben meermaals het mikpunt van fotografen. Je zou  bijna  gaan  denken  dat  je  een uniek bent. Van op het fort heb je een mooi uitzicht op de koepel  en  de minaret van  de moskee. Het fort sluit vrijdag om 11u, maar degenen die binnen zijn, kunnen  hun  bezoek  gewoon  afronden. Je  kan  er niet meer in vanaf 11 uur. Na het fort kwam  de  kleine  souq en de overdekte markt. De souq is meer een toeristische trekpleister en heeft  nog  weinig  authentiek te bieden. Het is nu één grote souvenirwinkel. Er worden prachtige zaken te koop aangeboden, maar  daarvoor  kwamen wij niet naar Nizwa. Er rest nog een klein  deeltje  van  de  oude souq en dat is nog echt zoals vroeger. De overdekte markt vonden wij  ook  maar heel gewoon, al zie je er wel enkele typische dingen en mensen. Nadien dwaalden we nog wat rond in het centrum van Nizwa.

Na  de  middag  lieten  we  Nizwa  voor  wat het was en begonnen aan een kleine uitstap in de omgeving. We  stopten  op  de  Jebel Akhdar  aan  het Diana Point voor het panorama(Diana was  hier  van  daar  de  naam  van  het  uitkijkpunt). Met een rolstoel is het niet haalbaar. De Jebel  Akhdar  op rijden ben je verplicht te doen met een 4x4. Er is bij het begin een controlepost  van  de  politie  en die laten geen gewone wagens door. Er is in een kleine parking voorzien.

De  tocht  werd  verder  gezet  tot we aan het dorp Al Ain kwamen. Voor mij was dit weer niet weggelegd  door de steile hellingen. Er is een verplichte parking boven het dorp. Via de Wadi Al Ain  kom  je  in  het  dorp  Bani  Habib. Het  is  een  verlaten  dorp  en het was niet te doen wegens  trappen(90 treden). Ik  heb  er  een  glimp  van opgevangen van op de parking. Tegen 16u  waren  we  in  Birkit al Mauz. De  oude  en  verlaten  stad  ligt  achter  het  nieuw  en  in baksteen  opgetrokken  Birkit al Mauz. Via smalle stoffige straatjes kom je aan het oude Birkit al Mauz. Het  ligt  tegen  de  heuvels, van  daar  dat  het  voor mij moeilijk te doen was. Ik heb Marie-Claire er  alleen  laten  van genieten. Van verder weg had ik een algemeen zicht op het dorp. Het  is  prachtig  en ook in Jemenitische stijl. Op de foto’s kon ik later zien hoe het er is. Je  kunt er serieus in verdwalen, want alles lijkt op mekaar. Tegen zonsondergang keerden we terug naar Nizwa. Het was weer een schitterende dag met veel zon en geen wind(25°).

Zaterdag 09/02 Nizwa en omgeving

We  konden  vertrekken om 8.30u  na  een  deugddoend  ontbijt. We  reden  door  de prachtige Wadi Ghul met  het  verlaten  gelijknamige  dorp  tussen  palmbomen  hoge rotswanden en de Wadi Nakhr  tot  in  het  piepkleine dorp Nakhr, waar de bewoners hun zelfgemaakte tapijten (kelims) trachten  te  verkopen  aan  de weinige toeristen die hier langs komen. Ik vond ze niet echt  mooi, maar  smaken verschillen. De wadi is enkel bereikbaar met een 4x4, omdat je over losliggende  keien  en soms ook door het water moet, want je rijdt op de rivierbedding. Van de Wadi Ghul is  het 7 km  ploeteren  door  de  Wadi Nakhr, om het dorp te bereiken. Er is geen elektriciteit of telefoon en de watervoorziening gebeurt met kleine tanks op een truck. Er staan maar  enkele huizen. Zij  leven  van  de opbrengst van hun geiten en de jongere generatie gaat nu  veelal  in  het  leger  in  Jebel  Shams  om  een  beter  leven  te kunnen leiden. We moesten dezelfde  weg  terug  door  de  wadi  om  in  Al Hamra te  geraken. Al Hamra is ook een mooi lemen dorp in de stijl van Jemen. Het was voor mij in de rolstoel deels te doen. We reden door tot  Mizwah, een  oud  bergdorp  bewoond  door  één  grote  familie, die onderling met elkaar huwen. Het  is  een  prachtig dorp, maar niet te doen met een rolstoel door de steile hellingen. De  weg  naar  Bilad Said  is spectaculair. De eerste kilometers van de klim is op asfalt, maar de weg gaat over in piste(off road) over de top en tot in het dorp. Het is 40 km vanaf de afslag en  onmiddellijk  volgt  een  steile  klim  met  veel haarspeldbochten. De zichten onderweg zijn adembenemend, soms  zelfs  letterlijk  door  de  diepe afgrond. Ik heb dit dorp ook niet kunnen bezoeken vanwege de steile hellingen, maar het is nu eenmaal een bergdorp.

De ganse weg naar Wadi Bani Awf is prachtig en gaat over een piste door de bergen. Je hebt hier  zeker  een 4x4 nodig. Het dorp is omgeven door palmbomen. Vanaf hier slaan we linksaf  in  de wadi en rijden er ettelijke kilometer in en we moeten dezelfde weg terug. Hier zie je veel berggeiten  die  de  jonge  blaadjes  van  de  bomen  en  struiken  eten. We moesten terug over Al Hamra  naar  Jebel Shams(2.050m). Het  hoogste punt is 3.000m en daar is een radar van  het  leger  geplaatst. Het  is  tevens  de  hoogste  bergtop in de Golf. Jebel Shams ligt op 43km  van  Al Hamra  en  de  laatste 9km is piste. Dit is haalbaar met een gewone wagen en een 4x4  is  hier absoluut niet nodig. Op de top heb je een uitzicht op de 1.000m diepe canyon en in  de  verte op Nakhr in de diepte, maar dan moet het echt klaar weer zijn. We waren terug in Nizwa rond 17.30u en onze dag was goed gevuld en we hadden er van genoten..

De zonnige dagen volgden mekaar op met een 25-tal graden.

Zondag 10/02 Nizwa - Al Minitrib

Na  het  ontbijt  op de kamer en de afrekening in het Majan Guesthouse konden we om 9u aan de  tocht  naar  Al Minitrib  beginnen. De  eerste stop was in Manah, een mooi maar verlaten dorp. We  dwaalden  een  ganse  tijd  in  het  dorp  rond. De  regen en de oprukkende woestijn hebben  hier  behoorlijk  hun  werk  gedaan. Van  Manah reden we tot Sinaw voor een bezoek aan  de  mooie  en  interessante  souq. Je  ziet er veel vrouwen met de bekende maskers en een mengelmoes  van  mannen  in  witte “dijdaj”. De  vrouwen  zijn  voor  geen  foto  verlegen. Ze maken de maskers niet enkel voor eigen gebruik, maar trachten die te verkopen aan de toeristen. In  Sinaw  kozen  we  richting  Ibra. De  oude en verlaten stad is minder mooi dan Manah maar  toch  een  bezoek  waard. Na  Ibra  kwamen  we in Al Moudayrib. Het is een dorp zoals zoveel  andere maar op de heuvels rond het dorp staan verscheidene oude en vervallen wachttorens. We  hielden  er  enkel  een  fotostop. Het dorp heeft een mooi centrum en oud en nieuw liggen naast elkaar. We gingen door tot Al Khabil. Hier staan nog enkele oude  lemen huizen. We  vervolgden  onze weg en kwamen aan in de omgeving van Al Minitrib. Hier begonnen we aan  een  tocht  in de zandduinen, met een eerste stop aan een bedoeïenen kamp met verscheidene  tenten. We  werden  er  warm  ontvangen  met koffie en dadels. Dit is een echte toeristen kluif. Je  merkt dat de mensen hier toeristen gewoon zijn, maar een foto van een oudere vrouw mochten  we  toch  niet nemen. Marie-Claire heeft het dan maar stiekem gedaan met de zoom-lens. Na  de  koffie  zetten  we  onze tocht in de woestijn verder en Zaid wou eens laten zien tot wat  zo’n  4x4  allemaal in  staat is. Hij reed in volle vaart een van de steile zandduinen op en er vervolgens zo  traag  mogelijk  terug  af. We  zijn tot bij een toeristenkamp geweest en daar moesten  we  terug  de  duinen  op  om  de  zonsondergang  goed  te  kunnen zien. Het was een belevenis op zich, maar we hebben reeds betere zonsondergangen gezien.

Als  de  zon  achter  de horizon verdwenen was, vatten wij de terugtocht aan. We konden in de woestijnkampen  niet  verblijven, omdat  je  dan  telkens  door  het  mulle  zand  moet  met   de rolstoel. Er  komt  nog bij dat de accommodatie niet zo bijzonder was en duur. Wij kozen voor het  Oriental  Nights  Rest  House. Het  is  er goed, kraak proper, niet duur en de vriendelijke manager doet een praatje bij zijn gasten tijdens het avondmaal. Het is een echte aanrader.

Het weer was schitterend.

Maandag 11/02 Al Minitrib - Ras al Hadd

Voor  we  vertrokken  aan  het  Oriental  Nights  Rest  House, had  Zaid aan de kilometerteller geprutst, zodanig  dat die geneutraliseerd was. Hij telde geen kilometers meer. Waarschijnlijk doet  hij  dit  werkje  meer, want  het  kostte  hem  hooguit  één  minuut. Dit om de meerkost in kilometers  wat  te  drukken  en  waarschijnlijk  ook met het oog op meer fooi achteraf. Om 9u konden  we  vertrekken  en  we  stopten  bij  een  typische markt in Bani Khalid. De overgrote meerderheid van de aanwezigen zijn mannen in witte dijdaj. Je ziet nog veel zwarten, afstammelingen  van voorouders uit Zanzibar. De vrouwen op de markt zijn voor het merendeel gans  gewikkeld in  hun  lange  zwarte  kleren  en op de koop toe dragen zij hun zwarte maskers. De  enkele  ongemaskerde  vrouwen  in  bonte  kleuren  zijn  bedoeïenen. Even  voorbij   het   dorp  bereikten  wij  de  Wadi Bani Khalid. De  route  naar  deze wadi is prachtig met mooie vergezichten op de omliggende heuvels. Het is een woeste natuur met in de diepte steeds de  groene dadelpalmen, die  je  in  deze wadi ook in massa aantreft. Vanaf de parking aan het begin van de wadi moet je te voet verder en met een rolstoel is het  te  doen  tot ongeveer halfweg. Het is een onvergetelijk mooie natuur die je hier  voorgeschoteld krijgt. Bij het uitrijden van de wadi laten we de zandduinen rechts en de heuvels links van ons en we zetten onze tocht verder naar Sur. We  rijden  door  een vlakke, dorre vlakte met  enkel  wat lage struikjes en via Al Khamil en Al Wafi komen we in Bilad Bani Bu Hasan. We hielden er een fotostop aan de moskee. De volgende  stop  was  in  Bilad Bani Bu. Het  fort is prachtig  maar spijtig genoeg gesloten. De  moskee  met  meer  dan  vijfentwintig koepeltjes is iets speciaal wat we tevoren nergens gezien hebben. De koepeltjes zijn feitelijk graven, die boven op het dak van de moskee zijn ingeplant. Je  moet  goed  uitzien  waar  je  gaat  staan om er een  goede foto te kunnen van nemen, want tegen  de  zijgevel  staan  aircobakken  en  dat zicht is alles  behalve mooi te noemen. We vervolgden  onze  weg  via Al Ashkharah met onderweg Barast-hutten van de bedoeïenen, maar  deze zijn niet  te bezoeken. Op het traject hadden we een mix van zandduinen en rotsen.

In  de  late  namiddag  kwamen  we  in  Ras al Jinz  toe. Zaid nam Marie-Claire mee naar het bureel  om  er te reserveren voor deze avond. Zonder permit kom je ’s avonds niet op het zeeschildpaddenstrand  en  wanneer  de  belangstelling  te  groot  is, wordt er zelfs met meerdere groepen gewerkt. Zaid  is met de wagen zo ver mogelijk gereden, zodanig dat ik kon zien waar de  zeeschildpadden  ongeveer  uit  het  water komen. Ik had reeds beslist om niet mee te gaan deze  avond. Het  zou  niet  te doen zijn, want je moet op het strand in het mulle zand lopen. In Ras  al  Jinz  kende  Zaid  een kamp bij de oceaan en hij wou ons daar laten overnachten. Het was er gezellig, maar  met  een  rolstoel  niet te doen. Het kamp is ingeplant in het zandstrand en  er ligt een dikke  laag  grint op de paden, daardoor zou rijden heel moeilijk worden. Hij is  verder gereden tot in Ras al Hadd en in het Ras al Hadd Hotel ging het wel. Het is een karakterloos  gebouw, maar we hadden hier niet veel andere keuze. We namen rustig onze tijd  voor  het   avondmaal en tegen 20.30u vertrok Marie-Claire met Zaid naar Ras al Jinz voor de zeeschildpadden. Om 21u  begint  de  rondleiding  en  ze  duurt  ongeveer  tot 22.30u. Het zijn de groene  reuze  zeeschildpadden  die  hier  aan  land  komen. Je mag foto’s nemen maar je flits  mag  je  niet  gebruiken. Vroege  vogels  kunnen op eigen houtje om 5u een kijkje gaan nemen zonder gids. Je ziet dan de schildpadden, die later zijn gekomen, terug naar zee lopen.

In  Oman  leggen  jaarlijks  ongeveer 20.000 zeeschildpadden hun eieren op een aantal stranden. Belangrijke  nestelgebieden  zijn  Ras-al-Hadd  en  Ras-al-Jinz. Dit zijn beschermde natuurgebieden. Tijdens  het  broedseizoen  kan  je  met  een gids kijken hoe de zeeschildpadden aan land komen om hun eieren te leggen.

Het was een schitterend weertje met veel zon en weinig of geen wind.

Dinsdag 12/02 Ras al Hadd - Sur

Het  startsein  werd gegeven om 9u  en we begonnen met een bezoek aan het Fort van Ras-al-Hadd. Het  is een mooi complex, maar toch zo moeilijk door de dikke grintlaag op de binnenkoer. Marie-Claire is  hier  ook  weer  alleen  moeten  naar binnen gaan. Het was niet te doen wegens  de vele treden. Van Ras-al-Hadd naar Sur is maar een boogscheut en we hadden dan ook   alle  tijd. We bezochten eerst het dorp Ayayh, of oud Sur aan. Het ligt maar enkele honderden  meter  van  Sur  verwijderd, gescheiden  door  een  smalle  vaargeul. Met de veerboot duurt  het  hooguit  vijf  minuten  om  over te  zetten. Ayayh is een oud vissersdorp, maar is nu meer een verblijfplaats voor inwoners van Muscat, die  hier een tweede verblijf hebben. Het is er  heel  netjes  en de huizen zijn allemaal mooi geschilderd of in lichte baksteen opgetrokken. Na  een goed half uur hielden we het er voor bekeken en lieten Zaid naar Sur rijden. De overheid  van  Oman  denkt  er  aan  om  een brug te leggen tussen deze twee landsdelen. Het is de normale vooruitgang, maar het zal zeker niet ten goede komen aan het landschap.

In  Sur  hebben  we  eerst  gezorgd  voor  logies. Het  was  niet  zo eenvoudig, want veel keuze heb  je in Sur niet. Het is uiteindelijk hier ook een appartement geworden, gelegen in het volle centrum  van  de  stad dicht bij de souq en enkele restaurants. Het was de tweede maal dat we op  die  manier moesten logeren, maar veel andere keuze was er niet en het hielp om ons budget  niet  te  hoog te laten oplopen. Wanneer alles goed en wel op de kamer was gezet, begonnen  we  aan  de  siteseeing van Sur. Zaid wilde ons een textiel fabriekje in werking laten zien, maar het was na de middag gesloten.

Sur  is  van  oudsher bekend om zijn scheepswerven, waar de “dhows“, traditionele zeilboten, in  mekaar  getimmerd  worden. De  dhows worden heden ten dage nog gebouwd in Sur, maar zijn  nu in hoofdzaak een verzamel object en niet meer om mee uit te varen. Sur heeft een klein zeevaartmuseum, waar  verscheidene  dhows, op  schaal weliswaar, bewaard worden. Om het museum te kunnen bezoeken moet je wel de man zien te vinden, die de sleutel van het gebouwtje  op  zak  heeft. Van het museum gingen we een kijkje nemen in één van de weinige scheepswerven  die  Sur  nog  telt  en die in werking zijn. Tijdens de ramadan van vorig jaar heeft een brand grote schade aangericht aan de werf en aan de in aanbouw zijnde dhows. Op deze werf worden  nu  vooral  schaalmodellen  voor  verzamelaars  gemaakt. Iets verderop ligt een oude dhow te pronken in de zon. Op die plek is men bezig een nieuw museum in te richten veel groter en luchtiger dan het nu bestaande.

Tegen 16u  reden we met Zaid naar het strand. Dat is het uur dat verse vis wordt aangebracht met  kleine  motorbootjes, of  het  zou  moeten. De  vissers gaan met de dhows de volle zee op. Ze  kunnen  met  hun  dhows  niet  tot op het strand komen om hun vangst aan wal te brengen. Daarom  worden  er  kleine  motorbootjes  ingezet, die  de  gevangen  vissen  naar  het  strand voeren. Er  stonden  trucks  met  koelboxen te wachten en voor de rest een massa nieuwsgierigen, maar het was wachten geblazen. Op een gegeven ogenblik kwam er schot in de zaak. Een bootje  stevende  recht  op  het  strand  af en meerde aan. Met twee man tilden ze enkele grote tonijnen  uit  het  kleine  bootje  en trokken de vissen op het droge. Er werd druk over en weer gepraat  over de prijs en op het ogenblik dat wij dachten, er komt niets van in huis, werden de vissen  door  een  man naar zijn truck gesleept. Hij had waarschijnlijk genoeg rials neergeteld voor  de  pracht  exemplaren, want  naar  het zeggen van Zaid, worden er soms woekerprijzen gevraagd  en  gegeven. Na  een  goede 10  minuten  verscheen een  tweede bootje en hetzelfde    ritueel  speelde zich weer af. We zijn dan maar opgestapt, want je kan er niet eeuwig staan op  zien. Het  bleef  toch  altijd  hetzelfde. Na  deze nieuwigheid, voor ons toch, kuierden we in het centrum  van  Sur  rond  tot  het  avondmaal. Je  kan  hier niet veel anders uitrichten. Voor de inwoners  van  Sur  waren  wij een ware attractie, zeker met de rolstoel. We werden langs alle kanten  begluurd en de vrouwen in het lang zwart nog het meest. Jonge meisjes liepen  heimelijk  lachend  voorbij. Er  waren zelfs geen cybercafés te vinden. Zaid had in de late namiddag de kilometerteller terug in orde gebracht, zodanig dat die terug zijn gewone werk kon doen.

Het was voor de zoveelste dag op rij een heel zonnige dag bij 30°.

Woensdag 13/02 Sur - Muscat

Om 8.30u verlieten wij het appartement om ons ontbijt te gaan nemen in een restaurant in het centrum. Om 9.15u  kon de auto geladen worden en konden we de laatste rit met Zaid aanvatten. Via  de  onverharde  kustweg  kwamen  we  in  Qalhat, waar  de  resten  van  de  tombe of mausoleum  van  Bibi Miriam  en het waterreservoir zich bevindt. Dit  zijn de enige overblijfselen van de stad nadat de Portugezen in 1503 alles verwoest hebben. De rit gaat verder naar de ooit prachtige Wadi Tiwi. In het najaar van 2007 zijn door een cycloon veel palmbomen in de  wadi  ontworteld  en  van  de pracht van weleer rest nu nog een puinhoop. De bevolking is bezig met opruimingswerken, maar met mondjesmaat. Het was er prachtig, maar het moet een heel  mooie  wadi  geweest zijn. We reden van de ene wadi naar de andere en nu was de Wadi Shab  aan  de  beurt. Hij  leed ook zwaar onder de cycloon. Het mooie zicht op de wadi wordt verstoord  door  de  aanleg  van  een  hoge  brug, die  moet  dienst  doen  voor de snelweg van Muscat  naar  Nizwa. Vooruitgang  is  goed, maar  hier  is  het  ten  koste  van  het   prachtige  natuurschoon. Met  de wagen kan je maar tot het begin van de wadi en dan heb je een  stevige  wandeling voor de boeg van meer dan een uur. Liefhebbers kunnen op het eindpunt een  frisse duik  nemen in het kleine meertje. Marie-Claire is alleen gegaan en tot op een zeker punt en is dan teruggekeerd. Ze wou mij niet te lang alleen laten.

We  vervolgden  onze  weg en kwamen zo in Fins terecht. Hier heb je een mooi wit zandstrand en  hoge  kliffen, maar  het  wordt tot hiertoe nog niet in het toerisme gebruikt. In enkele jaren staan  hier  misschien  enkele vijf sterren resorts. Bimah ligt niet zo heel ver van Fins. Hier is   een toeristische attractie, tenminste voor de Omani’s. Wij zijn er ook gestopt en zijn een kijkje gaan  nemen  in  de  sinkholes. Het  is  een  krater ontstaan door het wegzakken van de lemen bodem, waarin  zich  blauwgroen  water  verzamelt. In  de  volksmond wordt algemeen verteld dat de krater is ontstaan  door  de  inslag van een meteoor, maar er is nergens enig spoor van terug te vinden. Na Bimah kwamen we in Quryat een mooi vissersdorpje. In Quryat namen we rustig de tijd voor een uitgebreide lunch en een wandeling langs het water, waarna we op ons einddoel  Muttrah  afstevenden. Dit was meteen het einde van een 8-daagse tocht in het noorden  van  Oman. Zaid  is  met  ons  nog mee geweest in het Naseem Hotel, waar we nog enkele  nachten  zouden  verblijven. Het  was  er  goed en waarom zouden dan van logies veranderen. De  receptie  van  het hotel zei ons dat er een probleem was, want er was enkel een kamer vrij met een dubbel bed. Een suite vrij met twee bedden konden we betrekken. Marie-Claire  dacht  eerst  dat  er  geen kamer gereserveerd was, maar  na enkele minuten drong het tot haar door. Uiteindelijk  is  het  een  kamer  aan  RO 20  geworden  met een king size dubbel bed. Morgen konden we verhuizen naar de kamer die we tevoren hadden, nummer 39.

Mr. Nishad  kwam  op  de  kamer  om af te rekenen en hij moest ook nog betaald worden voor de  vliegtuigticketten  voor  de  vlucht Muscat – Salalah  Het  afrekenen voor de autohuur met chauffeur  kon, maar  hij  kon  geen  ticketten  bemachtigen voor de eerst volgende dagen. We hebben  dan  ook  geweigerd die te betalen. Hij zei dat de vluchten de eerste drie dagen waren  volgeboekt. Nishad  wou  van ons nog RO 10 per persoon voor het annuleren van de vluchten, maar  hij  had  waarschijnlijk  te  lang  gewacht  om  te  boeken  en  daar gingen wij niet voor  opdraaien. Hij heeft later nog getracht om aan zijn rials te geraken, maar in dat geval houden wij voet bij stuk.

We  sloten  deze  trip  van acht dagen in schoonheid af met een stralend weertje. Het kwik was intussen opgelopen tot rond 30°.

Donderdag 14/02 Muttrah

Na  het  ontbijt  hebben we gezorgd voor het boeken van de vlucht Salalah-Muscat in een reisbureau  aan de Corniche in Muttrah. We konden er ook geen retourvlucht geboekt krijgen van Muscat naar Salalah. We vernamen het hier ook dat alle  vluchten volgeboekt waren. Daarom waren we aangewezen de bus te nemen. Daarvoor moesten we naar Ruwi. Het busstation is in Ruwi  en  alleen  daar  zijn de busticketten verkrijgbaar. We kochten onze kaartjes bij Salalah Line  Transport, maar  GTC  is  er  ook  in  de  buurt. Er zijn meerdere mogelijkheden en ook verscheidene  uren  van  vertrek. Een  vertrek  om  6u  vonden  wij  wat vroeg, want je moet er minstens  al  een  kwartier  op  voorhand zijn en je slaapt niet naast de bus. Wij kozen voor de bus van 10u. De taxi hadden we laten wachten, want  in Ruwi is nu niets speciaal te zien en de wegen  lopen  er redelijk op. Terug in Muttrah lieten we ons afzetten aan de souq, om die voor de   zoveelste  keer  nog maar eens af te dweilen. Iedereen kende ons ondertussen. Bij het sluiten  na 13u  namen  we  een  uitgebreide  lunch op het terras van een fastfood restaurant in de buurt van de souq en daarna dweilden we de Corniche af. Wat konden we anders nog verrichten in Muttrah en omgeving. We hadden alles reeds gezien.

Het was een schittrende dag en na zonsondergang was het nog 25°.

Vrijdag 15/02 Muscat - Salalah

In  het  Naseem Hotel  hadden  we  een  taxi besteld tegen 8.45u om ons naar het busstation in Ruwi  te  brengen. We  wilden  er  zeker  goed op tijd zijn om op de eerste rij te kunnen plaatsnemen. Klokslag 10u  startte  de  chauffeur  de  bus  en we konden Ruwi(Muscat) verlaten. Hij rijdt  eerst  naar  de  luchthaven  in  de hoop er nog passagiers op te laden, dan nog een korte stop op een grote parking daar in de buurt, om dan in volle vaart naar Nizwa te vertrekken. In Nizwa  heeft  de  bus haar eerste stop. Er werd gezegd 30 minuten, maar het werd bijna 1 uur. Van  hier ging het rechtstreeks naar Salalah dwars door de woestijn. De totale afstand is juist geen 1.000 km. Tot  Nizwa  heb je nog een wisselend landschap met heuvels links en rechts en daarna  is  het  totale  woestijn. Hier  en  daar  staat er nog een eenzaam struikje en wat pluk, maar  verder groeit er omzeggens niets. In de verte ontwaar je soms enkele zandduinen, maar meestal  is het landschap plat en op de duur eentonig. De chauffeurs die regelmatig dit traject  moeten  afleggen, hebben het waarschijnlijk moeilijk om wakker te blijven. Onze chauffeur zat regelmatig  met  zijn  linkervoet  naast  zijn  stuur. Bij aankomst in Salalah moest ik maar zien hoe  ik  van  de  bus  geraakte. De  Omani’s  zijn  doorgaans  heel vriendelijke en behulpzame mensen, maar  hier lieten ze toch een steek vallen. Zeker de chauffeur die kwam plots over als een  heel nors  iemand. Toen de aanwezige Omani’s zagen hoeveel moeite ik had om de bus te verlaten, schoten ze eindelijk in actie en was ik vlug beneden en in de rolstoel.

Marie-Claire  had ondertussen reeds een taxichauffeur aangesproken en die zou ons wel naar het Al-Hanaa Hotel voeren. We waren akkoord voor RO 1, wat goed betaald was, want het is maar  een goede 500 m van de bushalte naar het hotel. Met twee valiezen, handbagage en een rolstoel  lukt zoiets niet te voet. Wij waren tevreden en de man eveneens. Bij aankomst aan het hotel  vroegen  we  de  man om even te wachten, want we hadden niet gereserveerd en je weet maar  nooit. Het  was  vlug  geklaard, er  was  plaats  voor  ons en we konden zelfs nog kiezen welke  kamer  we  wilden. Het  werd  kamer 24, een  rustige  kamer  die  uitgeeft op een kalme zijstraat. De  onderliggende coffee  shop is het enige storende, maar veel hinder heb je er niet  echt  van. We  installeerden ons  en  kropen onder de wol voor een verdiende nachtrust na een busrit van 12 uur.

Zaterdag 16/02 S.S. Salalah

Na  het  ontbijt  vroegen we aan de receptie of ze een goede Rent a Car kenden en de manager ging onmiddellijk op pad. In het blok, waarin het hotel is gevestigd, is een autoverhuurbureau en  de  man  van  het bureau kwam stande pede met een wagen voorgereden. Ik weet niet meer welk  merk  en  type  van  auto  het  juist  was, maar Marie-Claire vond  hem veel te groot. De brave  man  kon  terug  naar  af. Op  het  plannetje van de Dhofar staat een lijst afgedrukt van Car  Hire  Offices op  de luchthaven. We hebben de eerste(AST) gecontacteerd en de man was bereid om zo spoedig mogelijk te komen. Hij reed ons een Nissan Tiida Automatic voor en dat was  nu juist wat Marie-Claire wou, een kleine wagen met automatische versnellingsbak en de rolstoel  kon  in  de  koffer. Meer  moest  het  voor  ons  niet  zijn. Eerst  nog  de  formaliteiten aangaande  de huur en de verzekering van de wagen invullen en dan konden we op pad en dat op eigen ritme. We konden nu stoppen zoveel en waar we wilden.

Als  eerste in Salalah, de stad der tuinen,  kwam Al Haffa, voor de wierook en goud souq aan de  beurt. Wierook(Frankincense) wordt in veel stalletjes verkocht en meestal door gesluierde en  in  het  lang  zwart  geklede vrouwen. Meestal is hun gezicht zo danig bedekt, dat je alleen hun  ogen  ziet. Sommigen  drijven  het  verder en hebben zelfs een masker op. Vermoedelijk is heel  die  maskerade  een  oud  gebruik  dat  voor de toeristen wordt in stand gehouden. Ik zou zulks  niet  zeggen, maar  ze  willen  maar  al te graag  op  de foto na het kopen van  een pakje wierook. Stalletjes met parfums en haarkappers vullen het geheel aan. De goud souq  ligt  niet  zo  heel  ver  uit  de  buurt, maar het bleef bij even kijken aan de etalages want voor  ons is de  kleur  van  het  goud  te  gelig. Het is waarschijnlijk zoals in China 14 karaat goud.

We  verlieten  deze neringdoeners en reden richting van het Zomerpaleis van Sultan Qaboos, Al Husn. Je  mag  het  wel dicht benaderen, maar een bezoek zit er niet in en als je er foto wil van  nemen, moet  je het stiekem doen want het is niet toegelaten. Van het Sultan’s paleis naar het  mooi  aangelegde  voetpad naast het strand is maar een boogscheut. We waren er juist op het goede ogenblik, want  de  vissers waren  druk  in de weer. Ze gooien hun netten van op het strand  in  het  opkomende  zeewater en bij de eerste opkomende golf lopen de netten over van de vis. Na het ledigen van de netten, sorteren andere vissers de vangst van groot naar klein en wat  niet  tussen  de  vis  thuishoort, wordt in een emmer geladen. Hier kan je spreken van een wonderbare  visvangst. De grote vlucht meeuwen vechten onderling, want ze willen natuurlijk hun  deel  van de visvangst bemachtigen. Wanneer we hier op uitgekeken waren, namen we de  wagen  en  zetten  koers  naar het Crown Plaza Resort, niet om er te verblijven, maar gewoon uit nieuwsgierigheid. We wilden eens zelf  zien hoeveel luxe in zulke hotels voorhanden is. We hebben  er  een kleine lunch genomen. Het is een 5* hotel, maar bij het, zogezegd aangepaste, toilet  kon  de  deur  niet dicht of de rolstoel er niet in. Er zijn wel handgrepen voorzien, maar het toilet is er één van een gewone hoogte. De archeologische site Al Balit hebben we gelaten voor wat ze was. Het  is  een vrij uitgestrekt domein en je moet er veel verbeelding hebben om van de resten  iets  te  kunnen  maken. Voor  oudheid- en geschiedkundigen is het waarschijnlijk interessant, maar aan ons is zoiets weinig besteed.

Als  we  voldoende  genoten hadden van al de luxe, gingen we op toer via  Ayn Razat, As San, Adibdut, Astah, Shir  en terug naar onze thuishaven Salalah. Onderweg kom je veel grazende dromedarissen  tegen  in het gebergte. Ayn Razat is een natuurlijke zoetwaterbron. Het water gutst  uit kleine openingen in de bergen. Je merkt menige natuurlijke grotten in de omliggende heuvels, waar  je  de  tent  kunt  opslaan  om  te  overnachten. Er zijn zelfs toiletten, maar dan enkel hurktoiletten en niet netjes.

De  ganse  dag  konden  we genieten van een zalige 30° en het voelt niet zo warm aan door de  droogte van het klimaat.

Zondag 17/02 Salalah oost toer

Om  8.30u  startten  we  de tocht naar het oosten van de Dhofar en we volgen zo veel mogelijk de  kustweg  tot  het  vissersdorpje Taqa. Het  Fort  is  mooi gerestaureerd en heeft een kleine geplaveide  binnenkoer. In  de  verschillende kamers zijn voorwerpen tentoongesteld uit vroegere tijden. Er is een souvenirwinkeltje, waar vrouwen hun zelfgemaakte handenarbeid trachten  te  verkopen. Het dorp heeft nog enkele oude lemen huizen die de moeite waard zijn. Even  voorbij  Taqa  zagen  we de nu droge waterval van de Wadi Dirbat. De wadi zelf stond er ook maar mistroostig bij zonder water.

Nu  kwamen  we  bij  de  Sanharam  ruïnes, Khor Rorwi  genaamd, of   Paleis van Koningin Sheba (8u - 14u). Je  kan  tot  tegen  de  site  met  de  wagen  over  een  stoffige grintweg. Een bezoek aan de site zat er voor mij niet in wegens de trappen en de grint op de paden. Vermoed wordt  dat  hier  het koninklijk paleis van Koningin Sheba heeft gestaan. Na een goed half uur had  Marie-Claire  genoeg  gezien  en trokken we door tot Mirbat, waar we het Mirbat Castle wilden  bezoeken. Het  is in zo’n erbarmelijke staat, dat het voor het publiek gesloten is. In het dorp  staan  nog  enkele  prachtige  oude  lemen  huizen. Buiten het dorp ligt Mohammed Bin Ali’s Tomb, één  van  de  grondleggers  van  de  islam  in  Oman, begraven. Het   is   een   wit gebouwtje met twee kegelvormige koepeltjes omgeven door talloze andere gewone graven.

We  keerden  op  onze stappen terug en sloegen rechts af de bergen in. We zagen hogerop nog baobabbomen en wierookstruiken. In het gebergte kom je veel grazende dromedarissen tegen. We  waren  terug  in Salalah rond 17u. We nuttigden het avondmaal in het restaurant Chinese Cascade aan de 23e July Street. Het is er goed, verzorgd en niet duur.

Het werd weer een zonovergoten dag.

Maandag 18/02 Salalah noord toer 

Na  het ontbijt rijden we aan het hotel links af en volgen de baan tot het rondpunt Al Mushtfa R/A, daar  sloegen  we  rechts  af, we  bleven  de baan volgen en reden nog twee rondepunten over  en enkele kilometer voorbij het tweede rondpunt staat een bruine wegwijzer, die verwijst naar de graftombe van de profeet Nabi Ayoub(Job). De weg leidt je naar boven, want Job ligt begraven  in de heuvels. Zijn grafmonument staat op een klein maar verzorgd domein. Je mag het  graf  fotograferen, maar  let  op  je  kledij. Iedereen moet armen en benen bedekken en de vrouwen  moeten  daarboven  nog  een  hoofddoek  dragen, anders mag je wel een foto nemen maar van in de deuropening. Voor de deur ligt een metalen deksel, dat een put afdekt waar de voetafdruk van Job te zien is. Job was wel arm, maar hij leefde op grote voet(letterlijk).

Na het graf van Job keerden we terug naar de hoofdbaan en sloegen links af. De tocht liep via  Ghadu, Titam, Uyun  tot  Hijayf. In  Uyun stopt de asfalt weg en gaat over in piste. Onderweg kan  je  genieten  van mooie vergezichten op verschillende canyons, maar alles stond vreselijk dor. Van  Hijayf  ging  het  verder  naar  Haluf(13 km). Haluf  is  een echt boerendorpje. Hier staan  veel  bonte  koeien  te  grazen  in  de  dorre bergweiden. Na het regenseizoen is het hier waarschijnlijk heel groen. Langs de boorden van de weg zie je hier en daar een wierookstruik en  in  de  verte  ontwaarden  we   enkele   kleine   baobab-boompjes. In   Haluf   maakten   we rechtsomkeer  en  vatten  de  terugtocht  naar  Salalah  aan. We  waren terug in het hotel rond 15.30u. Na een  korte  rustpauze, we hebben het moeilijk om te niksen, reden we eerst naar de waterlijn. Een  wandeling  langs  de  oceaan  kan  deugd  doen  en  is rustgevend. De Omani’s denken  er  ook  zo  over, want  overal  staan  tafels en stoelen en genieten de mannen van een frisdrank  of  thee. In  sommige  deuropeningen  stonden  vrouwen ons geniepig gade te slaan. Voor het avondeten kozen we terug voor het restaurant Chinese Cascade.

Onder een stralende zon(28°) hebben we ons programma vandaag kunnen afwerken. 

Dinsdag 19/02 Salalah west toer en namiddagvlucht naar Muscat en Muscat - Brussel

Om  8.45u  startte Marie-Claire de  wagen  en  nu  vatten we de tocht aan richting Jemen. Tot Raysut  ligt  de  baan  dubbel  en  is er ook weinig te zien. Vanaf dit dorp of stadje gaat het de bergen  in en wordt de natuur prachtig. Je rijdt regelmatig tussen muren van witte krijtrotsen. Vooral wanneer je in de haarspelden zit, heb je mooie vergezichten. Ik wel want Marie-Claire heeft  hoogtevrees  en  durft  niet  in  de diepte te kijken. Tegen Mughsail krijg je een mooi wit zandstrand. In het seizoen(zomer)krioelt het hier van de Omani’s, die de hitte van het noorden ontvluchten. Nu  was  het strand verlaten en de enkele eethuizen waren gesloten. Op het einde van  het  strand  heb  je  de  Blowholes. Het  zijn  de  krijtrotsen  die  door de branding van de oceaan  zijn  uitgesleten  en  grotten vormen. Via een steile helling bereik je de grotten aan de waterkant. De  grotten  blijken  de  moeite, maar  voor  mij was het niet haalbaar. Na een kort  bezoek  van  Marie-Claire aan de Blowholes zetten we onze weg verder. De uitzichten werden  hoe  langer  hoe mooier. Plotseling werden we een halt toegeroepen. Een slagboom versperde de  weg  en een gewapend militair kwam ons tegemoet. Hij vroeg vriendelijk naar de paspoorten  en  daarna  naar  het  bewijs van de verhuurmaatschappij van de wagen. Dat  hadden  we  natuurlijk  niet  bij  en zonder pardon moesten we terug van waar we kwamen. We waren hier op  amper 80 km  van de grens met Jemen en we hadden graag een stuk verder gereden, maar de overheid besliste anders. Wanneer je een wagen huurt, neem dan de papieren er van mee.

Wanneer we terug aan de Blowholes waren, zijn we het enige restaurant, dat in de buurt open was, binnengegaan  en  onze lunch genomen. Wachten is een schone deugd, maar hier moet je echt  engelengeduld  hebben. We  hadden  de  kelner  reeds  gevraagd waar hij bleef, maar hij schuddebolde zoals alle Indiërs doen. Het bestelde was goed en verzorgd. Het was er zalig op het  terras  en  onder  de  parasol. Om 14u  hebben  we  afscheid  genomen  van  de  prachtige natuur  en vatten we de terugtocht aan naar Salalah. We  hadden  geluk in het hotel. De normale  uitcheck tijd is 12u, maar wij mochten de kamer houden tot het vertrek naar de luchthaven. Het  was  gemakkelijk om ons nog een opfrisbeurt te geven en om de valiezen definitief te sluiten. Om 15.45u  had  Marie-Claire  de  wagen  geladen  en  na  het  afscheid  in  het hotel, stevenden we af op de luchthaven. We sloten de reis naar Oman af met een zonnige dag.

We  hadden  er  voor  gezorgd  goed op tijd op de luchthaven te zijn, want er was gevraagd de wagen  in  te  leveren om 16u. Wij waren er, maar in het bureautje was niemand te bespeuren. Tegen 16.30u  zijn  we  gaan inchecken en daarna terug naar de andere kant. Niemand te zien  van AST. De  andere  Rent a Car  burelen  waren  open en aan de man van Thrifty Rent a Car  vroegen  we  of  we  eens  mochten  telefoneren, want  onze  vlucht  zou niet wachten. De man, waarop  we  stonden  te  wachten, was  weggeroepen  voor een spoedgeval en hij vroeg om de  sleutel  van  de  wagen maar op de toog te leggen. We wantrouwen nu niet vlug iemand, maar  dit  was  een beetje te gortig. Hij had de gegevens van onze Visa-kaart en hij zou het wel regelen. Op die manier handelen wij niet en na meer dan een uur wachten, dook er een jong  heerschap  op, die  zich  meerdere keren verontschuldigde voor het ongemak. Nu was de hele zaak vlug  geklaard  en  konden  we met een gerust gemoed Salalah verlaten. Na de passencontrole  en  de security konden we naar de gate. Het was niet zo goed aangeduid, maar veel vergissingen  konden  er niet gebeuren. Er zijn maar twee Gates en ze liggen naast mekaar. Mijn assistent nam mij mee op de tarmac en met een hoger-lager werd ik in het vliegtuig gereden, in een smal  rolstoeltje  wel  te  verstaan. Ik  werd  achteraan het toestel gedeponeerd. Daar was een plaats voorzien voor personen met een handicap en het was dicht bij het toilet.

Met een kwartier vertraging zijn we de lucht ingegaan en na een vlucht van 1.10u landden we op  Seeb International Airport. Bij  het  uitstappen  moest  ik het vliegtuig verlaten langs voor, wat  een  hele rompslomp met zich meebracht. Hier stond de hoger-lager ook klaar, maar niet  met  mijn  rolstoel. Ik  moest  in  een  oud  wrak  plaatsnemen  en  daarmee  werd  ik  naar  de bagageband gereden, waar de bagage en de rolstoel ons reeds stonden op te wachten. Nu was het  aftellen  voor de vlucht naar Abu Dhabi en van daar door naar Brussel. Op de luchthaven van  Muscat  zijn  geen  voorzieningen  voor  personen  met  een  handicap. Die  moeten maar gebruik maken van de gewone, kleddernatte toiletten.

Het  inchecken, de  passencontrole  en  de  security-check  ging vlot. Ik mocht als eerste in het vliegtuig, waaraan  had  ik  dat  verdient  en  na  een  vlucht  van een goed uur landden we op 20 februari om 00.40u op Abu Dhabi Airport. Ook hier hadden we weer dezelfde zever met de rolstoel. Als ik er op stond om die te hebben hier in Abu Dhabi, konden ze niet garanderen dat  we  de  volgende  vlucht zouden halen. Ik heb Marie-Claire kunnen intomen, want zij gaat dan  veelal  de  lucht  in(figuurlijk). Ik  ben  maar  gebrekkig blijven zitten tot ik op mijn plaats kon in  het  vliegtuig. De  vlucht  verliep  naar  behoren en na 7.15u vliegen landden we in Brussel  om  precies 7.00u  in  de morgen. Hier verloopt de assistentie toch iets vlotter dan in Oman en met  mijn  eigen  rolstoel  kon ik deze keer mee om de bagage op te halen. Daarna moesten we de  schade  aan  mijn  stalen  ros  nog melden en dan was het wachten op Thierry. We hadden hem  bij  het  vertrek  gezegd om niet te komen voor 8.30, want eer we uit het toestel en met de bagage  in de aankomsthal geraken, duurt het wel even. Om 8.45u kwam onze chauffeur in de hal en konden we inladen en wegwezen naar huis toe.